Maandelijkse archieven: mei 2022

Een slechte grasmat. Een iets te bijdehandte scheidsrechter. Het zoveelste tegenvallende resultaat. In aansluiting op het eersteklasseduel tussen Columbia en SV Dalfsen was er dan genoeg gespreksstof. De trieste aftocht van centrale verdediger Danny Koorevaar, die per ambulance naar het ziekenhuis moest worden afgevoerd, voerde evenwel de boventoon en deed de 0-2 nederlaag logischerwijs ondersneeuwen.

Kort nadat de vermeende gelijkmaker van Jamarro Diks op advies van de vlaggende grensrechter van de bezoekers uit Dalfsen werd afgekeurd, lag Koorevaar halverwege de Columbia-helft plotseling roerloos op het gras. Terwijl een handjevol bezorgde medespelers zich om hun medespeler heen verzamelde en de verzorger zich over de patiënt ontfermde, volgde een minutenlang behandeling. De onwel geworden routinier werd daarop weliswaar weer op de been geholpen, maar het was voor alle aanwezigen al meteen duidelijk dat hij de wedstrijd niet meer kon vervolgen. Leden van het begeleidingsteam ondersteunden de voetballer van het veld en brachten hem naar de onder de tribune gelegen kleedkamer toe.

De wedstrijd was op dat moment 38 minuten oud. Bijna veertig minuten later, de rust was inmiddels al voorbij en de tweede helft al een kwartier aan de gang, kwam door de Winkewijertlaan een ambulance met blauw zwaailicht het Columbia-complex opgereden. De chauffeur stuurde zijn voertuig achter de goal langs en bracht het aan de tribunekant ter hoogte van de hoekvlag tot stilstand. Het ambulancepersoneel begaf zich vervolgens naar de kleedkamer, waar het lijdend voorwerp zich nog ophield, voor een korte check. Enkele minuten later keerden zij terug naar de ambulance om een mobiele brancard op te halen. Daarop reden zij Koorevaar naar de ziekenwagen. Om vijf over half vier verliet de ambulance het terrein weer met de patiënt aan boord. Nu zonder zwaailicht. Dat SV Dalfsen in de tussenliggende tijd haar voorsprong had verdubbeld, kon er ook nog wel bij voor Columbia, al viel die tegengoal natuurlijk volledig in het niet bij de gezondheidstoestand van de onfortuinlijke verdediger.

De lezingen over wat Koorevaar precies was overkomen varieerden na afloop van dat hij een bal keihard op het hoofd had gehad tot een ellenboog in de nek. Ook trainer Willem Mulderij kon op dat moment geen uitsluitsel geven over wat zijn pupil was overkomen. “Danny was voor de wedstrijd al niet helemaal fit. Hij had ’s ochtends thuis al overgegeven. Omdat we toch al krap in de spelers zaten, heeft hij besloten om wel mee te doen. Wat er precies met hem gebeurd is, heb ik ook niet gezien. In de rust was hij in de kleedkamer wel licht aanspreekbaar. Hij was bij kennis. Op dat moment leek het niet alarmerend. Naar wat ik heb begrepen heeft het ambulancepersoneel wat tests gedaan en hem daarna voor de zekerheid toch maar meegenomen naar het ziekenhuis. Zijn vriendin appte daar vandaan dat hij wilde weten wat de uitslag was”, sprak Mulderij de hoop uit dat de schade meevalt.

Over wat zich verder gedurende de 90 minuten plus alle extra tijd die werd toegevoegd op het veld afspeelde, wilde de verliezende coach ook best wel wat kwijt. “We hebben inderdaad ook nog een wedstrijd gespeeld, dat klopt.”

Wanneer iets eenmaal tegenzit, dan zit vaak ook alles tegen. “Het is een beetje het verhaal van het seizoen. Het is telkens net niet”, oordeelde Mulderij. Eerst een tegengoal waarbij keeper Leroy de Boer vanwege het hobbelige veld de bewegingen van de bal verkeerd inschatte. Vervolgens een afgekeurde goal voor Columbia zelf, waarbij menigeen vraagtekens plaatste. “Die grensrechter van hun vlagde pas nadat de bal in het net lag. Bij een neutrale grensrechter had die goal denk ik geteld.”

Mulderij moest wel erkennen dat zijn ploeg aanvallend tekort was geschoten. “We hebben zelf veel te weinig gecreëerd. Wij scoren moeilijk. En dat terwijl we met Jamarro Diks, Mike de Beer en Maikel de Lange voorin wel scorend vermogen bezitten. Eigenlijk verwacht ik meer goals van zulke jongens. Kijk je puur naar de statistieken, dan zit het ons inderdaad niet mee. Standtechnisch gaat het misschien niet zo goed, maar wij hebben veel te veel kwaliteiten om omlaag te kijken. We hebben nog een paar punten nodig om ons definitief veilig te spelen. Ik ben ervan overtuigd dat wij geen nacompetitie hoeven te spelen.”

De Stentor maandag 2 mei 2022

Gewogen en te licht bevonden. Een andere conclusie kan moeilijk getrokken worden na AGOVV’s gevoelige 3-0 nederlaag bij koploper Otterlo. De winnaar van de tweede periodetitel in de derde klasse B scoorde een dikke onvoldoende voor zijn kampioensexamen. Het afgedroogde AGOVV moet nu in de resterende zes competitieduels vooral proberen om het beschikbare materieel heel te houden om vanaf het tweede weekend van juni via de nacompetitie alsnog promotie af te dwingen.

Afgaande op het ondermaatse verweer van zaterdagmiddag heeft de Berg en Bos-equipe weinig in de tweede klasse te zoeken. Bij winst hadden de machteloze Apeldoorners de achterstand op de meer dan waarschijnlijke toekomstige kampioen terug kunnen brengen tot één punt. De manschappen van Gerrit Brouwer wekten geen moment de indruk tot het gaatje te willen én kunnen gaan om de energieke Otterloërs serieus partij te bieden. In de eerste helft leek het wel of AGOVV’s technische staf in het aangrenzende Nationale Park De Hoge Veluwe los zand was wezen halen en dat over de eigen speelhelft had uitgestrooid.

De scherpte die de thuisploeg wél aan de dag legde, ontbrak aan Apeldoornse kant. Het kon zelfs niet eens geflatteerd genoemd worden dat het oppermachtige Otterlo de in maagdelijk witte shirts opererende Blauwen al na een half uur op een onoverbrugbare achterstand had gezet. Het troefde AGOVV op werkelijk alle fronten af. Leo van de Kraats hield het in de rust al voor gezien. De blauwe clubicoon had na 45 minuten meer dan genoeg gezien, terwijl AGOVV juist helemaal niéts had laten zien.

Steven van Es, op 8 maart matchwinner bij de door AGOVV met 1-0 gewonnen thuisbeurt tegen de lijstaanvoerder, was op sportpark Kastanjebos niet bij machte om in eentje de kastanjes uit het vuur te halen. “We zijn compleet overklast. Een paar jongens zijn vandaag wel door het ijs gezakt. Het begint ook bij bezieling. Op goede dagen kunnen wij best leuk voetballen, maar volgens mij heeft hun keeper geen bal gehad. Voorin missen we duidelijk creativiteit. Het was drie keer niks. Het was een terechte nederlaag”, spaarde de 36-jarige routinier niemand in zijn nabeschouwing.

Terwijl zijn medespelers na het laatste fluitsignaal meteen afdropen richting kleedkamer, praatte Van Es langs de afrastering van het veld nog wat bij met Marc Hoekstra, voormalig strijdmakker uit vroegere AGOVV- en csv Apeldoorn-tijden. “We hebben een leuk elftal. We doen het een stuk beter dan vorig jaar. Als de competitie toen niet was stopgezet, waren we misschien wel gedegradeerd. Soms erger ik me weleens aan bepaalde dingen. We trainen soms met acht man. Dat kan eigenlijk niet. We hebben een smalle selectie. Het zou goed zijn als er meer concurrentie komt. Nu is het in eerste instantie zaak om fit te blijven en te kijken wat we kunnen doen in de nacompetitie.”

De Stentor maandag 2 mei 2022

AGOVV Futsal zette vrijdagavond de deur naar de play-offs wagenwijd open voor zichzelf. Door een 4-2 overwinning op Tigers Roermond en een nederlaag van achtervolger Groene Ster kan de Apeldoornse eredivisionist plaatsing voor het competitietoetje om de landstitel feitelijk alleen nog maar door eigen toedoen verspelen. Met nog drie wedstrijden voor de boeg vergrootten Ismar Maglajlic & Co hun voorsprong op de enig overgebleven concurrent voor het winnen van poule B tot vier punten.

