Thuiswedstrijd bij uitduel Oranje in Gelsenkirchen (2)

By | 20 november 2016

Vandaag 14 jaar geleden

Voor de tweede keer in vier jaar tijd brengt het Nederlands elftal een vriendschappelijk bezoek aan Duitsland. Evenals in 1998 is Gelsenkirchen verkozen tot speelstad. Andermaal een thuiswedstrijd voor ondergetekende zodoende, aangezien ik in 2002 nog altijd een seizoenkaart van Schalke 04 bezit. Sterker nog: ik heb dan al negen jaar lang geen thuiswedstrijd van S04 gemist. Bundesliga, DFB Pokal én Europa Cup! Maar dat terzijde.

Het verschil met vier jaar eerder is de locatie. Schalke 04 heeft het Parkstadion inmiddels ingeruild voor de fonkelnieuwe Arena auf Schalke. De Mannschaft en Oranje vinden daarom onderdak onder een dicht dak.

Ander verschil met de vorige Duitsland – Nederland in Gelsenkirchen is dat ze in het Ticketcenter van Schalke 04 ditmaal nogal moeilijk doen bij de aanschaf van kaarten. Hoewel ik de jongedame van de afdeling kaartverkoop persoonlijk ken – en zij mij – mag ze mij als Nederlands staatsburger niet zomaar de acht kaarten verkopen die ik graag wil hebben. Sterker nog, ik wil er zelfs voor betalen… Voorschriften, hè! Moeilijk doen als het ook makkelijk kan. Wat dat betreft vertonen Duitsers en Nederlanders meer overeenkomsten dan ze zelf ooit zullen toegeven. Ik moet flink zeuren om de tickets te mogen kopen. Mijn seizoenkaart bij Schalke 04 geeft uiteindelijk de doorslag. Al wordt voor de zekerheid wel mijn paspoortnummer genoteerd. Je weet tenslotte maar nooit voor welke woekerprijzen ik de kaarten verder ga verkopen…

Zorgen dat ik op de wedstrijddag met ongewenst volk Duitsland binnenval, hoeft niemand zich trouwens te maken. Al moet je bij mijn toenmalige GOBT-collega’s Gert-Jan en Peter, die ook meegaan, altijd een slag om de arm houden. Zelfs de fervente Dortmund-supporter in ons gezelschap gedraagt zich voorbeeldig. Bij zijn eerste bezoek aan een écht stadion is hij danig onder de indruk.

De stemming zit er sowieso lekker in. Anno 2002 zijn de scherpe kantjes tussen Duitsers en Nederlanders steeds meer aan het verdwijnen. Vanwege onze bij Schalke aangeschafte kaarten zitten we midden in een ‘Duits vak’. Een piepkleine Nederlandse enclave omringd door wat enkele jaren eerder hatelijk Moffen genoemd zou worden. Het is wel lachen. Gezellig zelfs. De Duitsers om ons heen vinden het ook best vermakelijk, zo’n stelletje van die Nederlandse druktemakers.

Wij lachen het laatst. En dan lach je zoals bekend het best. Want ondanks dat iedereen auf Schalke lief voor elkaar is smaakt een 1-3 overwinning op unsere Deutsche Freunde toch net iets lekkerder dan tegen een andere tegenstander…

20 november 2002 Duitsland – Nederland

I was there…

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *