Achter de bal aan (70): Veenendaal
Dinsdag 21 september 2021
Ik sluit Prinsjesdag 2021 af met een bezoek aan de wedstrijd in de eerste ronde van de KNVB beker tussen tweededivisionist GVVV en derdedivisionist VVOG. Aangezien er geen gezeur is met coronapassen en andersoortige belemmeringen, bestaat er geen reden om het Veenendaals-Harderwijks onderonsje te boycotten.
‘Het is voor deze wedstrijd nog niet verplicht om in het bezit te zijn van een vaccinatiebewijs of negatieve test. Daarom is het verplicht om afstand te houden tot andere bezoekers. Heb je klachten? Dan blijf je uiteraard thuis’, lees ik voorafgaand op de website van de thuisclub. Het is elke bezoeker van de blauwe kant van Sportpark Panhuis op deze dinsdagavond zelfs nog toegestaan om in de kantine een plas te doen. Met ingang van de nieuwe ‘versoepelingen’ op 25 september mag dat alleen nog maar met een bewijs van goed gedrag.
Ik koop online kaartjes voor Willy en mezelf. De bevestiging en het e-ticket krijg ik meteen naar mijn Samsung Galaxy gestuurd. Voor 5 euro kan ik me geen buil vallen. Daags voordien zijn er nog meer dan 800 toegangsbewijzen verkrijgbaar. Als ik kort voor vertrek naar Veenendaal nogmaals de website van GVVV check nog maar 437. Daaruit maak ik op dat GVVV op de wedstrijddag bijna 400 tickets heeft verkocht. Abusievelijk, zoals later ter plekke blijkt.
Nadat ik Willy heb opgehaald, overbrug ik in minder dan 40 minuten de ruim 40 kilometer van Apeldoorn naar Veenendaal. Je staat toch elke keer weer versteld wat een idioten er op de weg zitten. De vrachtwegenchauffeur die me tussen Hoenderloo en Otterlo als een waanzinnige voorbij raast, is blijkbaar niet op de hoogte van dat de maximumsnelheid op de N304 tussen Apeldoorn en Ede slechts 80 km/u bedraagt. En al die beroepschauffeurs altijd maar klagen over onverantwoord rijgedrag van andere weggebruikers. Wát een eikel. Op de rondweg in Ede rij ik weer achter hem. Veel sneller thuis geraakt hij dus niet door zijn roekeloze inhaalmanoeuvre.
We komen veel te vroeg aan in Veenendaal. Ruim een uur voor de aftrap. Op de parkeerplaats bij het sportpark, het neutrale gedeelte tussen GVVV en de buren van DOVO, is nog volop plek. Bij eerdere gelegenheden heb ik dat weleens anders meegemaakt. Bij een wedstrijd tegen IJsselmeervogels moest ik een aantal jaren geleden in de woonwijk aan de overkant van de straat een plekje zoeken voor mijn bolide. Misschien dat het er mee te maken heeft dat het een dinsdagavondwedstrijd betreft. Bij het kassahokje dat toegang verschaft tot het GVVV-terrein staan bijkans meer stewards dan er op de parkeerplaats auto’s staan. Clubs uit de tweede divisie, ofwel de Jack’s League, zoals het sinds dit seizoen heet, moeten hun eigen ordedienst hebben. Vandaar.
Terwijl Willy bij het loket zijn e-ticket laat scannen en alvast naar binnen gaat, wandel ik eerst nog naar het nabijgelegen winkelcentrum Ellekoot. Om een lange neus te trekken bij Snackbar Pinokkio. Goedkoop is anders, 4,95 euro voor een broodje hamburger, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het uitstekend smaakt. Het vult de rammelende maag. Om niet extra vatbaar te worden voor ziektes moet ik toch mijn dagelijkse hoeveelheid vitaminen, mineralen en proteïnen binnenkrijgen.
Rond half acht betreed ik het GVVV-complex. Omdat er nog meer dan voldoende tijd is voordat de wedstrijd begint, onderwerp ik het terrein aan een grondige inspectie. De spelers van beide ploegen staan al op het kunstgras voor hun warming-up. Er is een blik van herkenning met VVOG’s Pernelly Biya. Leuk. Apeldoorners onder elkaar, hè.