Een dag nadat hij op het veld met het Twellose Voorwaarts met 2-0 verloor in Bemmel maakte Maglajlic in het shirt van AGOVV Futsal een échte sprong voorwaarts. Na een vlotte achterstand zette de lichtvoetige inwoner van Twello zijn Apeldoornse zaalvoetbalploeg hoogstpersoonlijk op het winnende spoor tegen de bezoekers uit Roermond. Na zijn belangrijke gelijkmaker liep de thuisploeg via Joey ‘Joma’ Jejanan en Dylan de Bruin, die een eigen interceptie doeltreffend afrondde, uit naar een 3-1 ruststand. In de tweede helft kwam de zege van de geconcentreerd verdedigende Apeldoorners niet meer in gevaar. Tigers Roermond kwam weliswaar terug tot 3-2, met zijn tweede goal maakte Jejanan een definitief einde aan alle onzekerheid, voor zover daar al sprake was.

Maglajlic was enorm in zijn sas met de drie punten. “Deze was heel belangrijk. Toen we vorige week verloren van Groene Ster, leek het wel of er iets van spanning op de ploeg zat. Daar was vandaag geen sprake van. Ik denk dat Roermond individueel de beste spelers heeft in deze poule, maar wij hebben de beste ploeg. We hebben nu voor de derde keer dit seizoen van ze gewonnen. Dat is geen geluk meer. Wij hebben het geloof dat we de poule kunnen winnen. We hebben het nu volledig in eigen hand”.

In 2019 liep hij een dubbele beenbreuk op. Na twee door corona verziekte jaren kan Maglajlic zich pas dit seizoen eindelijk weer in de zaal met de besten meten. Wanneer hij erin slaagt met AGOVV Futsal door te dringen tot de eindfase om het landskampioenschap kan zijn seizoen helemaal niet meer stuk. “We moeten dan misschien tegen Volendam, Veerhuys of BE. Dat zijn ploegen van wie kunnen winnen. Het is sowieso super hoe het gaat. Ik hoop dat we dit team ook volgend seizoen bij elkaar kunnen houden.”

AGOVV Futsal – Tigers Roermond 4-2 (3-1). Doelpunten AGOVV Futsal: Ismar Maglajlic, Joey Jejanan (2), Dylan de Bruin.

destentor.nl zaterdag 30 april 2022 / Foto Paul Esser

De film van een enerverend seizoen kan voor AGOVV Futsal zelfs na de pijnlijke nederlaag tegen Groene Ster nog altijd een onvergetelijk slotstuk krijgen. Dankzij Jeroen de Heus hoeft niemand iets te missen van de spannende ontknoping van het seizoen. De ‘streamer’ maakt de verrichtingen van de Apeldoornse eredivisionist op het eigen YouTube-kanaal voor iedereen zichtbaar.

De loopbaan van de makelaar als hobbyfilmer kende ooit een tamelijk onschuldig begin bij WSV. De toenmalige jeugdvoorzitter vervaardigde voor Facebook hartverwarmende wedstrijdbeschouwingen met André, WSV’s bekendste supporter. Van het een kwam het ander. Sinds WSV’s zaalvoetballers zes jaar geleden naar de eredivisie promoveerden duikt De Heus met zijn laptop, iPhone en iPad in allerlei uithoeken van het land in sporthallen op. Dit zette hij voort bij WSV’s opvolgers Futsal Apeldoorn en AGOVV.

Bij de thuisduels in de Mheenhal ontbreekt hij slechts bij hoge uitzondering. Vrijdag tegen Groene Ster en zondag tegen White Stones stond hij er weer om opnames te maken. Zelfs op Texel, in Vlissingen of in Leek is De Heus aanwezig om een livestream voor het thuisfront te verzorgen. Ook van de wedstrijden van zijn dochter Loïs, doelvrouw van het o19-elftal van PEC Zwolle, legt de trotse voetbalvader alle bewegingen vast.

“Niet elke supporter rijdt op een vrijdagavond even als een gek naar Vlissingen. Door de wedstrijden te streamen kan iedereen de beelden toch zien. Het mooie van zaalvoetbal vind ik dat geen enkele wedstrijd hetzelfde is. Ik vind het hele sfeertje mooi, het explosieve dat je op het veld ziet. Ook al staat een ploeg dik achter, het kan in twee minuten compleet veranderen”, legt de hobbyist uit wat hem drijft.

Gezien de beperkte middelen waarmee AGOVV zich op ’s lands hoogste podium staande dient te houden, zou plaatsing voor de kwartfinales van de play-offs om de landstitel een prestatie van jewelste betekenen. “De echte topclubs hebben veel grotere sponsors”, weet De Heus, die met de naam van zijn makelaardij ook op het shirt van AGOVV Futsal prijkt.

Het verder professionaliseren van de organisatie laat de shirtsponsor nochtans aan anderen over. “Je kunt niet alle taken op je nemen. Ik heb ook nog een makelaardij te runnen. Voor mij zijn die wedstrijden op vrijdagavond de afsluiting van mijn werkweek en het begin van mijn weekend.” De promotiewedstrijd van WSV naar de eredivisie 2016 noemt hij de meest memorabele gebeurtenis die hij vastlegde. “In die wedstrijd zat echt alles. Zóveel emotie. Toeschouwers op het veld. Van een 1-0 voorsprong kwam WSV met 2-1 achter. In de laatste achttien seconden maakten ze twee goals en waren ze kampioen. Ik heb de samenvatting op YouTube al meermaals teruggekeken. Écht iets om nooit te vergeten.”

De Stentor maandag 25 april 2022

Vanaf zijn vaste plek in de dug-out zag Bas van Dam tevreden mee aan hoe een oppermachtig WSV zondagmiddag Eendracht ’30 met liefst 6-0 oprolde. Wanneer de koploper van de tweede klasse I op de huidige voet blijft voortrazen, kan de afscheidnemende elftalleider eerdaags weleens een eersteklas afscheid krijgen.

De toppers staan op de Voorwaarts niet alleen op het veld. Bas van Dam draagt op geheel eigen wijze zijn steentje bij aan het huidige succes. De elftalleider is al twaalf seizoenen een gewaardeerd lid van het team rondom het team dat alles in het werk stelt om het prestatieniveau te verhogen.

Ere wie ere toekomt. Iemand wordt natuurlijk niet voor niets gekozen tot erelid, een onderscheiding die hem in 2019 ten deel viel vanwege zijn verdiensten voor de verenging. “Tijdens het 100-jarig bestaan ben ik benoemd tot erelid. Daar ben ik trots op. Ik zal dus toch wel iets goeds voor de club hebben gedaan”, vertelt de elftalleider met enig gevoel voor understatement.

Ongeacht of WSV tweedeklasser blijft of dat het na zes jaar absentie zijn rentree viert in de eerste klasse, Van Dam zal het niet meer actief meemaken. Aan het eind van het lopende voetbaljaar geeft hij het stokje over aan Richard Floris. Een weloverwogen keuze. “Ik werk in Amsterdam. In het op en neer reizen zit enorm veel tijd. Om kwart over zes pak ik ’s ochtends de trein. Om zes uur ’s avonds ben ik dan weer terug in Apeldoorn. En dan komt het vaak voor dat ik om zeven uur alweer bij WSV ben. Dat wordt me te veel”, licht hij zijn besluit kort toe. “Als elftalleider ben ik met WSV in de tweede klasse begonnen, ik hoop in de eerste klasse te eindigen. Ik zal het zeker gaan missen. Op deze manier is het beter dan wanneer ze zeggen: we zijn blij dat hij opgehoepeld is.”

Als business consultant bij Strong Outsourcing tuigt Van Dam, zoals hij zelf omschrijft, databases op. “Ik ben verantwoordelijk voor rapportages. Het is een hobby en ik krijg er nog voor betaald ook”, glimlacht hij. Ook WSV profiteert volop van zijn professionele vaardigheden. De skills van de 54-jarige supervrijwilliger komen prima van pas bij het beheer van de ledenadministratie, het onderhouden van contact met de KNVB, zijn betrokkenheid bij de kledingdistributie en het indelen van velden en kleedkamers. “Het is eigenlijk begonnen met de Sportorkaan, ons clubblad. Daar heb ik me van 1991 tot 2006 me beziggehouden”, geeft de duizendpoot blijk van zijn veelzijdigheid.

Zijn rol als teammanager behelst alle denkbare organisatorische aspecten rondom de selectie van WSV’s eerste elftal. Nadat hij in 2012 de in de voetsporen trad van Hans Beekhuis, stond hij achtereenvolgens de trainers Jeroen Burghout, Roberto Klomp, Piet Panman en, inmiddels voor het vijfde seizoen, Jordy Vakkert met veel daadkracht terzijde.

Op de vraag wie hij de allerbeste vond van het bonte gezelschap voetballers met wie hij in aanraking kwam, noemt hij enigszins verrassend de naam Ramazan Albayrak, de misschien wel enige Apeldoornse voetballer die zich ooit moest laten vervangen nadat hij zichzelf blesseerde bij het vieren van een doelpunt. Van Dam: “Zijn mentaliteit was misschien wat minder, maar die jongen kon zó geweldig goed voetballen. Wát een techniek. En ik vind Ifè Oduguwa de meest waardevolle. Zet dat er ook vooral bij.”

Aan Andy van der Meijde, de oud-international die ooit bij WSV kwam aanwaaien, bewaart Van Dam eveneens prettige herinneringen. “Dat was me er ook eentje. Bij zijn allereerste training schoot Andy de bal vanaf de middenlijn op de lat. Dat bleek ook zo’n beetje de enige goede bal die Andy bij ons gegeven heeft. Toen hij trouwde met Melissa, waren we met z’n allen uitgenodigd op de bruiloft. Om elf uur ’s avonds was al het bier al op…”

De voortekenen op een eersteklas afscheid voor de trouwe clubdienaar zijn veelbelovend. De eerste klasse lonkt voor WSV. “Zoals het dit seizoen gaat heb ik het in al die jaren niet meegemaakt. We hebben geen moment verzaakt. Dat we nu meedoen om de titel is zondermeer de verdienste van Jordy Vakkert en Piet Panman. Die coronaperiode zijn we goed doorgekomen. Er is één keer een wedstrijd afgelast. Toen waren er zes of zeven positief getest. Maar Jordy, Piet en keeperstrainer Michel Peters hebben die jongens altijd beziggehouden. Ze zijn blijven doortrainen in groepjes van drie. Daar trekken we nu profijt van.”

De Stentor maandag 25 april 2022

AGOVV doorstond de generale repetitie voorafgaand aan de misschien wel belangrijkste wedstrijd van het seizoen zonder kleerscheuren. Na de simpele 3-0 winst op Hoevelaken kunnen Marco Bosz c.s. op 30 april met een gerust hart naar Otterlo om daar de aanval in te zetten op de koppositie van de plaatselijke SV.

In de recente thuisduels tegen Stroe en Blauw Geel ’55 speelde Marco Bosz met zijn goals een hoofdrol voor de winnaar van de tweede periodetitel. Zaterdag lag hij meestal aan de ketting bij zijn Hoevelakense cipiers. “Ik had het lastig”, gaf de meest bescheiden helft van de Bosz-tweeling na afloop eerlijk toe.

Een van de sterke punten van de meest scorende team van de derde klasse B is dat het voor doelpunten niet afhankelijk is van één speler. Wanneer Bosz (8 goals) of Maikel van der Wijk (12) eens niet tot scoren komt, doen Steven van Es (12) of Jesse Hartgers het wel. Of, zoals ditmaal, uitgerekend die andere Bosz. Broer Joey nam de 2-0 voor z’n rekening. Een zeldzaamheid. Dat een Hoevelakens lichaamsdeel de bal beslissend van richting veranderde, deed niets af aan het belang van de treffer.

Mooier dan de doeltreffende omhaal die Marco Bosz eerder dit seizoen produceerde bij Rood Wit ’58, gaat waarschijnlijk sowieso geen enkele AGOVV’er er nog één maken. De speler die het langst onafgebroken deel uitmaakt van AGOVV 1 is misschien wel bezig aan zijn beste seizoen ooit. Bosz heeft er wel een verklaring voor. “Het voetbalt veel makkelijker met betere spelers om je heen.”

Zichzelf zal AGOVV’s stille kracht desondanks niet zo gauw betitelen als één van de bepalende krachten. Hij laat liever zijn voeten spreken. “Zo zit ik niet in elkaar. Ik ben niet zo. Jesse Hartgers en Steven van Es hebben op een veel hoger niveau hebben gesvoetbald. Ikzelf heb nog nooit hoger gespeeld dan in de tweede klasse.”

Voor of de huidige nummer drie zich daadwerkelijk tot het einde van het seizoen blijft mengen in de titelstrijd met Otterlo en VVOP, kan het bezoek aanstaand weekend aan de koploper weleens de doorslag geven. “Ik zie Otterlo niet te veel punten meer verliezen. Wij moeten winnen”, is de 25-jarige AGOVV’er zich bewust.

