Achter de bal aan (82/4): Nykøbing, Odense
Maandag 18 juli 2022
Goed beschouwd ligt het niet helemaal voor de hand om onderweg van Kopenhagen naar Odense ’s middags eerst nog in Nykøbing Falster een voetbalwedstrijdje te gaan bekijken. Omdat Vikingschepen en het geboortehuis van Hans-Christian Andersen bij nader inzien toch wat minder tot de verbeelding spreken, wijkt iemand weleens af van de geplande route. Wie ergens naartoe gaat om voetballen te kijken, is niets te dol. Zelfs enkele tientallen kilometers omrijden niet. Je bent voetbalgek of je bent het niet. Of niet soms?
Na een verblijf van twee nachten in de buurt van Kopenhagen vervolgen we onze trip door Denemarken richting Odense. Aangezien het aanvangstijdstip van de confrontatie tussen OB en FC Nordsjaelland staat vastgesteld om 19.00 uur en de afstand slechts 150 kilometer bedraagt blijft ons zodoende volop tijd om de rest van de dag op een verantwoorde wijze van invulling te voorzien. Sightseeën in Kopenhagen is een optie. Een kijkje nemen in het Vikingeskibs Museet in Roskilde kan ook best leuk en leerzaam zijn. Of meteen al naar de geboortestad van Hans-Christian Andersen. Om daar het geboortehuis van de oude sprookjesverzinner te gaan bekijken.
Geen van de drie opties komt uiteindelijk door de ballotage. Raar maar waar wordt er op deze maandag namelijk nog ergens gevoetbald. De Futbology voetbalapp wijst ons erop dat er in het Lollands Bank Park in Nykøbing Falster om 13.00 uur een oefenduel wordt afgewerkt tussen de plaatselijke FC en het roemruchte B93. Weliswaar op een rare dag voor een voorbereidingspotje, op een nog raarder (is dat Nederlands?) tijdstip. Maar toch. Het ligt weliswaar enigszins uit de richting. Qua tijd en afstand is het best te doen. Door die 115 kilometer vanaf Kopenhagen laten we ons er niet van weerhouden. Daar draait mijn chauffeur zijn hand niet voor om. En die aansluitende 175 kilometer naar Odense kunnen er ook nog wel bij.
Alvorens Erik koers zet naar het meest zuidelijke deel van Denemarken, lassen we eerst een korte tussenstop in het Idraetspark van het nabijgelegen Valby in. Een heuse sentimental journey. Op deze plek woonde ik meer dan 32 jaar geleden voor het eerst in mijn lange loopbaan als voetbalverslaafde een voetbalwedstrijd in Denemarken bij. Een thuiswedstrijd van de roemruchte Boldklubben FREM. Tegen hetzelfde AGF uit Aarhus dat ik een etmaal eerder in Brøndby opnieuw aan het werk heb gezien. Wat ik me vooral herinner van die onderbreking van een legendarische boot- en treinreis naar een EK-kwalificatieduel van Oranje in de Finse hoofdstad Helsinki, is dat een groot aantal van de weinige wedstrijdbezoekers eigen drank had meegebracht. Met plasticzakken vol sleepten ze de alcoholische versnaperingen aan. In de jaren daarna ben ik nooit meer ergens zoveel dronken mensen op een voetbalveld tegengekomen. Het complex ziet er nog even vervallen uit als destijds. Het is jammer dat het hek dicht zit. We kunnen derhalve niet naar binnen toe.
Het grappige aan al dat heen-en-weer-gereis is dat het de geografische kennis behoorlijk vergroot. Dat we op weg gaan naar de twee-eenheid Falster en Lolland, de twee zuidelijkste stukken land waaruit de legpuzzel Denemarken is samengesteld, was ik anders misschien wel nooit te weten gekomen. Deense bruggenbouwers hebben ook in dit deel van het land al hun inventiviteit de vrije loop gelaten om twee landsdelen aan elkaar te koppelen. Sinds 1985 kunnen automobilisten vanuit Sjaelland er over de uit twee delen bestaande en bijna 3,3 kilometer lange Farø Broerne naartoe rijden. Het bouwwerk oogt indrukwekkend, het landschap waar we doorheen rijden daarentegen even saai, vlak en eentonig als in het overgrote deel van het land.
Kort na het middaguur zijn we de brug(gen) over. Ruim twintig kilometer verder en een 25-tal minuten later betreden we het Idraetspark van Nykøbing Falster, tegenwoordig gesponsord door de Lollandse Bank. Via een geheel verlaten sponsorruimte betreden we het complex. Leuk stadionnetje wel. Met twee tribunes aan de lange zijden van het veld. Een kleine maar fijne plek voor de plaatselijke notabelen aan de kant waar we binnen zijn gekomen. Een grotere zit- en staantribune aan de overzijde, de noordkant. Van staantribunes aan beide kopse kanten kan ik niet echt spreken. Het zijn meer verhogingen. Drie treden. Het Lollands Bank Park biedt plaats aan 10.000 toeschouwers. Die zijn er vandaag niet allemaal. Al hebben rond lunchtijd toch enkele tientallen familieleden, vrienden en bekenden van de spelers de moeite genomen om het spektakel te aanschouwen. Plus twee verdwaalde en verdwaasde Nederlanders.
