Achter de bal aan (17): Kiel (Duitsland)
30 juli 2016
Zowel de ANWB als de ADAC waarschuwt op zijn website voor het extreme vakantieverkeer. Toch wagen we het er maar op om op een van de drukste zaterdagen van het jaar koers te zetten naar Schleswig-Holstein. De afgelopen 30 jaar ben ik in de meeste verre uithoeken van Duitsland geweest, noordelijker dan Kiel heb ik me niet eerder gewaagd. Rostock en Hamburg golden tot dusverre als hoog(s)tepunten van mijn bij tijd en wijle bizarre uitstapjes door de Bondsrepubliek en voormalige DDR. Op de eerste speeldag van de Derde Liga van het seizoen 2016-2017 zoek ik het nóg enkele tientallen kilometers hogerop.
Qua afstand valt de rit van Apeldoorn naar de uitlopers van de Oostzee te overzien, zo’n 470 kilometer. Onder normale omstandigheden rij ik dat in hooguit vijf uur. Vanwege de aangekondigde drukte onderweg calculeer ik extra tijd in. ’s Ochtends om iets voor half zeven pik ik Tom op. De wedstrijd Holstein Kiel tegen FSV Frankfurt begint om twee uur. Dat betekent zo’n zevenenhalf uur om vóór de aftrap in het Holsteinstadion te arriveren. Moet te doen zijn, dacht ik zo.
Al moet je nooit te vroeg juichen, heb ik in de loop der jaren wel geleerd. Schade en schande maken je wijzer. In het verleden opgedane ervaringen vormen een les voor de toekomst! Altijd het zekere voor het onzekere nemen. Wat dat betreft heb ik op het traject Osnabrück-Bremen-Hamburg al een behoorlijke geschiedenis liggen. Altijd feest. Grotere k..wegen bestaan er niet zoveel in Duitsland. Zo heb ik ooit op weg naar FC St. Pauli – Schalke 04 rechtsomkeert gemaakt. Na bijna drie uur samen met De Kleef in de file te hebben gestaan, konden we onmogelijk nog op tijd in Hamburg zijn. Vandaar dat we maar besloten om onverrichter zake terug te keren naar Nederland. Bij een andere gelegenheid leken we het op weg naar een wedstrijd Hamburger SV – Schalke na de bijna gebruikelijke files richting Bremen te nauwer nood te gaan redden toen we bij de Elbetunnel andermaal vast kwamen te staan. Als resultaat van alle ellende betraden we destijds pas kort voor de rust het Volksparkstadion.
Ditmaal valt het mee. Enkel kort na Osnabrück is er op de A1 wegens Baustellen sprake van wat langzaam rijdend en stilstaand verkeer. Ik kan redelijk ongehinderd en onbekommerd opstomen naar Hamburg. Pas na de Elbetunnel begint het gesodemieter. Het lijkt wel of het hele stuk A7 richting Flensburg-Deense grens op de schop ligt. Ik sta zodoende meer stil, dan dat ik de voet eens flink op het gaspedaal kan drukken. Máár: wij treffen het zelfs. RSH (Radio Schleswig Holstein) meldt dat automobilisten op het traject Hannover-Hamburg meer dan drie uur (!) vertraging oplopen vanwege een ongeluk. De weg is afgesloten, zo luiden de onheilspellende berichten. Ik verlies op de pak ‘m beet zestig kilometer na Hamburg hooguit een uur. Na Neumünster kan ik over de A215 eindelijk doorrijden. Zo’n zes uur na vertrek, inclusief een tankstop in Rheine-Nord, arriveer ik in Kiel. Om iets voor half een parkeer ik mijn trouwe Focus in het zicht van het Holsteinstadion.
De Kieler Woche, ‘s werelds grootste zeilregatta, maakt de hoofdstad van Schleswig-Holstein tot een Mekka voor watersporters. Bij elke thuiswedstrijd van de handballers van THW, Deutscher Rekordmeister met twintig landstitels, barst de meer dan 10.000 plaatsen tellende Sparkassen-Arena uit z’n voegen. De lokale voetbaltrots heeft de wind minder in de zeilen. De tijden waarop die Storche hoog van de toorn bliezen in het Duitse voetbal, liggen al weer geruime tijd terug in het verleden. Het grootste succes dateert van vóór de Eerste Wereldoorlog. In 1912 kroonden de Kieler Ooievaars zich tot landskampioen. Sinds de invoering van de Bundesliga in 1963 moet de club genoegen nemen met een bescheiden rol op het derde of vierde niveau. In 2015 was Holstein dicht bij promotie naar de Tweede Bundesliga, maar haalde München 1860 de Kieler kiel in de play-offs.
Het doet niets af aan de geestdrift in het alterwürdige stadionnetje aan de Westring. Onder het motto Kiel auf Kurs streeft de club hogere doelen na. Im Puls der Stadt is een andere kreet waarmee men de verbondenheid met de plaats van herkomst probeert te accentueren. Ondanks dat alle politieverloven op deze bewolkte zaterdag lijken te zijn ingetrokken, kenmerkt de sfeer rondom het Holsteinstadion zich door gemoedelijkheid. Vol goede moed drinken vele in het blauw gestoken dorstige Holsteiners zich bij de oude hoofdtribune warm op een voorspoedig verloop van het nieuwe voetbaljaar. Vanuit een omgebouwd antiek tramstel vindt het bier gretig aftrek. Braadworsten, Krakauers en frikadellen liggen op de gril. Vis, een Noord-Duitse delicatesse bij uitstek, ontbreekt vreemd genoeg op de menukaart.
Wil Holstein Kiel in de toekomst ooit eens een stap hogerop maken, mag er zeker qua behuizing wel het een en ander vertimmerd worden. Het in 1911 ingewijde complex voldoet niet echt aan de eisen van de moderne tijd. Op tv lijkt het dak van de overdekte staantribune vrij hoog. De Westkurve – en ook de aan de lange zijde gelegen Nord-Tribüne – bestaat feitelijk uit een afdak met stellages. Noodtribunes. Het heeft weinig om het lijf. Met een bezoekersaantal van rond de vijfduizend, zoals bij de competitiestart, blijft alles op z’n pootjes en stort de boel niet in. Meer medelijden heb ik met degenen die 24 euro neertellen voor een onoverdekte zitplaats en kletsnat worden als gevolg van een korte maar hevige bui. En regenen, doet het vaker in het hoge maar alles behalve droge noorden van Duitsland…
Enkele tientallen supporters van FSV Frankfurt arriveren nota bene pas tegen het einde van het eerste bedrijf in het stadion. Zij hebben waarschijnlijk in de file gestaan tussen Hannover en Hamburg. Als zij achter de goal in het uitvak plaatsnemen, staat de thuisploeg op een 1-0 voorsprong. Kort voor het einde van een kwalitatief niet al te hoogstaand treffen mogen de Frankfurter diehards zowaar de niet geheel onverdiende gelijkmaker van hun favorieten bejubelen. Al hun ontberingen zijn zo tenminste nicht ganz umsonst geweest. Je moet er niet aan denken, een reis maken van bijna 600 kilometer van Frankfurt naar Kiel en dan als gevolg van ongelukken op de Autobahnn te laat komen. Of misschien zelfs wel de hele wedstrijd missen. Het zal je gebeuren zeg.