Urenlange ‘gijzeling’ in restaurant in Thessaloniki

By | 4 december 2016

Vandaag 25 jaar geleden

De trip die ik in december 1991 met Reisburo Roever naar Griekenland maak geneest mij voor eens en altijd van georganiseerde supportersreizen. Het betreft een EK-kwalificatiewedstrijd van het Nederlands elftal. Het geintje kost me 774 gulden, zo’n 350 euro. ’s Ochtends vertrekken vanaf Schiphol. Na afloop van de wedstrijd meteen weer terug vliegen naar Nederland. Met een charter van Transavia. Echt, een reis om nooit meer te vergeten…

Maar dan niet in de meest positieve zin van het woord. Al vroeg in de middag landen we in Thessaloniki. Maar of de tweede stad van Griekenland de moeite van het bezoeken waard is? Ik durf het niet te zeggen. Ik zou het niet weten. Wat gebeurt namelijk? Na aankomst op het vliegveld word ik samen met de overige Oranjefans in bussen gestouwd, die ons vervolgens ergens in een buitenwijk bij een restaurant dumpen. Goed, als iedereen zo nodig een hapje wil eten, dan gaan ze hun gang maar. Ik vermaak me ondertussen wel met wat sightseeing. Had je gedacht. Daar steekt de Griekse politie een stokje voor. Het mag niet! Elke Nederlander moet in dat restaurant blijven. En dat geen uurtje of zo, maar wel vier of vier uur lang. Het is je reinste gijzeling! Van Thessaloniki krijg ik derhalve weinig te zien. Enkel wanneer onze bussen na het eindeloze wachten naar het Kaftanzoglio stadion worden geëscorteerd, vang ik wat glimpen van de stad op. Tsja, als het om voetbalsupporters gaat, dan mag dat blijkbaar allemaal maar zo. Over zo’n schandalige behandeling van bezoekers van voetbalwedstrijden hoor je types als Ahmed Marcouch nooit.

De ordebewaarders zorgen er zo wel voor dat het contact met de inheemse bevolking tot een absoluut minimum beperkt blijft. Aan interactie ontbreekt het nochtans niet. Op de onoverdekte staantribune in het stadion van Iraklis waar de Griekse ME het Nederlandse contingent stationeert, worden we het doelwit van muntengooiers. Het was mij al bekend dat Grieken graag serviesgoed aan diggelen gooien en de sirtaki dansen, niet dat ze zo vrijgevig zijn met geld. Negentig minuten lang vliegen de Drachmen me om de oren. Het is uitkijken geblazen voor de aangescherpte randen. Zóveel fooi heb ik nadien bij een voetbalwedstrijd nergens meer gekregen. Na afloop heb ik mijn hele broekzak vol munten zitten. Jammer alleen dat de waarde van dat Griekse geld valt te verwaarlozen. Gezien de enorme hoeveelheden geld die lukraak worden weggegooid, verbaast het me trouwens niets dat het na invoering van de euro helemaal misgaat in Griekenland…

Dat er ook nog wordt gevoetbald, zou ik door alle opwinding bijna vergeten. Over de wedstrijd kan ik kort zijn: door een simpele 0-2 overwinning verzekert het Nederlands elftal zich van deelname aan de eindronde van het EK’92 in Zweden. Peter Bosz, die in de 85 minuut mag invallen voor Wim Kieft, debuteert in Oranje. Dit heugelijke moment geeft deze bijzondere reis zo ook nog een piepklein Apeldoorns tintje.

4 december 1991 Griekenland – Nederland

I was there…

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *