Jos Derksen zoekt constant balans tussen inspanning en ontspanning

By | 26 december 2016
Jos Derksen

Als grafisch vormgever levert hij een professioneel leven lang topprestaties. Sinds hij leerlingen van sportscholen in beweging houdt en geblesseerde voetballers oplapt, geeft Jos Derksen (58) op geheel eigen wijze vorm aan het wel en wee van de medemens. Wie zich eens goed door Derksen onder handen laat nemen, merkt vroeg of laat het resultaat. Vraag het maar aan de voetballers van AGOVV en Victoria Boys hoe de Apeldoornse fitnesstrainer/sportmasseur er in slaagt om de juiste balans te vinden tussen inspanning en ontspanning.

OPMERKELIJK

“In één week heb ik met AGOVV én Victoria Boys het kampioenschap mogen meemaken. Ik heb er wel een traantje om gelaten. Eerlijk gezegd had ik het niet gedacht. Met AGOVV verloren we voor de competitie twee keer van DSV ’61. In Hulshorst speel je die gasten dan helemaal van de mat. Victoria Boys idem dito. In de beslissingswedstrijd tegen Twello stonden we bij de rust met 2-0 achter, maar het had ook wel 6-0 kunnen staan. En dan toch nog winnen. Geweldig!”

110 KILO

“Zelf heb ik veel aan sport gedaan. Ik kon wel leuk voetballen. Ik heb ook gevolleybald, gebasketbald, aan waterpolo gedaan, een aantal jaren golf gespeeld en in de zaal gevoetbald. Op het moment dat m’n dochters werden geboren, werd het allemaal minder. Pas op m’n 41e ben ik weer echt fanatiek met sporten begonnen. In de uitslag van een ARBO-onderzoek bij Wegener stond dat ik er verstandig aan deed om eens contact op te nemen met m’n huisarts. Ik woog 110 kilo en had een cholesterolgehalte van negen. De dokter zei me: wil jij de vijftig halen, dan moet je hoognodig gaan bewegen. Zodoende ben ik naar de sportschool van Ten Tije gegaan. Ik vond het steeds leuker worden. Via Marcel Schulenklopper, een vriend van mij, ben ik gaan fietsen. Zo ben ik in dat wereldje terechtgekomen. Voordat ik het wist stond ik zelf les te geven. In het begin was dat wel wennen. Ik ben twaalf jaar voorman geweest, maar om voor zo’n groep te staan is toch iets heel anders. Het gaat erom dat je respons krijgt van de groep.”

OP HET VELD

“Toen ik drie jaar geleden op straat kwam te staan, ben ik begonnen met een cursus sportmassage. Daarna heb ik meer gespecialiseerde cursussen gevolgd: blessurepreventie, conditie-trainen, herstel-trainen, periodisering, taping. Mijn expertise ligt niet zozeer in de massage. Ik heb wel een mobiele tafel, maar ik ben niet weggelegd om elke avond twee of drie man te masseren. Mijn hart ligt op het veld. Ik ben niet de simpele verzorger, ik wil jongens beter en fitter maken. Bij AGOVV laat Jerry Cooke me er vrij in. Hij laat mij de warming-up doen. Na afloop van het seizoen hebben de jongens onder mijn leiding doorgetraind. Zo blijven ze conditioneel op peil. Er komt geen bal aan te pas, maar het is meer dan alleen maar rennen en sprinten. Omdat ik ook de verzorger ben, weet ik in hoeverre ik ze kan belasten. Ze blijven fit. Wie gauw vermoeid raakt, struikelt eerder over de bal en houdt ‘m niet goed aan de voet.”

AMBITIES

“Ik word 59, zit nog vol ambities en sta vol in het leven. Zolang ik Armon Veeneman over een sprint van twintig meter kan bijhouden, is er met m’n conditie niets mis. Wie mij ooit nog eens zegt dat je te oud bent om te leren, die laat ik gelijk een bak diploma’s zien. Allemaal na m’n vijftigste gehaald! Ik ben van mening dat ik met mijn kennis en ervaring bij elke voetbalclub een toegevoegde waarde zijn voor de technische- en medische staf. Ja, soms denk ik wel eens dat ik hier twintig jaar eerder mee had moeten beginnen.”

Bron: Sportmagazine Deportivo Apeldoorn

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *