Maandelijkse archieven: september 2021

Csv Apeldoorn hoeft niet te wanhopen zolang de jeugd de sportieve richting bepaalt. Met 43 junioren- en pupillenteams staat de zaterdageersteklasser er zowel kwalitatief als kwantitatief uitstekend voor. Hoofd jeugdopleidingen Paul de Bruin zou het vooral toejuichen wanneer Apeldoorns hoogst spelende voetbalclub meer ‘zelfvoorzienend’ wordt en talenten uit eigen jeugd kan blijven laten instromen in het eerste elftal. “Al kun je het nooit voor 100 procent met eigen spelers doen. Hoe hoger je komt, hoe moeilijker dat wordt.”

De Bruin, die de voetbalsport en het leraarschap al meer dan 40 jaar combineert, windt er geen doekjes om. “Doordat het betaalde voetbal is weggegaan, vind ik dat csv de rol moet overnemen die AGOVV in Apeldoorn had. Anderen zullen me misschien niet in dank afnemen wat ik zeg, maar bij csv zit veruit de meeste potentie. Daar kan ook de rest van het Apeldoornse voetbal van profiteren. Csv is heel ambitieus. Het wil zo snel mogelijk terug naar de Hoofdklasse. Maar om dat te realiseren moet je wel een goede visie hebben, zo heb ik ooit geleerd van Peter Bosz. Als je onderscheidend wilt zijn, moet je de beste spelers uit Apeldoorn hebben. Om die te krijgen is het dus zaak om te zorgen voor een goede organisatie en goede faciliteiten.”

Elders talent losweken is echter niet de intentie, verklaart de 64-jarige voetballeraar. “Bij de jeugd halen wij geen spelers. Wij scouten niet bij andere clubs. Misschien dat dat voor het eerste en de o23 in de toekomst wel nodig zal zijn. En er loopt een discussie om het bij de 018 en 016 ook te gaan doen. Maar zover zijn we nog niet.”

Sinds november 2020 probeert De Bruin met de overige leden van het jeugdmanagementteam, interne begeleiders en trainers bij de Orderbosclub de juiste balans te vinden tussen de prestatieve en recreatieve jeugdelftallen. “Het algemene beleidsplan dat er was, was niet voetbalspecifiek genoeg. Inhoudelijk konden jeugdtrainers daar weinig mee. De trainers hebben zelf een nieuw plan geschreven. Dat is gebaseerd op spelprincipes. Het gaat over de intentie waarmee we van de o8 tot en met de o19 willen voetballen. In de onderbouw is het belangrijkste principe niet afspelen, maar juist uitspelen. BVO’s werken ook zo.”

Primair doel blijft om de grootste csv-talenten klaar te stomen voor de hoofdmacht, legt de voormalige coördinator onderbouw van de Vitesse-AGOVV-voetbalacademie uit. “De o18 zien wij als ons hoogste jeugdteam. De o23 is een tussenstop, een verlenging van de jeugdopleiding. Dat moet een springplank worden. Voor die o23-elftallen is dit seizoen een geheel nieuwe competitie gestart. Ook WSV en Robur et Velocitas spelen in die klasse.”

Voetballiefhebber De Bruin is onder de indruk van wat de huidige technische staf van csv1 klaarspeelt. “Het eerste elftal van nu is leuk om te zien. Jan Kromkamp is een prima trainer. Hij heeft ook oog voor jeugdspelers. Van de twintig selectiespelers van het eerste komen er negen uit onze eigen opleiding. Dat is niet verkeerd, maar het moet beter.”

De Stentor woensdag 29 september 2021

Voor een voetbaldier dat als jong ventje bij Sportclub Enschede nog samenspeelde met de legendarische Abe Lenstra waren de afgelopen anderhalf jaar geen pretje. Jan ten Hove (81) vond het heerlijk dat hij zondag weer als vanouds langs de lijn commentaar mocht leveren.

Zoals hij het al dertig jaar doet, zat de voormalig voetbalbestuurder én bovenal liefhebber aan de Landdrostlaan namens RTV Apeldoorn langs de lijn om live verslag te doen van de topper in de ‘Apeldoornse Bundesliga’ tussen Groen Wit ’62 en Apeldoornse Boys. Alsof hij nooit weg was geweest. De lange voetballoze periode deed geen enkele afbreuk aan de gedrevenheid waarmee de graag geziene gast bij elke club het thuisfront al sinds jaar en dag informeert over wat zich op de plaatselijke velden afspeelt. Ten Hove had er zichtbaar zin in. Hij leefde mee als vanouds. Tussendoor vrolijk keuvelend met bekenden die hij door de gedwongen coronapauze lange tijd niet had gezien of gesproken.

De vrijwilligers van RTV Apeldoorn weten van geen ophouden en blijven voorzien in een behoefte. Ondanks dat de jarenlange licentiehouder in het voorjaar de licentie verloor om lokale radio- en tv-uitzendingen te mogen verzorgen, zijn Ten Hove c.s. dit voetbalseizoen voornemens door te gaan met het populaire wekelijkse programma ‘Apeldoorn Sport’. Terwijl Valouwe Media Stichting (VMS) het aan haar toegekende subsidiegeld bijna een half jaar later nog altijd niet in daden en uitzendingen omzet, blijft Radio Apeldoorns nestor samen met andere coryfeeën als Dick van Bloemendal, Belinda Kerkhove en Gerard Phylipsen in balbezit. Via internet kunnen de thuisblijvers ook het nieuwe voetbaljaar weer beluisteren hoe alle Apeldoornse clubs het er vanaf brengen.

“We gaan er weer voor. Eigenlijk had ik op m’n tachtigste willen stoppen. Maar ach, dat zijn ook maar getallen. Vanaf vandaag sta ik weer elke week langs de lijn”, sprak Ten Hove toen hij in de rust van de wedstrijd eventjes een adempauze nam.

Hoewel hij zijn wekelijkse uitstapjes naar de velden miste, had Ten Hove de afgelopen anderhalf jaar voldoende om handen. “Ik heb geholpen bij de aanleg van het mountainbikepark in het Orderbos. Onkruid gestoken. Joh, je wilt niet weten hoe hard dat groeit. In februari heb ik m’n memoires geschreven. En dan zing ik ook nog bij het matrozenkoor. Dat lag ook stil, maar inmiddels hebben we alweer vier of vijf optredens gehad.”

De Stentor maandag 27 september 2021

De ene trainer was vooraf blij geweest met een punt, maar baalde achteraf dat het er geen drie waren geworden. De andere trainer had bij de competitiestart gerekend op een driepunter, maar moest zich na 90 enerverende minuten tevredenstellen met een 2-2 gelijkspel. De topper op de eerste speeldag in de vierde klasse F tussen Groen Wit en Apeldoornse Boys maakte duidelijk dat de vooraf hoog geprezen Apeldoorn Cupwinnaar niet de enige titelfavoriet is. De bezoekers uit Zuid stapten als morele winnaar van het veld. “We wilden ze van hun roze wolk schieten. Dat is bijna gelukt.”

Het seizoen in 4F kon nauwelijks mooier van start gaan dan met de clash tussen twee sleeping giants van wie kenners aannemen dat ze dit seizoen weleens een rol van betekenis kunnen gaan spelen in de ‘Apeldoornse Bundesliga’. Aansprekende resultaten in de voorbereiding hebben weliswaar nog nooit een club kampioen gemaakt, de referentie van het winnen van de Apeldoorn Cup schept hoe dan ook verwachtingen. Met hoe het de complete lokale voetbalelite aftroefde maakte het Groen Wit van trainer Marcel Vink veel indruk.

Als speler maakte de huidige hoofdtrainer in de tweede helft van de jaren ‘90 deel uit van een team waarmee de Matense club furore maakte in het zaterdagvoetbal. Aanvoerder Vink en consorten schopten het zelfs tot de eerste klasse, destijds de op één na hoogste speelklasse. Of zijn Groen Wit eindelijk ook eens bij de zondagamateurs sportief aan de weg gaat timmeren, daarover haalde Vink na de voor hem toch wel enigszins teleurstellende seizoensouverture zijn schouders op. “Dat zijn lang vervlogen tijden, maar het is duidelijk dat wij te laag spelen.”

Over de mentale weerbaarheid en fitheid kon de Groen Wit-trainer wel tevreden zijn. Toen Apeldoornse Boys na een uur een 0-2 voorsprong nam, leek het over en uit voor de thuisploeg. Door doelpunten van Michael de Zwaan, een minuut later al, en Jordy Stouten (89.) hield de favoriet alsnog een zwaarbevochten punt over aan het eerste competitieduel. “Door toch nog gelijk te maken zie je gewoon dat wij heel fit zijn. Deze ploeg blaakt van de energie en de drive. Na die 2-2 hebben we niet voor niets nog geprobeerd om nog die 3-2 te maken.”

Vink beaamde echter dat het in de voorgaande 88 minuten niet helemaal liep zoals gehoopt. “Er stond bij ons toch veel spanning op. Na de Apeldoorn Cup kijkt heel Apeldoorn naar Groen Wit. Ik moet ook zeggen dat Apeldoornse Boys de hele wedstrijd heel goed stond, het zat er telkens heel kort op. Aan doorbewegen en uit de dekking weglopen, sterke punten van ons, kwamen we nauwelijks toe. Apeldoornse Boys is gewoon één van de betere ploegen in deze klasse. We hadden zeker niet verwacht dat het een makkie zou worden.”

Apeldoornse Boys verraste in positief opzicht. Weinig vierde klasse-trainers kunnen een beroep doen op spelers van het kaliber Burak Tekay of Rachid Boughalab zoals Stephan Quack. De overige Wapendragers mogen voor vierde klasse-begrippen eveneens behoorlijk balvaardig worden genoemd. Over de ploegdiscipline bestaat nochtans weleens twijfel. En dan moest de Boys-trainer ook zijn beoogde aanvalsleider Moreno Schoenmakers nog missen wegens een blessure.

“Vooraf teken je voor een punt hier. Zo kort na afloop is het even balen dat het er geen drie zijn. Als er een kans was geweest om Groen Wit te verslaan, dan was het vandaag geweest. Individuele kwaliteiten hebben we inderdaad genoeg. Belangrijkste is om er een eenheid van te maken. Het zou mooi zijn als we dit elke week op de mat kunnen leggen”, loofde Quack het gedisciplineerde optreden van zijn ploeg.

De Stentor maandag 27 september 2021

De zaalvoetballers van AGOVV hebben vrijdagavond hun eerste overwinning geboekt in het nog prille eredivisieseizoen. Na het pak slaag van twee weken geleden op de openingsspeeldag bij FC Marlène bleven de Apeldoorners in Vlissingen hekkensluiter Groene Ster met 2-3 de baas.

De bijna 240 kilometer lange reis van Apeldoorn naar Vlissingen vormde geen beletsel voor de enigszins gehavende ploeg van Serkan Kav. “Ik miste zes mensen. Normaal ga je met twaalf man naar een uitwedstrijd. Wij hadden vandaag zeven spelers en twee keepers. En dat merk je aan het eind van de wedstrijd conditioneel wel. Het ging moeizaam. Kijk je naar de kansen die we gehad hebben, dan was onze overwinning zeker verdiend”, verklaarde AGOVV’s coach na afloop.

AGOVV Futsal toonde in de verste uitwedstrijd van de eerste fase van het seizoen veerkracht nadat het tot twee keer toe op achterstand kwam. Nadat Zaroiouh in Sporthal Baskensburg de score had geopend in het voordeel van de thuisploeg, bracht Yasin Erdal de bezoekers op slag van rust op gelijke hoogte. Ondanks twee opgelegde kansen in het begin van de tweede helft, kwamen de Blauwen door toedoen van Sandee opnieuw op achterstand. Dankzij twee goals van Ismar Maglajlic gingen de drie punten alsnog mee naar Apeldoorn. Een lekkere opsteker met de lange thuisreis in het vooruitzicht.

“Vijf seconden voor de rust maakte Yasin uit een vrije trap gelijk. Dan ga je in elk geval met een goed gevoel de rust in. Toen we weer achter kwamen, konden we terugvallen op onze ervaren spelers. We hebben onze tactiek omgegooid. Die winnende goal viel doordat Ismar heel fel op de bal verdedigde. Groene Ster probeerde het in de slotfase met een meevoetballende keeper. We hebben echter niets meer weggeven”, constateerde de winnende coach tevreden.

AGOVV’s eerstvolgende wedstrijd is op vrijdag 1 oktober in de eerste ronde voor de beker. Daarin treft het team van Kav het niet. Het mag namelijk wederom op bezoek in Heerhugowaard bij FC Marlène, waar het bij de competitiestart op 10 september met 9-1 een gevoelige draai om de oren kreeg.

Voor hun eerste thuiswedstrijd op zondag 3 oktober tegen FCK/De Hommel wijken de Blauwen uit naar sporthal Zuiderpark. In de Mheenhal, die de afgelopen maanden dienst heeft gedaan als vaccinatielocatie, kunnen Kav en zijn manschappen nog niet terecht. “Naar wat ik heb begrepen kan dat wel november worden, maar mij maakt het ook niet uit waar wij spelen”, aldus de AGOVV-coach.

Foto: agovv.nl

www.destentor.nl zaterdag 25 september 2021

Met een 1-1 gelijkspel tegen Schalkhaar kwalificeerde WSV zich relatief eenvoudig voor de knock-out fase van de districtsbeker. Het voornaamste winstpunt van het heropstarten na de lange voetballoze periode schuilt er voor trainer Jordy Vakkert vooral in dat hij kan terugvallen op een klein contingent talenten uit eigen jeugd dat zich quasi moeiteloos staande houdt. Het afsluitende pouleduel bracht alleen een schrijnend gebrek aan stootkracht aan het licht.

Wanneer Niels Verschuur in de blessuretijd het vizier iets meer op scherp had gehad, had WSV de zege tegen Schalkhaar maar zo in de schoot geworpen gekregen. Arbiter Klopman overzag buitenspel, waarna de WSV-invaller zich op zijn beurt verkeek op waar Schalkhaar-goalie Lukassen stond. Zo bleef het 1-1. Trainer Vakkert kon er vrede mee hebben. “In principe zijn we nu allebei door. Alles valt of staat met een doelpunt, hè. Als die bal erin gaat, win je ook nog. En winnen is altijd de beste doping die er bestaat. Ons voetbal is op zich vrij verzorgd. Als je me vraagt wat er nog aan mankeert, dan is het dat we in de laatste fase voor de goal een stukje creativiteit tekortkomen.”

Met keeper Largo Karrenbelt, Jesse Grabijn, Dylan Katerberg, Dani Schaufeli, Jorrel Herboldt en Mattijs Gijse stelde de WSV-trainer zondag liefst zes spelers op die na het jaar 2000 het levenslicht zagen. Wat de tweedeklasser wél lukt daarin slagen de hoogst spelende clubs ter plaatse veel minder, namelijk het structureel aanvullen van de selectie van het eerste elftal met talent uit eigen gelederen. Het speelt momenteel dan wel een klasse lager, maar met een selectie die voor 85 procent bestaat uit spelers uit eigen jeugd ligt WSV feitelijk mijlenver voor op plaatsgenoten csv Apeldoorn en Columbia.

