Zelf vijf keer scoren en toch met 5-6 verliezen. Het was het seizoen van AGOVV in een notendop. Bij fases mocht het zaterdag kolderiek worden genoemd hoe de Apeldoorners tegen Hatto Heim hun afgang naar de derde klasse bezegelden.
Wat enkele met bivakmutsen getooide hooligans uit Nijmegen vorige week bij de uit de hand gelopen districtsbekerfinale tussen Quick ’20 en Juliania’31 op het AGOVV-terrein in overvloed etaleerden, daarin schoten de cracks van het eerste elftal van de Berg en Bos-club de afgelopen maanden veelvuldig tekort. Valt een degradatie doorgaans simpelweg terug te voeren op een gebrek aan kwaliteiten, voor de jammerlijk gedegradeerde Blauwen gaat dat excuus niet op. Op Hierden en Unicum na heeft in de tweede klasse H namelijk geen enkele club meer potentie in de gelederen dan de degradant. Desondanks groeide AGOVV uit tot het lachertje van de afdeling.
Met de gebeurtenissen van woensdagavond helder op het netvlies klinkt het misschien een beetje cru, maar AGOVV had dit seizoen wel wat meer van zich af mogen timmeren. Wat gezonde agressie op z’n tijd had niet misstaan. Wat in het Duits met een mooi woord bedingungsloser Siegeswille heet, ontbrak. De bereidheid om een stapje extra zetten voor elkaar is echter iets dat uit spelers zelf moet komen. Wanneer ze dat om wat voor reden dan ook niet kunnen opbrengen, kunnen ze beter met vrienden in een bierelftal gaan voetballen dat alleen in de derde helft tot grootse daden komt.
Tegen opponenten van het kaliber IJVV, Heerde of het zaterdag voor elke spriet kunstgras strijdende Hatto Heim volstaat gallery play niet. Dan moeten bij tijd en wijle de mouwen opgestroopt worden. Het gaat niet vanzelf. Wanneer daarnaast tevens onderhuidse irritaties sluimeren over wedstrijdkleding of geld in een spelerspot dat niet voor de daarvoor bestemde doeleinden gebruikt wordt, bevordert dat de prestaties evenmin.
Los van instellingsproblemen en randzaken faalde het trainersduo Jos Dietrich en Jerry Cooke in hun opzet om de poppetjes op de juiste plaats te zetten. Gevraagd naar zijn mening over een volledig mislukt seizoen noemde Dietrich een drieletterig woord dat begint met een k en eindigt met t. “In je eerste jaar als trainer degraderen, is natuurlijk nooit leuk. Deze wedstrijd typeert ons hele seizoen. Vandaag was het symptomatisch in de overtreffende trap. Wij geven de goals veel te makkelijk weg. Daar valt gewoonweg niet tegenaan te voetballen”, verzuchtte de geplaagde coach na AGOVV’s zeventiende nederlaag in 23 competitieduels.
Bij Steven van Es was sprake van een zekere vorm van gelatenheid. “Met CSV Apeldoorn ben ik gedegradeerd uit de Topklasse en de Hoofdklasse, maar dit was anders. Ik denk dat het met deze groep niet nodig was geweest om te degraderen. Hoe wij sommige wedstrijden verloren hebben, is echt bizar. Vandaag ook weer. Normaal gesproken win je wedstrijden waarin je er zelf vijf maakt”, liet de 38-jarige routinier niet na de hand ook in eigen boezem te steken. “Ik ga het niet afschuiven op anderen. Het lag ook aan mijzelf.”
Of hij zijn lange carrière afsluit met de degradatie of er wellicht toch een seizoen in de derde klasse aan vastknoopt, daarover twijfelt Van Es nog. “Trainen kost me weleens wat moeite, maar die zaterdagen blijven hartstikke leuk. Ik ben ook nog fit. Als ik doorga, blijf ik hier. Ik ben bij AGOVV begonnen. AGOVV is mijn club. Ik ga niet meer ergens anders naartoe.”
De Stentor maandag 13 mei 2024