Vandaag 12 jaar geleden
Geweldig voor het Nederlandse voetbal wanneer Ajax er in zou slagen om de finale van de Europa League te halen. Het Nederlandse voetbal kan een succesje wel gebruiken, al baal ik als Schalke-supporter nog altijd stevig van die Scheissegoal van Viergever in Gelsenkirchen
De laatste twee keren dat een Nederlandse club de – toen nog – UEFA Cup won, ben ik van de partij geweest. In 1992 in het Olympisch stadion bij de zege van Ajax op Torino, in 2002 in de Kuip als Feyenoord die verfoeide Schwarzgelben uit de buurt van Lüdenscheid een lelijke loer draait. Als tot dusverre laatste aanvoerder van een vertegenwoordiger uit ons land mag Paul Bosvelt daar de cup in ontvangst nemen. Met speciale dank aan Van Hooijdonk. Put your hands up in the air for Pi-Air!
Twaalf jaar geleden sneuvelt AZ in de UEFA Cup op de drempel van de finale. Ik zit in de Alkmaarder Hout op de tribune bij één van de meest heroïsche EC-duels die zich dit millennium op Nederlandse bodem afspeelt. Zelden maak ik een meer dramatische ontknoping mee dan op deze natte donderdagavond in Alkmaar. De ploeg van Co Adriaanse lijkt voor een sensatie te zorgen door het favoriete Sporting Portugal uit het toernooi te knikkeren. De 3-1 van Kew Jaliens aan het einde van de eerste verlenging betekent dat de Alkmaarders de vliegtickets naar de eindstrijd in Lissabon – nota bene in het stadion van Sporting – mogen boeken. Het lijkt niet meer mis te kunnen gaan. Met de nadruk op ‘lijken’.
In de blessuretijd van de tweede verlenging valt de droom alsnog in duigen. Kort voor middernacht scoren de Portugezen op deze Bevrijdingsdag uit een corner de voor hen bevrijdende 3-2. Hét bewijs hoe iets op het allerlaatste moment toch nog mis kan gaan en je nooit té vroeg moet juichen
5 mei 2005 Alkmaar