De tussentijdse contractverlenging van procesbewaker Vakkert in augustus getuigt in dat kader van continuïteit. De 35-jarige trainer zal in elk geval de komende twee seizoenen proberen de ploeg en alle spelers beter te maken én de aanvoer van talent vanuit de eigen jeugd verder te stroomlijnen. De nieuwe overeenkomst behelst niet voor niets een optie voor nog een derde jaar. Het raamwerk staat. WSV 2.0 staat stevig in de steigers. Want ondanks dat de afgelopen twee seizoenen door de coronapandemie een voortijdig einde kenden, slaagden Vakkert en zijn assistent Piet Panman erin een hecht collectief te smeden dat in staat moet worden geacht elke willekeurige tegenstander een hoogst onaangename middag te bezorgen. Het onverzettelijke zit nou eenmaal in het dna van de club opgesloten.

Of zijn jonkies al volwassen genoeg zijn om komend seizoen de ‘grote jongens’ in de tweede klasse I serieus partij te bieden, durft Vakkert niet te zeggen. “Ik kan alleen oordelen over die vier tegenstanders die we vorig jaar gehad hebben. Met clubs uit de Achterhoek treffen we denk ik toch andersoortige verenigingen dan we in 2J gewend waren. Tegen een club uit Enschede is het anders, dan wanneer je in Varsseveld speelt. Ik heb het idee dat er in Twente wat meer gevoetbald wordt. Voor mezelf leg ik de lat wel hoog en mik ik op een top-5 klassering.”

De Stentor maandag 20 september 2021

Bij zijn vorige vereniging Victoria Boys keek niemand vreemd op toen er ineens een imposante installatie langs de lijn stond voor het maken van video-opnames. Robur et Velocitas raakt inmiddels ook langzaam maar zeker gewend aan het aanstekelijke enthousiasme en de vernieuwingsdrift waarmee Martijn Jongbloed zich op zijn taak als voetbaltrainer en opleider stort.

Het Apeldoornse trainersgilde bezit weinig vakbroeders die meer werk van hun passie maken dan de nieuwe hoofdtrainer van de zondagderdeklasser. De 31-jarige eigenaar en naamgever van Jongbloed training & coaching (JTC) verdeelt zijn tijd over Robur 1, Go Ahead Eagles o13, de voetbalschool van de Deventer eredivisionist en het leveren van bijdragen aan ontwikkelingsprojecten van de KNVB. Zelfs voor het geven van voetbaltrainingen als kinderfeestje kan men de duizendpoot boeken. En alsof hij nog niet genoeg om handen heeft, lanceerde de veelzijdige Apeldoorner een heuse JTC-kledinglijn.

Dankzij de opvolger van Ewald de Boer raakt de iPad ingeburgerd bij het 139 jaar oude Robur et Velocitas. Data van spelers worden verzameld en geanalyseerd, onvolmaaktheden in het spel gevisualiseerd. “Ik denk dat het altijd zin heeft om wedstrijden terug te kijken, al is het alleen maar voor mezelf”, legt de nieuwe trainer uit hoe hij voortdurend zoekt naar verbeterpunten. “Ik denk dat ik spelers beter kan maken. Uiteindelijk gaat het wel om het resultaat.”

Het gaat Jongbloed te ver om Robur op voorhand te bestempelen als titelfavoriet in de derde klasse D. “De ambitie is echt wel om omhoog te kijken. De ploeg heeft heel veel individuele kwaliteiten. We zijn er zeker niet zwakker op geworden. Er zijn twee jongens van buitenaf bijgekomen en we hebben er een talentvol o.23-elftal onder zitten. We willen wel bovenin meedraaien. Of we favoriet zijn, weet ik niet. Ik denk dat je daar pas na vier of vijf speelronden iets meer over kunt zeggen.”

In de districtsbeker schiet zijn ploeg zich vooralsnog ongeremd warm voor de competitiestart. De 21 gescoorde goals in twee bekerduels – dertien tegen vijfdeklasser SV Terwolde, acht tegen vierdeklasser Ulu Spor – roepen desondanks wat tegenstrijdige gevoelens op bij Jongbloed. “Ik denk dat dat iets is voor de KNVB om eens naar te kijken. Je hebt er niets aan, ook al haal je uit elke wedstrijd wel iets waar je wat mee kunt. Je wilt liever tegen gelijkwaardige tegenstanders spelen. In zulke wedstrijden krijg je met veel meer situaties te maken die je ook in competitiewedstrijden tegenkomt.”

De Stentor woensdag 15 september 2021

Het enige opmerkelijke voorafgaand aan de bekerderby tussen WWNA en SV Orderbos had feitelijk betrekking op de grensrechter van de thuisclub. Wessel Eijkman, de vaste vlaggenist van de derdeklasser uit Wenum-Wiesel, nam bewust een middagje vrijaf. Om niet tégen zijn eigen club te hoeven vlaggen! De clubgrensrechter van WWNA is namelijk al jarenlang lid van… SV Orderbos.

Voor het overige was het hooguit interessant voor de statistieken dat de Wenums-Ordense burenruzie op de tweede speeldag van de poulefase in een 1-2 zege voor de bezoekers eindigde. De districtsbeker winnen doet geen van beide, zo weten beide clubs al op voorhand. Twee weken voordat het weer écht om de punten gaat, deden beide teams in elk geval weer wat ritme op. Prettige bijkomstigheid voor Orderbos-trainer Bernard van Werven was bovendien dat Mark Fennebeumer het scoren nog niet verleerd is. De 36-jarige routinier nam beide treffers van de gasten zijn rekening.

Van Werven keerde terug bij de vereniging die hij twee jaar geleden voor het eerst in haar bestaan naar de derde klasse loodste. Om dit kunststukje als trainer van SV Orderbos te herhalen, zal de bescheiden vierdeklasser komend seizoen in de ‘Apeldoornse Bundesliga’ moeten afrekenen met ambitieuze plaatsgenoten als Groen Wit ’62 en Apeldoornse Boys. “Ik zie Groen Wit als favoriet. Ik hoop dat wij aan het einde van de rit bij de eerste vijf of zes staan. Al weet je het maar nooit. Vandaag was het een fijne overwinning voor ons. Ik vond dat wij het beste van het spel hadden. We hebben allemaal heel lang stilgelegen. Iedereen wil graag weer lekker voetballen. Naarmate we fitter worden, wordt het voetbal vanzelf ook weer beter”, gelooft de winnende coach.  

Als de nieuwe trainer Sven Slop bij WWNA op termijn evenveel succes kent als Van Werven, is de club spekkoper. Nadat corona de teller in het vroegtijdig stopgezette promotieseizoen deed stokken op slechts drie duels (en evenzovele nederlagen), is voetbalminnend Wenum-Wiesel vooral nieuwsgierig naar hoe de lokale voetbaltrots zich in het eerste volledige jaar als derdeklasser staande houdt. Met op handen zijnde derby’s tegen Robur et Velocitas, Albatross en niet in het minst KCVO en SV Vaassen als garantie voor een goede kantine-omzet.

De pas 29-jarige Amersfoorter, afgelopen jaar assistent-trainer bij de Utrechtse derde divisionist Hercules, beleeft op sportpark Wiesel zijn debuut als hoofdtrainer. “We hebben een heel leergierige groep. Een jonge groep ook. Er zitten er maar drie bij die ouder zijn dan ikzelf. Er zit nog volop groei in. Wat wel grappig is, is dat het bij voorgaande clubs waar ik gezeten heb altijd ging om spelers beter te maken. Hier draait het meer om het op de juiste plaats zetten van de poppetjes. WWNA wil uiteindelijk een stabiele derdeklasser worden. Als we ons handhaven, doen we het prima. Alles wat er meer inzit, is mooi meegenomen.”

De Stentor maandag 13 september 2021