Voetballen volgens Olympische gedachte

By | 2 juni 2016

Vandaag 16 jaar geleden

Ik verblijf begin juni 2000 samen met de Kleef een paar dagen in Zwitserland om Regla Torres en het Cubaanse vrouwenteam te zien volleyballen op de Montreux Volley Masters. Wanneer een dertigtal kilometers verderop eveneens een voetbalwedstrijd uit de hoogste speelklasse van het Championnat Suisse op het programma staat, zijn wij daar uiteraard bij van de partij.

Zoals alle steden en dorpen aan het Lac Leman, het Meer van Genève, kan ook Lausanne een zekere grandeur niet ontzegd worden. Een bijzonder fraaie plaats. Het Internationaal Olympisch Comité, zestien jaar geleden nog voorgezeten door Juan Antonio Samaranch, zetelt er. Ook het Olympisch Museum is er gevestigd. Een aanrader. En niet alleen voor bezoekers die lijden aan sportverdwazing, zoals ik-zei-de-gek.

Dat het stadion van de plaatselijke profvoetbalclub daarom ook meteen maar Stade Olympique genoemd wordt, vind ik dan weer een beetje te veel eer. Lausanne Sports is weliswaar zevenvoudig kampioen van Zwitserland, voor de gloriedagen moeten we alweer een tijdje terug in het verleden. De laatste landstitel dateert uit 1965. Er is weinig mis met het Stade Olympique de la Pontoise, het niveau van het voetbal dat er gespeeld wordt is nou niet bepaald om over naar huis te schrijven. Het gebeurt volgens de Olympische gedachte, zeg maar. Meedoen is belangrijker dan winnen. In die context bezien bestaat er dan wel weer een raakvlak met de grote olympische familie ter plaatse.

2 juni 2000 Lausanne Sports – FC St. Gallen

I was there…

 

Een gedachte over “Voetballen volgens Olympische gedachte

  1. sudtribune

    Helemaal naar zwitserland om cubaanse dikke konten te bekijken, het is me toch wat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *