Achter de bal aan (64/1): Sportpark Orderbos
Zaterdag 10 oktober 2020
The day after the weekend before and the worst yet to come… Het is een vreemde gewaarwording dat vanwege de coronamaatregelen in heel Nederland tijdelijk geen publiek meer welkom is bij amateursportwedstrijden. Terwijl her en der niemand voor het zingen al de kerk uitgaat, komen fervente sportliefhebbers niet verder dan de toegangspoort van het complex van hun favoriete club. Veel clubs laten hun vaste aanhangers door middel van livestreams meegenieten. De meest fanatieken proberen buiten de hekken of zelfs in de struiken een glimp op te vangen van wat zich op het veld afspeelt. Terugblik op een bizar voetbalweekend langs de lijn. In twee delen. Dit speciaal voor de enige Apeldoorner die ooit in een Champions League-finale heeft gestaan.
csv Apeldoorn – vv Hieren
Als ik even voor drieën naar het sportpark Orderbos wandel, komt mij op de parkeerplaats tussen de kazerne en Club Pellikaan een jeudgvoetballertje op de fiets tegemoet. In vol ornaat. Het jochie is in zijn roodgele csv-shirt, witte broekje en roodgele kousen op weg naar huis. Nog nat en bezweet van de wedstrijd die hij kort tevoren heeft gespeeld, jaagt hij van de bult af. Een jas is het enige dat hem beschut tegen de wind en de eerste regendruppels die uit de donkere hemel boven Apeldoorn-West omlaag dalen. Bij thuiskomst zal het ventje doorweekt en verkleumd zijn geweest, zo vermoed ik. Er zal ongetwijfeld heel goed over nagedacht zijn om uit oogpunt van hygiëne en besmettingsgevaar voetballers niet bij hun club te laten douchen en na het laatste fluitsignaal meteen huiswaarts te sturen, maar het is natuurlijk een misvatting van jewelste dat zelfs in de meest duistere coronatijden niemand op een ‘normale’ manier kou kan vatten en ziek wordt.
Een uur of vijf eerder trof ik tijdens mijn dagelijkse hardlooprondje voor het hek bij KV Apeldoorn een drietal moeders. Vanwege het toeschouwersverbod mochten de dames verrichtingen van hun korfballende kroost niet binnen de afrastering gadeslaan. En dus bleven ze maar gezellig staan keuvelen voor het hek. Je moet toch wat als je ik weet niet hoe lang moet wachten totdat de wedstrijd er opzit en de kids weer mee naar huis kunnen. De dames hoefden zich er in elk geval niet over te bezwaren dat ze in de regen moesten staan.
Terwijl de aftrap van de wedstrijd csv Apeldoorn – Hierden nadert, is het een honderdtal meters verderop bij de hoofdingang van het csv-terrein nagenoeg uitgestorven. Onder het afdak bij de kassa, waar normaal wedstrijdbezoekers in de rij plaatsnemen om een kaartje te kopen, staan nu enkele stewards te schuilen voor de neerslag. Zij zien er op toe dat iedereen die niet naar binnen mag buiten blijft. Buiten ondergetekende is er niemand die naar binnen wil. Behalve op het hoofdveld wordt ook op de naastliggende velden gevoetbald. Verder is het vooral doods, stil, troosteloos. Een doorsnee begraafplaats maakt waarschijnlijk een levendiger indruk op een herfstachtige zaterdagmiddagmiddag.
Als vooraf geaccrediteerd mediavertegenwoordiger behoor ik tot de weinigen die het voorrecht genieten om de trotse lijstaanvoerder van de eerste klasse D wél live in actie te zien tegen laagvlieger Hierden. Ik neem plaats op mijn vaste plekje achter de goal aan de kant van de Willem III-kazerne. Als enige aanwezige kies ik ervoor om, verborgen onder mijn paraplu, te staan. Sitzen ist für den Arsch, zoals Duitsers het zo mooi verwoorden. De tribune is bevolkt door spelers van beide clubs die buiten de wedstrijdselectie zijn gelaten, wat bestuursleden, de leden van csv’s mediateam, de clubwatchter van De Stentor en de chauffeur van de Hierdense spelersbus. Ook csv’s onvermoeibare huisfotograaf Wout van Zoeren zoekt er aanvankelijk beschutting, maar trotseert op een gegeven moment toch de regen om van achter de goal met scherp te schieten. Vanaf het balkon van het clubhuis, waar zich normaal gesproken de trouwste en meest dorstige supporters van de thuisclub verzamelen, houden stewards toezicht op dat alles volgens de regels verloopt.
De hoosbuien niet meegerekend gebeurt er tussen 15.15 uur en 17.00 uur niets onbetamelijks op Sportpark Orderbos. De suppoosten hoeven niemand weg te sturen die zich ongeoorloofd toegang wil verschaffen tot het complex. Het enige waar met name de technische staf van csv ziek van zal zijn geworden, is dat alle inspanningen binnen en buiten de lijnen niet beloond worden met drie punten. De frisse wind die sinds de voorbereiding op dit seizoen door Sportpark Orderbos waait, waait opnieuw. Al valt de storm ditmaal na 84 minuten stil… In de slotfase geeft csv een 2-0 voorsprong onbegrijpelijk uit handen en laat het de fortuinlijke opponent uit Hierden terugkomen tot 2-2.
Ondanks dit weggeven punt is het reuzeknap wat het nieuwe trainersduo Kromkamp-Michels in ruim twee maanden heeft bewerkstelligd. Sinds de start van de voorbereiding raast er een roodgele tornado over de velden. Fris van de lever trekt het zorgvuldig gerenoveerde team van de Jantjes ten aanval. Het plezier spat er vanaf. Csv’s jonge honden blijven druk zetten totdat de tegenpartij weer veilig in de bus of de auto naar huis zit… In het jaar vier na Boeve is het weer leuk om langs de lijn te staan bij csv.
Deze wetenschap maakt het extra wrang dat de trouwe aanhang voorlopig veroordeeld wordt tot thuiszitten.
