De zon is vanochtend gewoon weer opgekomen. De wereld is niet vergaan. Vooralsnog is er weinig veranderd. Of het leven voor veel Nederlanders na die angstaanjagende Brexit nóg uitzichtlozer kan worden dan het toch al is, valt sowieso te bezien. De onherstelbare schade die de heersende politieke elite in Brussel en Den Haag nu al aanricht kan door alle bangmakerij en stemmingmakerij moeilijk worden overtroffen. Of wel?
Ze houden de gemoederen anders wel bezig, our dear and beloved friends from the UK. De exit van Engeland op het EK voetbal wekt al evenzeer verwondering, afgrijzen, woede én op de lachspieren. Zonder die dappere IJslanders tekort te willen doen, die duurbetaalde Engelse vedetten moeten het natuurlijk vooral zichzelf aanrekenen dat ze eruit liggen. Wát een stelletje ongelooflijke oelewappers. Vooral die keeper. Onze helden van het Nederlands elftal kunnen erover meepraten. Daley Blind en consorten lieten zich zelfs twee keer voor aap zetten door die stoere Noormannen. Zélfs politici kunnen nauwelijks slechter presteren.
Met alle respect, maar met voetballen heeft het weinig te maken. Voor die grabbelaar in de goal planten die IJslanders tien bomen. Tien van die ijsberen, gemiddeld 1,90 meter lang. Tot de tanden gewapende Vikingen. Topfit. Van die types van geen gezeur, maar poetsen! Die aanvoerder gezien? Die met die woeste baard, die Gunnarsson? Zo eentje wil niemand ’s avonds in het donker op straat graag tegenkomen. Iemand laat zich nog liever in Almere of Ede op straat met stenen bekogelen. Eén brok onverzettelijkheid, die IJslanders. Gewapend beton. Ze trekken twee verdedigingsgordels op. Probeer daar maar eens doorheen te komen. En zelf gokken op een snelle uitbraak. Kansen krijgen ze altijd. Het heeft wel wat weg van handbal. Het verdient niet de schoonheidsprijs. Het blijkt wel dodelijk efficiënt. Ze staan er toch maar mooi mee in de kwartfinale op een Europees Kampioenschap.
Ze halen het optimale uit hun beperkingen en kunnen terecht bogen op een hoge gunfactor. Er valt veel over te zeggen, maar met de instelling van die IJslandse voetballers is helemaal niets mis. Hun enorme drive valt te prijzen. Daar kunnen we in Nederland een voorbeeld aan nemen. Niet alleen Daley of Memphis, maar ons hele establishment. Wat een stelletje van die IJslandse volbloeddravers lukt, daar kan geen politicus tegenop. Op basis van hun opzienbarende prestaties krijgen ze een héél volk achter zich. Ze kweken eensgezindheid. Ze versterken de saamhorigheid. Een samenraapsel van Vlamingen en Walen doet in België hetzelfde. En ook in Noord- en Zuid-Ierland, Wales, Albanië of Slowakije scoren die altijd zo verguisde voetballers behalve doelpunten vooral goodwill. Daarin slaagt geen enkele ijdeltuit in wat voor parlement dan ook:
Nee, neem dan de nadelige gevolgen van die Brexit. Van dat gejammer over effecten voor de handel, krijg je zo langzamerhand een punthoofd. Het gaat toch juist zo goed in onze omgekeerde wereld! Vraag het Kim-Jung-Rutte maar. Onze grote leider die ons zo laat lijden blijft het elke goedgelovige Nederlander tot in den treure inpeperen. Wat nou handelsbeperkingen! Onverdraagzaamheid wordt vrijwel ongelimiteerd geïmporteerd. Voedselbanken beleven hoogtijdagen. De welvaart neemt af, de armoede neemt toe. De zegeningen van onze zo gekoesterde Europese eenheid kennen geen grenzen. En onze minister-president voor de zoveelste keer in dat belerende toontje maar vertellen wat beste het is voor het gekwelde volk van wie hij zich niets van aantrekt. Gelukkig kan niemand de beste man ooit op een leugentje betrappen. Dat asscociatieverdrag met Oekraïne tekent hij ook gewoon. Is daar een referendum over geweest dan?
De hooghartige jokers in Brussel geven het laatste zetje. Dankzij de verwoede inspanningen van de Junckers en Timmermansjes lijken we hard op weg naar onze eigen Arabische lente in Europa. Hoe langer de heren in dat Europese Parlement het volk voor dom verkopen hoe groter de kans is dat die achtergestelde dombo’s zich gaan roeren. Die zelfingenomen baasjes doen er weinig aan om de almaar groter wordende onvrede weg te nemen. Vroeg of laat komen er andere gekken en opruiers achter wie de massa blind aanloopt. De lont komt zo vanzelf in het kruitvat. En dan, op een mooie dag: boeeemmmmmm! Dan ontploft het hele zaakje.
In plaats van verenigen verscherpt het kostenverslindende project Europa enkel tegenstellingen. Zwart-wit. Rijk-arm. Links-rechts. Jong-oud. Hoog opgeleid-laag opgeleid. Engeland tegen de rest van Europa. De kloven worden steeds dieper en minder overbrugbaar. Elke derderangs burger krijgt in eigen land de zegeningen op democratische wijze door de strot gepropt. Een oorlog of burgeroorlog is feitelijk het enige dat Rutte en zijn vrinden in Brussel tot dusverre niet op hun geweten hebben. Ze hebben samen al zoveel voor ons bereikt. Dít gaat ze vast en zeker ook nog wel lukken. We zijn op de goede weg.
© RK