Maandelijkse archieven: september 2017

Schalke 04-parassol fleurt strand van Sosúa op

Vandaag 10 jaar geleden

De Dominicaanse Republiek heeft veel tropische verrassingen in petto. Een weekje genieten van al het moois dat het strand van Sosúa biedt kan een bijzonder aangename bezigheid zijn. Onder een blauwwitte FC Schalke 04-parasol voelt iedereen zich ver van huis meteen thuis .

In alle jaren dat ik m’n tijd zit te verdoen in dienst van het Gelders Overijssels Bureau voor Toerisme behoort vakantie nemen in de periode tussen pak ‘m beet eind mei en half september nooit tot de mogelijkheden. Als hoofdverantwoordelijke voor de redactie van de Recreatiekrant Veluwe moet ik de hele zomer door krantjes in elkaar draaien. De ene krant is nog maar nauwelijks van de persen gerold als ik de volgende alweer moet aanleveren. Lopende bandwerk. En dat je dan na negen jaar nooit zomers op vakantie kunnen wordt bedankt voor bewezen diensten en een schop na krijgt is weer een ander verhaal.

Tien jaar geleden trakteer ik mezelf na een inspannende zomer op een ontspannen weekje in de Dominicaanse Republiek. De accu opnieuw opladen. Wat bijkleuren in de zon. Precies datgene waar een mens op gezette tijden behoefte aan heeft. Het hurricane-seizoen is weliswaar al weer aangebroken, gelukkig houden de tropische stormen die het Caribische gebied in het najaar veelvuldig teisteren tijdens mijn oponthoud nog vakantie.

Natuurgeweld blijft gracias a Dios achterwege. Alles blijft fier overeind staan. De fraaie FC Schalke 04-parasol inbegrepen.

26 september 2007 Sosúa

Tussen Berg en Bos: Rapport #857706527714988

In de genderneutrale heilstaat van Witte de With en Kim-il-Rutte moet tegenwoordig niemand meer ergens gek van opkijken. Onze jammer- en zeurcultuur bereikt steeds nieuwe dimensies. Gewoon doen wordt al gauw te gek gevonden door verongelijkte medemensen. Het verwijderen door Facebook vorige week van een filmpje dat ik maakte bij de voetbalwedstrijd Schalke 04 – Bayern München geeft daarentegen wel ernstig te denken. Tamelijk bizar. Het wordt inderdaad steeds gekker.

Mijn ‘overtreding’ bestond ‘m daarin dat ik een dertien seconden durend videootje plaatste van de penalty waarmee de videoscheidsrechter de Rekordmeister uit de Beierse hoofdstad indirect aan de overwinning hielp. Opgenomen vanaf de tweede ring, van grote hoogte. Zoals het merendeel van mijn filmpjes nogal wazig van kwaliteit. Ik ben me van geen kwaad bewust. Ik beledig niemand. Ik maak niemand belachelijk. Kortom, ik zou niet weten wat ik verkeerd heb gedaan. Wat is er in vredesnaam mis mee?

Waar ik me het meeste over verbaas, is de boodschap die Facebook stuurde als argument voor mijn in hun ogen niet toelaatbare handelswijze. En daarbij nog dreigen ook.

Het bericht luidt als volgt:

Ter referentie: deze inhoud is verwijderd vanwege rapport #857706527714988. Als je inhoud blijft plaatsen die in strijd is met of een schending vormt van de rechten van anderen of op een andere manier de wet overtreedt, kun je permanent worden geblokkeerd van het plaatsen van inhoud op Facebook of kan je account permanent worden uitgeschakeld. Herzie alles wat je op Facebook hebt geplaatst en verwijder resterende inhoud die mogelijk rechten schendt van je account om ervoor te zorgen dat je account actief blijft. Je kunt meer informatie hierover vinden op onze helppagina over intellectueel eigendom.

Het zal allemaal wel. Van dreigementen raak ik niet zo onder de indruk. Dat soort geblaat heeft eerder een averechtse werking. Ter referentie: ik heb momenteel 237 videofragmentjes op mijn Facebookaccount geparkeerd. Een groot aantal daarvan is gemaakt bij wedstrijden van Schalke. Dat is nou eenmaal mijn favoriete voetbalclub. Zou die persoonlijke voorkeur de goedkeuring van de Facebookcensuur kunnen verdragen? Strafschoppen vindt men er ook in meerdere variaties terug. Moet ik die nou soms voor straf gaan verwijderen? Om het maar niet te hebben over de overige voetbalgerelateerde items. Kan ik die laten staan? Is dat in strijd met de wet? Schend ik daarmee de rechten van anderen?

