Vandaag 19 jaar geleden
Bekerhouder Schalke 04 dreigt in het seizoen 1997-1998 al in de tweede ronde te worden uitgeschakeld in het toernooi om de UEFA Cup. In het eigen Parkstadion zijn de mannen van trainer Huub Stevens Anderlecht slechts met het kleinst mogelijke verschil de baas gebleven. De return in Brussel wordt zodoende met recht met enige zorg tegemoet gezien.
Een dagje Brussel blijft hoe dan ook altijd leuk. Als ik het me goed herinner zijn de kaarten in België besteld. Voor Nederlanders levert dat geen enkel probleem op. Dat ik weleens supporter kan zijn van de tegenpartij, ligt niet zo voor de hand.
In het centrum van de Belgische hoofdstad hoef je negentien jaar geleden weinig te vrezen, afgezien misschien van wat verdwaalde zakkenrollers. Er bestaan echter ook in 1997 al buurten die je als toerist beter kan mijden. Anderlecht behoort tot die categorie. De moeite om er een parkeerplek voor de auto te vinden, valt nog wel te overzien wanneer je al een aantal uren voor de aftrap ter plaatse bent. Iemand gaat er na het invallen van de duisternis niet voor z’n plezier een wandelingetje maken. Problemen liggen namelijk op elke hoek op de loer.
Laat ik het er maar op houden dat Belgen en Duitsers niet de hele middag en avond even aardig voor elkaar zijn. Naarmate het aanvangstijdstip nadert krijgen veel loslopende Schalke-supporters in de donkere straten rondom het Constant Vanden Stock stadion geen al te gastvrije ontvangst. Tsja, en Duitsers zijn Duitsers. Die laten zoiets niet over hun kant gaan, die slaan terug wanneer ze op straat worden aangevallen door groepen Anderlecht-hooligans en/of bendes uit de wijk.
De massaal uitgerukte gendarmerie treedt niet daadkrachtig genoeg op. Het oude liedje in België. De ordehandhavers grijpen niet of te laat in op veel momenten dat er over en weer wat onvriendelijkheden worden uitgewisseld. Voor aanvang van de wedstrijd is zodoende flink uitkijken geblazen om niet ongewild verzeild te raken in allerlei schimmige schermutselingen.
Eenmaal binnen de veilige muren van het oude Astridpark, zitten we veilig. In de buurt eromheen zou je nog niet dood begraven willen worden, Anderlecht bespeelt wel een écht voetbalstadion. Het fanatieke publiek van de paarswitten maakt er – samen met de in groten getale meegekomen Duitsers – een heerlijke heksenketel van.
Schalke, met Van Hoogdalem en Eijkelkamp in de basis, slaat ook op het veld alle aanvallen succesval af. Het buigt een vlotte voorsprong voor de Brusselaars om in een 1-2 zege en marcheert ondanks alles betrekkelijk eenvoudig verder naar de volgende ronde. Duitsers zijn Duitsers, die laten zich niet zo snel door wat tegenslag uit het veld slaan.
5 november 1998 RSC Anderlecht – Schalke 04
I was there…