Achter de bal aan (36): Chemnitz
2 augustus 2017
De eerste keer dat ik de Chemnitzer FC in actie zie, heet de club nog FC Karl-Marx-Stadt. Bijna drie decennia nadien bepaalt Karl Marx nog altijd het straatbeeld in Chemnitz. Het gebeeldhouwde, meer dan zeven meter hoge hoofd, van de bebaarde denker op de Brückenstraße is na de Wende in 1990 niet ten prooi gevallen aan koppensnellers. Kareltje heeft het koppie er bij gehouden, het kereltje is ´gewoon´ op z´n voetstuk blijven staan. Alsof het arbeiders- en boerenparadijs van Erich Honnecker nooit is opgehouden te bestaan.
Aangezien ik er toch ben, laat ik hem uiteraard niet links liggen. Ik ga Chemnitz’ voormalige naamgever eens recht in de ogen kijken. Aldus geschiedt. Al ziet het nou niet bepaald zwart van de toeristen als ik mij tegen half vijf in de middag door bus 22 in de city van Chemnitz laat afzetten. Sterker nog, ik ben de enige die de moeite neemt om te kijken hoe het communistisch-socialistische stijlicoon er bijstaat. Je moet er van houden. Maar cultuurbarbaar als ik ben, kan ik dit soort bombastische kunst en kitsch wel waarderen. Met hun hamers en sikkels hebben die ouwe socialistische kunstenmakers zich door de jaren heen flink uitgeleefd. Hoe groter en krijgshaftiger hoe mooier. Zelfs al ben ik deze broeierige zomermiddag de enige die er in de Saksische stad oog voor lijkt te hebben.
Bij de Roter Turm, een andere plaatselijke blikvanger, heerst meer bedrijvigheid. Politieagenten in gevechtstenue houden identiteitscontroles. Nee, het betreft geen supporters van VfR Aalen, dat ruim twee uur later in de Community4you Arena aantreedt tegen de Chemnitzer FC. Dit gaat om gasten van Bundeskanzlerin Angela Merkel. Met tientallen tegelijk hangen ze rond bij de fontein van de Stadthalle. Er hangt niet echt een fijn sfeertje. Vaders zullen hun dochters niet graag in een dergelijke omgeving laten rondlopen. Maar dat mag ik uiteraard niet zo schrijven. Iedereen moet begrip opbrengen. Die arme knapen hebben het immers al zo moeilijk. Het is maar goed dat we in Europa over politici beschikken die de maatschappelijke inbreng van deze keurige jongeheren wél naar waarde weten te schatten.
Maar goed, ik bevind mij niet in Karl-Marx-Stadt om commentaar te geven op hoe het gemeentebestuur het hoofd biedt aan rondhangend straattuig. Ik kom om me te ontspannen. Om me er persoonlijk van te vergewissen dat Marx’ kapitaal in Chemnitz niet op een voetbalveld staat. Tien dagen voor het Jahrhundertspiel voor de Duitse beker tegen Bayern München dient eerst de Aalense Verein für Rasenspiele als hinderlijk tussendoortje aan de Gellertstrasse. Maar eerlijk is eerlijk, ik beleef een heerlijk avondje in het fraai opgeknapte onderkomen van ´FCK´, zoals de fervente supporters uit Chemnitz hun favoriete club nog altijd liefdevol noemen. Zij zorgen voor topsupport. Zelfs als na achttien minuten de bezoekers van de Ostalp al met 3-0 voorstaan blijft de meute uit volle borst zingen en als een machtig blok achter z’n Himmelsblauen staan. Zoals het overtuigde Marxisten betaamt, vallen deze diehards niet zo gauw van hun geloof.
Liefst 11.015 toeschouwers komen er op het op papier niet bijster aansprekende Derde Liga-duel af. De koppelverkoop van kaarten voor de aanstaande kraker tegen de Rekordmeister uit Beieren legt der CFC geen windeieren. De smiechten hebben het handig aangepakt. In oude DDR-tijden zou men Bayern hebben betiteld als klassenvijand bij uitstek. Het voorbeeld van decadentie en alles dat strijdig is met de idealen van de arbeiders en boeren. Zevenentwintig jaar na de Val van de Berlijnse Muur blijkt dat ze hun lesje goed geleerd hebben. Duitsland is inmiddels een in doen en denken. Wie kans wil maken op een ticket wil voor de bekertopper dient zich eveneens te verzekeren van een kaartje voor het competitietreffen met VfR Aalen. Kassa! Tel maar uit je winst. Karl Marx zou zich in zijn graf omdraaien wanneer hij op de hoogte zou zijn van dit soort praktijken!
Na afloop staan op de Heinrich-Schütz-Strasse bussen klaar om de bezoekers terug te vervoeren naar de Zentralhaltestelle. Prima geregeld. Ik moet overstappen. Bij de bushalte bij de Stadthalle, bij het monument van Marx, moet ik met Lijn 22 terug richting Glösa. In de schemering heeft hangjeugd bezit genomen van het voetstuk. Lekker chillen. Het glasgerinkel van kapotgegooide bierflesjes bewijst hoe gezellig het er aan toegaat…