Vandaag 39 jaar geleden
Elf jaar oud. Mijn derde eredivisiewedstrijd van Go Ahead Eagles. En wat voor eentje. Een klinkende 1-0 overwinning op de latere landskampioen Ajax. Met 18.000 toeschouwers in de uit zijn voegen barstende Adelaarshorst. Sjaak van der Pas scoort de gouden treffer en laat het stadion ontploffen. Een Ajax met grote namen als Piet Schrijvers, Wim Suurbier, Ruud Krol en Ruud Geels. Mannen die ik tot dan toe alleen ken van de wekelijkse tv-uitzendingen van Studio Sport op zondagavond.
Met m’n oom Jan de Boer mag ik mee naar Deventer. Met de trein. Een verlaat verjaardagscadeautje, als ik het me na al die tijd nog goed herinner. Eerste rang. Op de IJsseltribune. Een zitplaats voor 13 gulden, minder dan 6 euro. Vermakelijkheidsbelasting nota bene inbegrepen! Nou, aan vermaak geen tekort op deze zaterdagavond…
Het is de opkomst van het voetbalvandalisme in Nederland. De eerste kennismaking met de F-Side van Ajax kan ik gerust onvergetelijk noemen. Wat zich in en vooral buiten het stadion afspeelt, valt met geen pen te beschrijven. Wat daar gebeurt, zou tegenwoordig nagenoeg onmogelijk zijn. Het lijkt wel oorlog. Achter de goal aan de Vetkampstraatkant, destijds nog een onoverdekte staantribune, gaan de Amsterdamse supporters de hele wedstrijd flink tekeer. Er vliegt op een gegeven moment zelfs een pan met worsten op het veld, buitgemaakt door de heren bij het beroven van een snackstand.
Ze verwerken de nederlaag niet zo denderend. Plunderend trekt de meute na afloop naar het station. Ze breken half Deventer af. Het gerinkel van ingegooide ruiten echoot door de donkere straten. Als je als elfjarig jochie terechtkomt in zo’n chaos, dan maakt dat wel indruk.
16 april 1977 Go Ahead Eagles – Ajax
I was there…