Ramon Renaldo Martinez Gion, zoals zijn naam voluit luidt, verdiende de afgelopen acht jaar zijn brood als volleyballer in België, Duitsland, Turkije, Griekenland, Frankrijk, China, de Verenigde Arabische Emiraten en Engeland. Met zijn keuze voor Draisma Dynamo en een terugkeer naar de eredivisie hoopt de zoon van een Spaanse vader en een Nederlandse moeder het onzekere nomadenbestaan dat hij sinds 2014 leidde achter zich te laten. “Ik wilde per se naar een club die ook buiten het volleybal om z’n zaken goed geregeld heeft.”
Sinds zijn vertrek bij het Zwolse Landstede stond Martinez onder contract bij twaalf clubs in acht verschillende landen. Ondanks dat dat aantal misschien anders doet vermoeden, wil de Amsterdammer zichzelf absoluut geen avonturier noemen. “Ik houd juist van stabiliteit en vastigheid. Van jongs af aan wil ik graag duidelijkheid. Alleen is mijn carrière niet zo gelopen. Bij Landstede was alles perfect geregeld. Bij veel clubs waar ik daarna heb gezeten, was het een stuk minder. Er waren ook nu best veel contacten. Maar ga je bijvoorbeeld naar Griekenland, dan lok je het misschien ook zelf wel een beetje uit. Wanneer er vaak gedoe is over allerlei randzaken, dan brengt dat veel stress met zich mee.”
Nou nemen gedane zaken geen keer, toch steekt het de 32-jarige routinier dat hij nooit de status van international bereikte. “Toen ik bij PAOK in Griekenland zat, stond ik op de longlist voor het Nederlands team. Ik ervaar het wel als een gemis dat ik Oranje niet heb gehaald. Heel veel buitenlandse clubs kijken er alleen maar naar of spelers in een nationaal team zitten. Ik zeg daarom maar dat ik waarschijnlijk niet goed genoeg was. Zo is het een beetje gegaan met mij.”
Zijn volleybaljaren in het buitenland maakten Martinez wel rijk aan levenservaring. “Toen ik bij Landstede begon, was ik heel stil en keek ik tegen iedereen op. Hoe ik mezelf sindsdien als persoon heb ontwikkeld, daar ben ik wel tevreden mee. Maar heeft dat te maken met ouder worden? Of met allerlei ervaringen die je opdoet in het buitenland? Een klik hebben met anderen vind ik niet zo belangrijk. Er moet in een team professioneel met volleybal omgegaan worden. Je moet het met elkaar doen. Je hebt geen keuze.”
Zijn eerste kennismaking met Draisma Dynamo-trainer Redbad Strikwerda dateert uit gezamenlijke Zwolse tijden. “Onder Harry van den Brink wonnen we met Landstede de bekerfinale van Orion. Daarna kwam Redbad naar Zwolle. Redbad is iemand van het harde werken. Hij is op een andere manier bezig dan veel andere trainers. Hij probeert spelers op een andere manier prikkels te laten krijgen van het volleybal. We werden bij Landstede een soort van project. Met veel succes. Of hij nog hetzelfde werkt, ga ik bij Draisma Dynamo wel ontdekken. Ik heb elk jaar wel contact gehad met Redbad. Wat ik vooral belangrijk vind, is dat ik bij Draisma Dynamo kansen krijg om me te ontwikkelen buiten het volleyballen om.”
Aanpassingsproblemen verwacht Martinez niet in Apeldoorn. “Als je bij een buitenlandse club komt, dan ken je 99 procent van de spelers niet. Daar word je veel meer in het diepe gegooid. Met Tijmen Laane heb ik in Zwolle samengespeeld. Sil Meis ken ik van het beachvolleybal. Ook heb twee jaar geleden als gastspeler met Draisma Dynamo meegedaan op een toernooi in België. Zo leer je spelers wel kennen. Ik heb me altijd overal makkelijk aangepast. Ik heb niet zoveel nodig. Geef mij een bal, een net, een coach en een setter die me de ballen geeft, dan komt het goed.”
Afgelopen seizoen speelde hij voor Cambrai in de Franse Ligue A. De lager aangeslagen eredivisie ziet de thuiskomer niet per definitie als een sportieve stap terug. “In Frankrijk sta je in wedstrijden soms tegenover winnaars van Olympisch goud. Zulke spelers heb je in de eredivisie niet. Maar als het puntje bij paaltje komt gaat het om het volleybal en om het winnen. Dan maakt het niets uit in welke competitie je speelt.”
Martinez hoopt komend volleybaljaar zowel binnen als buiten de lijnen zijn waarde voor de ploeg onder bewijs te stellen. “Over een rol hebben we het nooit gehad. Ik wil niet zeggen dat ik mijn hoogtepunt al gehad heb, maar ik ben hier niet alleen voor mezelf. Ik wil het team en de talenten helpen om te groeien. Draisma Dynamo is vorig jaar kampioen geworden. Die jonge spelers die dat hebben meegemaakt zijn mij op hun leeftijd een stapje voor. Ik speel daarentegen al wat langer op een bepaald niveau. Ik ben ouder. Daardoor heb ik wat meer ervaring. Dat is dan misschien de enige voorsprong die ik heb. Ik ga het maximale geven. Dat zit in mij.”
Globetrotter
Ramon Martinez gelooft dat zijn volleybalcarrière anders was gelopen wanneer hij international was geweest. Het volleybal bracht hem desondanks op plekken waar de doorsnee-eredivisiespeler niet zo gauw komt.
“Ik ben naar China geweest voor een try-out. Wie hoog kan springen en hard kan slaan, is interessant voor Aziatische clubs. Ik heb die kwaliteiten. Ik heb daar één maand gezeten. Toen brak de corona uit in China. Daarna kwam ik bij Al Ain, een club uit Dubai. Dat heeft een weekje zes geduurd. Toen begon de pandemie ook daar.”
“In mijn periode bij IBB Polonia draaiden we vier maanden mee bij Skra Belchatów, een topclub in Polen. De coach die er zat, was heel lovend over mij. Maar toen er een andere coach kwam, namen ze een andere passer-loper. Toen dacht ik op een gegeven moment: weet je wat, ik ga terug naar af.”
Magazine Businessclub Dynamo najaar 2022 / Foto Imre Csany