De tranen springen me echt spontaan in de broek bij zoveel onbenulligheid. Kafka zou verrukt opveren uit z’n graf. Wat nou intellectueel eigendom! Wie verzint zoiets. Wie heeft in vredesnaam het recht om het eigendom te claimen van een slecht filmpje dat ík zei de gek maak? Wel erg krom. Om over het intellectuele gehalte maar te zwijgen. De afdeling censuur van Facebook kan zich beter druk gaan maken om ernstigere vergrijpen. Al die vuilspuiterij die iedereen van links en rechts om de oren geslingerd krijgt is nou niet bepaald een visitekaartje voor Facebook.

Ik wil ook wel werken op de afdeling censuur van Facebook. Hele dagen met volstrekte willekeur allerlei berichtjes en filmpjes verwijderen. Geweldige baan lijkt me dat. Om aan het voortbestaan van de mensheid op zo’n nuttige manier een bijdrage te kunnen leveren moet wel een voldaan gevoel geven.

Dit soort praktijken bewijst maar weer dat Noord-Korea dichterbij ligt dan we met z’n allen denken.

© RK

Eerste kennismaking met het Borussenpark

Vandaag 13 jaar geleden

Omdat Borussia Mönchengladbach met z’n tijd mee moet, verhuist de club in 2004 naar het zogeheten Nordpark. Aan de westelijke rand van de stad (vandaar ongetwijfeld de naam Nordpark) opent daar het fonkelnieuwe Stadion im Borussia-Park z’n poorten.

Op de Bökelberg in Mönchengladbach zie ik in 1986 voor het eerst van m’n leven een Bundesligawedstrijd. In de achttien jaar die volgen behoort de oude, niet ver van het stadscentrum gelegen bak veelvuldig tot mijn bestemming. Voor het comfort moet je er niet naartoe. De sfeer op het voor driekwart uit staantribunes bestaande stadion is altijd top. De altijd volgepakte Rängen ademen voetbal. Behalve wanneer het regent…

Mijn eerste kennismaking met het nieuwe zu Hause van de Borussen maak ik dertien jaar geleden. Bijna drie maanden na de opening. De wedstrijd tegen Hansa Rostock, op de zesde speeldag van het Bundesligaseizoen 2004-2005, is de eerste waarvoor de mogelijkheid bestaat online een kaartje te bestellen.

Het nieuwe stadion kan meer toeschouwers kwijt dan het oude. Het is overdekt. En het biedt de bezoekers wat meer gerieflijkheid. Zo is het aantal verkooppunten van bier en braadworst verveelvoudigd. Dat niet elke vernieuwing per definitie een verbetering hoeft te zijn ondervind ik op het parkeerterrein. De aan- en afvoer van de bezoekers laat kort na de opening nogal te wensen over.

25 september 2004 Mönchengladbach

 

Yildirims TKA in blessuretijd langs Groen Wit ‘62

Ugur Yildirim is zijn carrière als trainer van TKA begonnen met een overwinning. In de derby tegen Groen Wit ’62 bezat de Orderbosclub de langste adem. De winnende 3-2 viel ver in blessuretijd.

De bezoekers uit de Maten deden zich zondagmiddag zelf tekort in het Orderbos. Hoewel de equipe van coach Maarten de Harder tot twee keer toe de leiding nam, keerde ze met lege handen terug naar de Landdrostlaan. Al halverwege hadden de groenwitten TKA op een onoverbrugbare achterstand kunnen zetten.

Jordi Stouten bracht de stand na 21 minuten op 0-1. Mogelijkheden om de score in de eerste helft verder uit te bouwen liet Groen Wit ’62 onbenut. TKA miste drie minuten na de openingsgoal een makkelijk gegeven strafschop. Captain Cemil Usta richtte het vizier vanaf elf meter iets te hoog. In de tweede helft voorkwam de lat een tweede Groen Wit-doelpunt.

Een kwartier voor tijd volleerde Cihan Özcan een op maat gegeven voorzet van Diego Klein achter Groen Wit-doelman Dave van Luttikhuizen: 1-1. Nadat invaller Miguel Suarez Escalante tien minuten voor tijd met een fraaie boogbal de 1-2 liet aantekenen lag de overwinning voor de gasten nogmaals voor het grijpen. Uit een vrije trap van Ramazan Albayrak en een van richting veranderd schot van Muhammed Bayrakci greep TKA in de slotminuten alsnog de drie punten.

