Giroblauw past bij jou was ooit een gevleugelde kreet van de Rijkspostspaarbank. Zelfs komiek John Cleese werd vanuit Engeland ingevlogen om de financiële diensten van de kredietverstrekker aan te prijzen. Op een paar gulden meer of minder werd daarbij niet gekeken. Meer dan drie decennia later is er eigenlijk niet zo gek veel veranderd. Alleen is het in Apeldoorn dit voorjaar het Giroroze dat de klok slaat. Het moet steeds kleurrijker. Normaal is niet meer gek genoeg.
Een meer afzichtelijke kleur dan roze is eigenlijk al nauwelijks denkbaar. Desondanks pakt Apeldoorn ermee uit zoals het zelden tevoren ergens mee uitgepakt heeft. Persoonlijk ben ik niet zo’n wielerliefanaat, maar ik kan moeilijk een bezwaar bedenken tegen waarom de Ronde van Italië in 2016 niét in mijn woonplaats van start zou mogen gaan. Dat er in Apeldoorn allerlei activiteiten rondom de komst van het Giro-circus worden georganiseerd, is ook prima. Prachtig zelfs. Brengt wat leven in de brouwerij. Niks mis mee. Gebeurt er tenminste eens wat. Wordt een ingeslapen dorp wakker geschud. Gezellig. Hartstikke leuk.
Van al die roze gespoten fietsen die in de hele gemeente aan lantaarnpalen bungelen mag iedereen het zijne denken. Over smaken valt te twisten. Zelf zie ik er de toegevoegde waarde niet zo van in. Maar dat heb ik wel met meer kunstzinnige uitingen. Afgezien van ruimdenkende subsidieverstrekkers begrijpt meestal slechts een enkeling de achterliggende gedachte ervan. Om als gewone aardse sterveling een oordeel te vellen over de meest vreemdsoortige expressieve hoogstandjes, daar waag ik me maar niet aan. Dat laat ik liever over aan dames en heren die overal verstand van hebben.
Tot vorige week verkeerde ik in de oprechte veronderstelling dat die Giro iets te doen heeft met ronddraaiende pedalen. Maar menigeen in Apeldoorn draait ondertussen wel érg ver door. Of vormt het verlenen van toestemming aan een kunstenmaker om het Marktplein roze te schilderen niet het ultieme bewijs hoezeer het gemeentebestuur de weg kwijt is? Zodra iemand tegenwoordig iets aan te merken heeft over kleuren, wordt daar rücksichtslos een racistisch etiket opgeplakt. Ik zou bij dit bijzonder schrijnende geval toch eerder de verstandelijke vermogens van deze of gene ernstig in twijfel trekken. Ik dacht dat het al 1 april geweest was. Maar nee hoor, van uitstel komt geen afstel. Op vrijdag 29 april gaat Jack Liemburg Apeldoorn definitief roze doen kleuren.
Met wielrennen heeft het helemaal niets te maken. Het loopt de spuigaten uit. Overdaad schaadt. Overdrijven is inderdaad een kunst. Werkelijk overal moet op beknibbeld worden, en dan staat het gemeentebestuur zo maar toe dat mensen kostbare verf verspillen. Misschien kan iemand mij eens uitleggen wat er lollig aan is om dat Marktplein met een kwast van een lik roze verf te voorzien. Ik zie de lol er niet van in. Wat is de dieperliggende gedachte achter dit geklieder? Wat is er leuk aan? Wat voor nut heeft het? Wat is de noodzaak ervan? Of denk ik nu soms niet creatief genoeg? Doe ‘ns gek, schreef onze dorpspastoor gisteren in zijn krant. Doe liever normaal, zou ik eerder zeggen.
De feestcommissie slaat helemaal door met zo’n Piazza di Mercato rosa. Het slaat hélémáál nergens op. Als dit soort flauwekul Apeldoorn op de kaart moet zetten, misschien doen het Apeldoornse gemeentebestuur en de Taskforce Giro er dan verstandiger aan om een punt te zetten achter hun inspanningen. Elke Apeldoorner die het onder normale omstandigheden in z’n hoofd zou halen een trottoirtegels met roze verf te besmeuren kan rekenen op een gepeperde boete. In barre Giro-tijden mag het allemaal. We missen alleen nog een Gay Pride op het Kanaal. Met roze drakenboten. Maar voor zóveel uitbundigheid zal ruimdenkend Apeldoorn wel niet liberaal genoeg voor zijn.
Wonderbaarlijk hoe allerlei belanghebbenden die Giro mooier proberen te maken dan ze in werkelijkheid is. Hoogst vermakelijk, de verwoede poging van zogenaamde deskundigen, sportkenners en volksmenners om aan de Giro evenveel status toe te kennen als aan de Tour de France. Nederlanders laten zich tegenwoordig immers van alles op de mouw spelden. Vergelijkingen met de Tourstart van vorig jaar in Utrecht gaan toch behoorlijk mank. Het is zoals Louis van Gaal afgelopen vrijdag tijdens de persconferentie bij Manchester United in zijn beste Engels verwoordde: You can’t compare apples with pears!
Tourmaand juli kent bovenal ietsjes meer zonne-uren. Begin mei is de kans dat zich donkere wolken boven zo’n wielerpeloton samenpakken ietsiepietsie groter. De aanschaf van een reusachtig zeil tegen de regen ligt daarom wellicht meer voor de hand dan oneigenlijk gebruik van duizenden liters verf.
Je moet er toch niet aan denken dat de hemelsluizen tijdens de laatste dagen van de eerste meiweek te kampen krijgen met ernstige lekkageverschijnselen. Dan dreigt het hele gemeentelijke wielerfeest pardoes in het water te vallen. Alhoewel… Bijkomend voordeel in zo’n Code Nat-situatie is wél dat die roze smeerboel op het Marktplein dan eerder oplost. Maar stel je voor dat de troep schade toebrengt aan ons zo gekoesterde milieu of de volksgezondheid wanneer het onverhoopt in het riool terecht komt.
Nou maar hopen dat het droog blijft.
© RK