Eerstedivisionist Nykøbing en de een klasse lager uitkomende Boldklubben uit 1893 leven zich heerlijk uit tijdens het partijtje onvervalst zomermiddagvoetbal. Ik vraag aan Erik of hij zich ook weleens afvraagt of hij niet goed bij zijn hoofd is… Ik kan niet zeggen dat we geen waar voor ons geld krijgen. De wedstrijd is immers gratis toegankelijk. Ik word zeker niet bekropen van een gevoel van weemoed wanneer we tegen drieën op weg gaan naar Odense. Of ik ooit terugkom in Nykøbing Falster, waag ik te betwijfelen. Maar zeg nooit nooit. Hetzelfde dacht ik in het verleden in Cottbus, Trier, Kleve, Aldershot, Northfleet, Girona, Leganés, Lens, Vila do Conde, Helsinki, Tallinn, Trnava en Natal ook.
Rond kwart voor vijf rijden we alweer over die andere, ons al bekende brug: de Storebaelt. Vakantieverkeer zorgt ditmaal niet voor opstoppingen zoals twee dagen eerder. De wachttijd is liefst drie kwartier minder dan op zaterdag. We kunnen doorrijden. Het is vandaag slechts een kwestie van aan de tolpoorten DKK 250 aftikken en gas geven. Vijftig minuten later staan we bij het Nature Energy Park in Odense in de rij voor de blauwwit geschilderde mobiele container van de Billetsalg & Kundeservice voor een toegangsbewijs voor OB – FC Nordsjaelland, ons vierde Superligaduel van de eerste speelronde. Voor 140 Kronen, ongeveer 19 euro, kunnen we naar binnen. We mogen gaan zitten waar we willen. De plaatsen zijn ongenummerd.
Voor de stadioningang staat een kunstwerk met de beeltenis van Richard Møller Nielsen. De man die Denemarken in 1992 naar de Europese titel leidde drukte als speler en als trainer ook zijn stempel op OB. Laat ik nou bij die EK-finale in Göteborg, waarin Brian Laudrup, Peter Schmeichel & Co hun geliefde Duitse buren met 2-0 de baas bleven, ook aanwezig zijn geweest. En dan zijn er nog mensen die durven beweren dat toeval niet bestaat… De tribune achter de goal, aan de kant waar we het stadion binnenkomen, draagt eveneens de naam van de in 2014 overleden Møller Nielsen. De mannen (en vrouwen) van Blok B zijn bij het eerste optreden van het seizoen 2022-2023 al goed op dreef. Al ruim voor het eerste fluitsignaal zit de stemming er uitstekend in.
Op het voorste gedeelte van de naar de Barfoed Group vernoemde tribune, waar wij zijn ingekwartierd, stroomt het aardig vol. We zitten weliswaar dicht op het veld, we moeten nochtans steeds meer inschikken. Valt me niets tegen voor bij een maandagavondwedstrijd in vakantietijd. Het publiek is behoorlijk divers, valt me op. Groepen studenten zitten zij aan zij met bewoners van asielzoekerscentra, die met het hele gezin aanwezig zijn. Een aantal heeft voor de zekerheid z’n mondkapje er maar bij opgezet. Ik kan me niet voorstellen dat zoiets gezond is bij temperaturen van 27 of 28 graden, zoals op deze heerlijke zomeravond het geval is.
Evenals in Herning, Lyngby en Brøndby doorstaan ook in Odense de stadionworsten de keuring van de Nederlandse smaakcommissie met gemak. Uitmuntend. Dat ik bij mijn twee ‘schuifworstjes’ ook twee grote bekers cola krijg, betekent wel dat ik behoorlijk moet doordrinken. Al moet EU-commissaris Frans Timmers die vieze papieren rietjes meteen verbieden. Gadverdamme. Bah. Wie verzint zoiets? Het zal het milieu best ten goede komen, het is werkelijk te goor voor woorden om aan zo’n ding te sabbelen. Zuigen met een mondkapje op lijkt me zelfs helemaal een crime.
Het contrast met het vrijblijvende van de oefenpot enkele uren voordien in Nykøbing is enorm. Het is duidelijk te merken dat het hier een competitiewedstrijd betreft en ergens om gaat. Samen met 6.771 anderen voltrekt zich voor onze ogen een meeslepend voetbalgevecht. Hoogstaand is het niet, qua strijdlust valt er weinig aan te merken op wat de 22 acteurs showen op de groene mat voor ons. De hooguit 60 meegereisde Nordsjaelland-supporters in het uitvak naast ons mogen al na drie minuten juichen. Na rust voorkomt een VAR-momentje de gelijkmaker van OB. Randje buitenspel. In plaats van 1-1 wordt het 0-2. Kort voor tijd beslissen de gasten uit Farum, die ik vijftien dagen eerder in Goor nipt heb zien verliezen van FC Twente, de verhitte tweestrijd definitief in hun voordeel.
Nadat iets voor negenen het laatste fluitsignaal klinkt, zijn we er nog niet. Nee, nee. De laatste twee nachten op Deense bodem overnachten we namelijk in Kolding. Alvorens we kunnen inchecken in het Sportel aldaar moet er daarom nogmaals een kleine 75 kilometer worden afgelegd. Na bij de passage van de Kleine Belt voor de derde keer vandaag op een brug in de goede waaier te hebben gezeten, bereiken we tegen tienen de Sydbank Arena. Het (sport)hotel is gevestigd in het lokale Omnisportcentrum van Kolding. Ideetje misschien voor de beheerders van het gemeentelijk sportpaleis bij ons in Apeldoorn? In zo’n geval kan er ook nog eens iets binnenkomen in plaats van dat het alleen maar geld kost…