Raúl een voltreffer in alle denkbare opzichten

Vandaag 6 jaar geleden

De supporters wachten al sinds 1958 tevergeefs op de achtste Deutsche Meisterschaft. Als er één ding bestaat waarin de beleidsbepalers van Schalke 04 de afgelopen decennia wél hebben uitgeblonken is het aantrekken van ‘verkeerde’ spelers en trainers. Voornaamste uitzondering op de regel: Raúl Gonzaléz Blanco.

Ik moet eerlijk gezegd toegeven dat ik mijn bedenkingen heb als trainer Felix Magath de dan 33-jarige Goleador in de zomer van 2010 van Real Madrid naar het Ruhrgebied lokt. Maar de Spanjaard heeft niet lang nodig om alle criticasters de mond te snoeren en de harten van het publiek te veroveren. Niks afbouwen en zakken vullen. Señor Raúl gaat Auf Schalke vrolijk verder met wat hij in zestien seizoenen in het Bernabeu heeft gedaan: scoren en toveren. Met Klaas-Jan Huntelaar vormt de Madrileense geweldenaar twee seizoenen een dodelijk tandem. Een voltreffer in alle denkbare opzichten.

Zes jaar geleden tegen SC Freiburg is het opnieuw ouderwets raak. Bij Schalkes 4-2 zege neemt Raúl de vierde goal voor zijn rekening.

24 september 2011 Gelsenkirchen

Csv Apeldoorn heeft eerste overwinning te pakken

Csv Apeldoorn heeft de uitschakeling voor de KNVB beker en de matige competitiestart op de best denkbare manier van zich afgespeeld. In het zonovergoten Nijkerk veegde de equipe van trainer Jürgen Schefczyk zaterdagmiddag NSC met 0-5 van het veld.

Na het gelijke spel tegen Staphorst en de verliespartijen tegen Zuidvogels en de amateurs van Ajax lieten de Apeldoorners er op sportpark De Burcht geen gras over groeien. Binnen een minuut rondde Sander Krijns een voorzet van Jamarro Diks doeltreffend met het hoofd af. Maarten Boeve (20.) en de sterk spelende Diks (45.) zorgden al halverwege voor de voortijdige beslissing.

Door opnieuw een treffer van Boeve (67.) en een eigen goal van NSC’er Katshima, die een schot van Steven van Es achter zijn eigen doelman werkte, bouwden de bezoekers hun voorsprong in de tweede helft verder uit. Wanneer de csv’ers voor de goal van de tegenpartij iets nauwkeuriger waren geweest, hadden dubbele cijfers alleszins tot de mogelijkheden behoord.

Go Ahead Eagles komt goed weg in Emmen

Go Ahead Eagles heeft vrijdagavond een zwaarbevochten punt overgehouden aan de uitwedstrijd bij FC Emmen. In de JENS Vesting mochten de Deventenaren niet mopperen dat ze met een 0-0 stand het eindsignaal haalden.

Het was een klein mirakel dat de wederom ondermaats acterende eredivisiedegradant voor het eerst dit seizoen de nul hield. Het zei voldoende dat keeper Sonny Stevens – samen met de onvermoeibare Joey Suk – uitgroeide tot de beste man aan Eagles-kant.

Drie dagen nadat Go Ahead Eagles zich ten koste van tweededivisionist Barendrecht plaatste voor de tweede ronde van de KNVB beker bleef het in Drenthe mijlenver van een overwinning verwijderd. Het toevalsvoetbal dat de ploeg dit seizoen speelt, leidde nergens toe. Het is vooral hopen op ingevingen van Sam Hendriks. In 90 minuten kreeg de Eagles-topscorer op zijn eiland echter geen enkele bruikbare bal van zijn medespelers. En aangezien die medespelers de goal van Emmen-keeper Dennis Telgenkamp eveneens angstvallig meden, hadden de bezoekers tot Kerstmis door kunnen blijven voetballen zonder ooit doel te treffen…

Laatste kunstje van Moniz als leeuwendompteur

Vandaag 3 jaar geleden

Een doordeweeks uitstapje naar Duitsland brengt me drie jaar terug in Sandhausen, een lieflijk stadje in de buurt van de Heidelberg. Die Münchner Löwen zijn in town. Ofwel SV Sandhausen – München 1860. Tweede Bundesliga op het platteland van Baden-Württemberg.