Het is pas tweeënhalf jaar geleden dat Bosz er met de Blauwen ongenadig van langs kreeg in Otterlo. Die beschamende nederlaag staat hem nog helder op het netvlies. Hij denkt er niet graag aan terug. “11-1, ja. We speelden dat jaar onderin. We kregen in de wedstrijd ook nog eens een snelle rode kaart. Vergelijk je ons elftal van nu met dat van toen, dan zit daar een gigantisch verschil tussen.”

De Stentor maandag 25 april 2022

Door een 9-5 zege op White Stones herstelde AGOVV Futsal zich zondagavond van de nederlaag van twee dagen eerder tegen Groene Ster. Met twee goals schoot Cihan Özcan (39) zich warm voor zijn aanstaande rentree op het veld. De veelvoudig Turks zaalvoetbalinternational overweegt binnenkort weer te gaan voetballen voor zondagvierdeklasser TKA. 

“In juni word ik veertig, maar ik heb er heel veel zin in. Het ligt een beetje aan de kilootjes. Die coronakilo’s moeten er weer vanaf. In die periode heb ik niks gedaan en ben ik zo’n twintig kilo aangekomen”, verkondigde de voormalige topschutter dat hij verwacht op korte termijn weer op het veld te staan. “Wanneer dat zal precies zijn, daar gaan we over praten.”

Voor AGOVV Futsal speelde de routinier ditmaal een gewichtige rol. De Apeldoorners lieten de tegenstander na een 6-1 voorsprong na rust nog terugkomen tot 6-4. Dankzij drie goals van Dylan de Bruin, die in totaal vier keer scoorde, werd verder onheil in de slotfase afgewend. “We moesten ‘m nog wel even over de streep trekken. Zij zijn tot het einde blijven vechten. Na enkele omzettingen kwam het toch goed. Zaalvoetbal is een schaakspel. Je moet geduld opbrengen”, aldus Özcan.

Vrijdagavond wacht de krachtproef tegen Tigers Roermond, opnieuw in de Mheenhal. “Dat is toch één van de betere teams in deze poule. Voor ons wordt dat weer een finale”, denkt Özcan niet te lichtzinnig over de komende tegenstander. AGOVV Futsal – White Stones 9-5 (5-1). Doelpunten AGOVV Futsal: Dylan de Bruin (4), Cihan Özcan (2), Ismar Maglajlic, Yasin Erdal, Redouan Boundati

destentor.nl zondag 24 april 2022

Bij winst op naaste achtervolger Groene Ster hadden de zaalvoetballers van AGOVV hun ticket voor de play-offs al nagenoeg kunnen veiligstellen. Het liep vrijdagavond even anders in sporthal Mheenpark. Door een gevoelige 1-5 zeperd voelt de koploper van de verliezerspoule van de eredivisie plotseling de hete adem van de Zeeuwen nadrukkelijk in de nek.

Voorafgaand hadden de Apeldoorners een voorsprong van vier punten op de concurrent uit Vlissingen. Daar bleef er na een ontluisterende tweede helft nog slechts één van over. Alleen de ploeg die Poule B als winnaar afsluit stroomt de kwartfinale van de play-offs in.

Halverwege keek AGOVV al tegen een 0-1 achterstand aan. Na de gelijkmaker van Dylan de Bruin leek het er heel even op dat de thuisploeg het tij nog kon keren. Dit gebeurde niet. De Apeldoornse zaalvoetballers hadden het bij tijd en wijle meer met elkaar te stellen dan met hun opponenten uit Vlissingen. Omdat het niet helemaal naar wens verliep, namen de onderlinge irritaties toe. Na de 1-3 vlogen De Bruin en Cihan Özcan elkaar bij de spelersbank bijna in de haren. De volgende Zeeuwse tegentreffer kwam tot stand doordat keeper Ceylan Cenik en Jean Matitaputty elkaar in de weg stonden. En alsof dat nog niet genoeg was, kreeg AGOVV zestien seconden voor tijd ook nog een strafschop tegen na een iets te enthousiaste charge van Aaron van Leer.

AGOVV Futsal krijgt zondag al de gelegenheid om zich van deze vervelende misstap te herstellen. In de Mheenhal komt om 18.00 uur rode lantaarndrager White Stones op bezoek.

destentor.nl zaterdag 23 april 2022