Ik sta versteld van de huisvlijt. Amateurvoetbalverenigingen in heel Nederland kampen nota bene met een enorm tekort aan vrijwilligers, maar langs het veld hebben terreinmedewerkers van GVVV kostbare tijd verspild aan het markeren van toegestane staanplaatsen met witte stippen. Om de anderhalve meter is er een stip op de tegels gekalkt. De staantribune achter de dug-outs aan de lange zijde telt vier rijen. Alleen op de onderste en de bovenste rij mogen de bezoekers volgens het vandaag nog geldende coronaprotocol plaatsnemen. De twee middelste rijen moeten leeg blijven. Aan de tribunekant heeft men hetzelfde bedacht.
Maar geen weldenkende clubbestuurder die het in zijn hoofd haalt om de bedenkers van zulke maatregelen erop te wijzen dat ze volslagen krankjorum zijn. In de wetenschap dat het voortbestaan van clubs zeker in huidige tijden voor een groot deel afhangt van steun van de (lokale) overheid, valt het ze niet eens kwalijk te nemen. Die bestuursleden gaan natuurlijk niet in hun eigen vlees snijden. Zij gaan hun eigen vereniging geen extra schade berokkenen. Ook zonder gemeentes en ambtenaren tegen zich in het harnas te jagen hebben clubs het al moeilijk genoeg om overeind te blijven.
Liefst 5000 toeschouwers stonden en zaten langs hetzelfde veld samengeperst toen GVVV in december 2019 PSV op de rand van uitschakeling bracht. Pas diep in de tweede helft van de verlenging behoedde Mo Ihattaren de Einhovenaren met zijn winnende 1-2 voor een bekerblamage. VVOG is duidelijk minder in trek bij de voetballiefhebbers uit Veenendaal en omstreken. Ik heb het waarschijnlijk fout geïnterpreteerd door uit de hoeveelheid overgebleven kaarten op te maken dat alleen op de wedstrijddag meer dan 400 mensen een kaartje aanschaften. Met de helft van dat aantal houdt het wel op als er om 20.00 uur wordt afgetrapt. Het merendeel van alle stippen rondom het veld blijft onbemand. Of onbevrouwd. En vooral niet te vergeten onbegenderneutraald.
Samen met Willy ben ik nota bene de enige die in de eerste helft achter de goal aan de straatkant plaatsneemt. De twee professionele fotografen alsmede twee jongeheren van GVVV’s eigen mediateam, die ons aan de andere zijde van de boarding gezelschap komen houden, hebben hun positie nog maar net ingenomen als de thuisclub recht voor onze neus razendsnel de score opent. Tot aan het moment waarop de Voetbalvereniging Ons Genoegen tot ons genoegen gelijkmaakt, genieten we vooral van de LED-boarding voor de staantribune. In één woord oogverblindend. De voorbijkomende reclameboodschappen teisteren het netvlies van de weinige aanwezigen meer dan de LED verlichting die het veld eigenlijk moet beschijnen. Willy ziet het nogal duister in. De lampen aan de masten branden volgens hem niet zoals zou moeten. Een van de mannen van het mediateam beaamt dat. Voor het maken van verhelderende wedstrijdfoto’s is het licht alles behalve ideaal.
In de rust zoeken we de warmte op van de kantine. Op de drempel van de herfst koelt het in de avonduren alweer behoorlijk af. Willy doet zich te goed aan een bak patat en zelf gooi ik er nog maar een broodje bal tegenaan. Nu kan het nog zonder apk-keuring. Over vier dagen zijn sportkantines enkel nog toegankelijk met testbewijs. Ik ben benieuwd hoe clubs dat gaan handhaven. Het lijkt mij onbegonnen werk. Politiek Den Haag gaat er blijkbaar maar vanuit dat sportverenigingen onbeperkt vrijwilligers op kunnen trommelen om politieagentje te gaan spelen. Terwijl degenen die nota bene betaald krijgen om politieagentje te spelen niks doen. Die zijn veel te druk met klagen over dat ze zo druk zijn.
Gelukkig maar dat ons demissionaire kabinet nog eens 45 miljoen over de balk smijt om het handhaven van coronapas in goede banen te leiden. Je zou toch denken dat zo’n bedrag veel nuttiger besteed kan worden aan opschaling van zorg. Uit de troonrede komt tevens naar voren dat het Koninklijk Huis weer ruim bedeeld wordt. Máxima gaat er zelfs op vooruit, terwijl het demissionaire kabinet de minima het komend jaar nóg verder gaat uitkleden. Waarschijnlijk kunnen steeds meer Nederlanders zich binnenkort niet eens meer zo’n dure smartphone veroorloven waarop zij de app met hun QR-code moeten downloaden om een sportkantine te mogen betreden.
Om een lang verhaal kort te maken: GVVV wint na verlenging met 3-1 en plaatst zich voor de tweede ronde van de KNVB beker.