Ik maak een gedenkwaardige avond mee in het idyllische Hardtwaldstadion. Niet eens zozeer vanwege het povere schouwspel dat op deze stralende nazomerdag wordt opgevoerd. Maar meer omdat het de laatste wedstrijd betreft van Ricardo Moniz als trainer van de populairste voetbalclub uit de Beierse hoofdstad. München 1860 – met de Nederlandse Braziliaan Leonardo in de gelederen – verliest met 1-0. De nederlaag luidt het einde in voor de Nederlandse trainer als ‘leeuwendompteur’. Na welgeteld zeven speeldagen betekent het einde oefening. Moniz beleeft het Oktoberfest niet meer mee. Zum Wiesn Auftakt ist bereits schluss. De volgende dag krijgt hij zijn ontslag.

Het zoveelste treurige bewijs van hoezeer opportunistische clubbestuurders tekort schieten in hun visie en beleid.

23 september 2014 Sandhausen

Met de auto van Frederikshavn naar Frederikstad

Vandaag 25 jaar geleden

Ik wil niet zeggen dat vroeger alles beter was. Anders was het wel. Leuker ook. En met zekerheid avontuurlijker. Gewoon op de bonnefooi met de auto (en veerboot) naar Noorwegen gaan zie ik mezelf tegenwoordig niet zo gauw meer doen.

Exact een kwart eeuw geleden reis ik met Ronald en De Kleef het Nederlands elftal achterna naar de Noorse hoofdstad Oslo. Eerst 900 kilometer naar Frederikshavn, in de uiterste noordoostpunt van Denemarken. Vandaar met de ferry naar Göteborg. En dan langs de Zweedse westkust verder noordwaarts.

Dat we op dinsdag uitgerekend in Frederikstad, 210 kilometer ten noorden van Göteborg, een tussenstop inlasten en een overnachtingsplaats zoeken, is weloverwogen. Daags voor het WK-kwalificatieduel tussen het ‘grote’ Oranje en de betonvoetballers van bondscoach Egil ‘Drillo’ Olsen stuitJong Oranje in de plaatselijke arena van Frederikstad op de Noorse leeftijdsgenoten. Met onder anderen Marc Overmars en Edgar Davids in de basis verliest het door ‘IJzeren’ Rinus Israel gecoachte beloftenelftal met 1-0. Ik kan vol trots melden dat wij toch mooi tot de liefst 1.150 toeschouwers (ruim geschat getuige de foto) behoren die dit onvervalste voetbalwonder live meemaken.

Uitgeslapen en wel gaat de reis de volgende ochtend verder voor de laatste 90 kilometer naar Oslo.

22 september 1992 Frederikstad

David James schiet zich warm met tribunevolk

Vandaag 26 jaar geleden

Onder het voorzitterschap van Elton John beleeft Watford FC in de jaren ‘80 een bloeiperiode. De aanvallers Luther Blissett en John Barnes schieten The Hornets naar de top van het Engelse voetbal.

De status van topclub is slechts van tijdelijke aard. Zoals geen enkele andere club lukt het de voetbaltrots van het aan de noordwestkant van Londen gelegen stadje om structureel uit de schaduw te treden van de échte grootmachten uit de Engelse hoofdstad, Liverpool en Manchester. Met zekere regelmaat pendelt Watford FC nadien heen en weer tussen de hoogste en op een na hoogste speelklasse.

In het seizoen 1991-1992 is Watford FC afgezakt naar Barclays League Division Two. Spurs-legende Steve Perryman moet ‘eredivisievoetbal’ terugbrengen op Vicarage Road.

Tegen Charlton Athletic ben ik van de partij. Wat me altijd zal bijblijven van die zaterdagmiddag in Watford is de tamelijk ludieke wijze waarop David James zijn warming-up afsluit. Vanaf het veld jaagt de latere keeper van het Engelse elftal minuten achtereen ballen in de staantribune achter de goal. Vol enthousiasme retourneren de daar staande Watford-supporters keer op keer het speeltuig aan hun idool. Hilariteit alom. Over interactie tussen voetballers en supporters gesproken. Met zoiets quasi-onbenulligs kweek je dus binding en breng je de juiste stemming erin.

21 september 1991 Watford