Achter de bal aan (23): Solna (Zweden)
6 september 2016
Mijn laatste bezoek aan Stockholm dateert van de halve finale van het Europees kampioenschap 1992. Al een tijdje terug. Gastland Zweden vloog er die bewuste zondagavond uit, het ging tamelijk kansloos onderuit tegen Tyskland, de Duitsers. Het meest is me bijgebleven hoe de Zweedse ME na afloop bijna alle straten rondom het Råsundastadion afsloot. Zelfs het nabijgelegen metrostation bleef onbereikbaar. Een fraai staaltje van hoe slecht gecoördineerd politieoptreden gedragingen van bezoekers aan een voetbalwedstrijd nadelig kan beïnvloeden. En als het dan uit de klauwen loopt – wat tijdens EURO92 bijna aan de orde van de dag was –, valt zoiets de verantwoordelijke autoriteiten uiteraard niet aan te rekenen. Dat spreekt voor zich.
Enige probleem van logistieke aard zit ‘m er ditmaal in om vanuit Malmö in Stockholm te komen. Een afstand van meer dan 600 kilometer. Ofwel ruim vierenhalf uur met de Snabbtåg, de hogesnelheidstrein. Heel Zweden door. Van west naar oost. Tsja, en als de trein dan al vertrekt met een vertraging van bijna 50 minuten, begint het alweer goed. Met een nieuwe aankomsttijd van 14.20 uur valt de schade echter alleszins te overzien. De aftrap van de WK-kwalificatie interland tussen Zweden en Nederland staat immers pas gepland om 20.45 uur. Maar omdat ik eerst nog moet inchecken in een hotel en het door de KNVB uitgekozen afhaalpunt voor de kaarten dien te vinden, resteert er al met al weinig tijd om uitgebreid te sightseeën.
OnsOranje en de Supportersclub Oranje, namens de KNVB zijn belast met de distributie van de kaarten, slagen er in elke stad weer in een horecagelegenheid op te sporen waar Nederlandse supporters hun bestelde tickets in ontvangst mogen nemen. Zo raak ik bij uit-interlands van het Nederlands elftal steeds opnieuw verzeild in kroegen waar ik helemaal niet wil komen. Voor de opening van de WK-kwalificatiereeks is de Offside Sportsbar in Solna uitverkoren als ophaallocatie, Oranjecafé en startpunt van de Oranjeparade naar het 2,5 kilometer verder gelegen stadion.
Het zou meer voor de hand liggen de bestelde tickets klaar te laten leggen bij een stadionkassa. Maar ja, in zo’n geval kunnen de professionele supportersbegeleiders van onze voetbalbond niet de hele middag zitten hijsen en tetteren met al die beregezellige zwakzinnigen in hun originele oranje outfits. Dáár gaat het de meesten die Oranje achternareizen immers om. De gezelligheid. De mogelijkheid een deskundig waardeoordeel te vellen over lokale alcoholische versnaperingen. De mars naar het stadion. Het voetbal is van ondergeschikt belang voor deze feestgangers. Wedstrijden zijn slechts bijzaak. Een enigszins hinderlijke onderbreking van een vaak meerdaagse stedentrip, zo krijg ik de vaak de indruk. Het blijft toch elke keer weer een hinderlijke onderbreking van een leuk dagje voetbal.
Eenmaal de meute ontvlucht, is de Friends Arena eenvoudig te bereiken. De tunnelbana (metro), bus of trein brengt Stockholm-bezoekers naar elke gewenste bestemming. Met een 24-timmarsbiljett kan iedereen voor 115 Kronen (12 euro) 24 uur lang onbeperkt door de Zweedse hoofdstad reizen. De trein vanaf het Centraal Station legt de reis naar het vijf kilometer noordwaarts gelegen Solna Station in luttele minuten af. Wie een beetje doorstapt, loopt van daaraf in minder dan een kwartier naar het volledig herbouwde nationale stadion. Ik blijf bij aankomst echter meermaals stil staan. Ik kijk m’n ogen uit. Van wat ik in de buurt 1992 aantrof, is weinig meer over. Bouwkundigen hebben een compleet nieuwe stad uit de grond gestampt: de Arenastaden, één van Noord-Europa’s meest moderne stadsdistricten.
Het lokale bestuur heeft Solna helemaal klaargemaakt voor de 21e eeuw. Strak. Functioneel. Hoog. Veel glas. Wonen, werken en entertainment bij elkaar. Met prima aan- en afvoerwegen. Het ontbreekt aan niets. Torenflats, kantoorgebouwen, hotels. En niet te vergeten de Mall of Scandinavia, een joekel van een overdekt winkelcentrum. Ze hebben de afgelopen twee decennia bepaald niet stil gezeten in de Zweedse hoofdstad.
Het aloude Råsundastadion heeft eveneens een futuristische metamorfose ondergaan. Van de arena waar de 17-jarige Pele in 1958 met Brazilië de wereldtitel veroverde, is niets meer over. De in 1937 gebouwde voetbaltempel werd in 2013 gesloopt. Op plaats daarvan staat inmiddels de multifunctionele Friends Arena. Een ultramodern complex dat van alle gemakken is voorzien. Compleet met uitschuifbaar dak. Én hotel, het 400 kamers tellende en 25 verdiepingen hoge Quality Hotel Friends torent boven alles uit.
Echte voetballiefhebbers zullen zich bij een thuiswedstrijd van AIK ongetwijfeld meer op hun gemak voelen dan bij een interland. Daar staat het voetbal waarschijnlijk op de voorgrond. Het randamusement bij Zweden – Nederland verschilt weinig van die supergezellige Oranjeparken rondom in een parkeergarage in Amsterdam Zuidoost. Voorwaarde is wel dat je er van houdt, van dat strak geregisseerde jolijt. Het enige verschil is de kleur shirts die de feestgangers dragen. Solna kleurt bij dit soort gelegenheden geel. Al is de Friends Arena bij lange na niet uitverkocht. Een bezoekersaantal van 36.000 betekent dat er bijna 14.000 plaatsen onbezet blijven. Voor de sfeer, of hoe je die schijtlolligheid wilt noemen, in het Oranjevak maakt het weinig onderscheid. 90 minuten lang van voor naar achteren, van links naar rechts!
Het blijft me gelukkig bespaard dat ik na het laatste fluitsignaal uit veiligheidsoverwegingen langer dan noodzakelijk in het uitvak moet blijven zitten. In tegenstelling tot meer dan 24 jaar geleden verloopt de aftocht nu wél vlekkeloos. Ditmaal gelukkig geen wegversperringen van gehelmde heren in uniform met schilden en wapenstokken. De stroom supporters wordt soepel naar het station geleid, waar al extra treinen klaar staan om het volk verder over Stockholm te verspreiden.
