Maandelijkse archieven: januari 2016

Peter Bosz behoudt honderd procent score

Peter Bosz pakte ook in zijn derde wedstrijd met Maccabi Tel Aviv de volle buit. De uitwedstrijd bij Hapoel Acre werd maandagavond omgezet in een 0-3 zege.

Ondanks een vroege rode kaart voor de thuisploeg slaagde het Maccabi van Bosz er pas twee minuten voor rust in om via Tal Ben Chaim op voorsprong te komen. In de tweede helft bouwden Nosa Igiebor (70.) en Shlomi Azulay (82.) de score verder uit voor de ploeg van de Apeldoornse trainer.

“We kunnen beter. Omdat het tempo te laag was creëerden we in de eerste helft weinig kansen. Zelfs met een man meer kostte het ons veel moeite om de wedstrijd open te breken. De wind maakte het nog eens extra lastig”, verklaarde Bosz na afloop.

Maccabi Tel Aviv blijft ook na de negentiende speeldag met één punt achterstand op koploper Hapoel Beersheva tweede in de Ligat ha’Al, de hoogste Israëlische speelklasse.

Bron: Maccabi Tel Aviv

Extra concurrentie voor Steven Berghuis

Slecht nieuws voor Steven Berghuis. De Apeldoorner krijgt er bij Watford een extra concurrent bij. De perspectieven voor Berghuis op een spoedige basisplaats lijken verder afgenomen nu de nummer twaalf van de Engelse Premier League Nordin Amrabat heeft aangetrokken.

Watford nam de Nederlandse Marokkaan maandag voor een bedrag van naar verluidt acht miljoen euro over van het Spaanse Malaga. Amrabat speelde eerder bij Huizen, FC Omniworld, VVV Venlo, PSV, Kayserispor en Galatasaray.

Berghuis komt tot dusverre weinig aan spelen toe voor zijn Engelse werkgever. In 22 competitiewedstrijden moest de Apeldoorner genoegen nemen met slechts vijf invalbeurten. Manager Quique Sanchez Flores nam Berghuis voor de uitwedstrijd van maandagavond bij Swansea City wederom niet op in zijn wedstrijdselectie.

Ronaldo scoort met Braziliaans supermodel

De gouden bal voor ‘s werelds beste voetballer ging aan zijn neus voorbij, medelijden hoeft niemand te hebben met Christiano Ronaldo. Met zijn twee treffers voor Real Madrid tegen Sporting Gijon bracht de Portugees zondag zijn seizoentotaal in La Liga op 16. En ook buiten het veld scoort het merk CR7 er ouderwets op los…

In het eerdaags te verschijnen ‘body issue’ van het mannenmagazine GQ maakt Christiano een topless eentweetje met het Braziliaanse model Alessandra Ambrosio. In weinig verhullende poses voorzien de Nobel Prize Winner for Physical Perfection en het Super-Hot Supermodel het begrip mandekking van nieuwe dimensies…

Wie vast een voorproefje wil, kan terecht op www.gq.com.

Bron: El Mundo Deportivo

Vandaag 12 jaar geleden

In het seizoen 2003-2004 benut Schalke 04 de winterpauze andermaal om een oefenpotje in Nederland af te werken. Vooruit dan maar weer, op naar Waalwijk. Het Schalker Jahrbuch 2004/2005 beweert dat liefst 2.000 liefhebbers op zondag 18 januari 2004 met mij de RKC-Arena bevolken. Een aantal dat mij wat aan de hoge kant lijkt. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik niet iedereen persoonlijk de hand heb geschud.
Het enige doelpunt van de middag komt op naam van Eduard ‘Edi’ Glieder. Na de finaleduels om de UI Cup (Intertoto) van 2003 biedt Schalke 04 de topscorer van tegenstander FC Superfund uit Oostenrijk meteen maar een contract aan. Niet bepaald een superstunt. De Alpenbomber is één van die talrijke S04-aankopen van wie ik me oprecht afvraag waarom hij zo nodig gekocht moest worden. Net als vele anderen voegt hij weinig toe. Die treffer in Waalwijk moet één van de spaarzame hoogtepunten als Schalke-speler zijn geweest. Hij vertrekt even snel weer als dat hij kwam.
Wikipedia meldt dat SC St. Margarethen an der Raab, de club waar Edi zijn roemruchte voetballoopbaan ooit begon, de plaatselijke Sportplatz in 2000 omdoopt tot Edi-Glieder-Stadion. Waarvan akte. Fijn om te weten dat hij op deze manier voortleeft in de gedachten van iedereen die hem uit het oog verloor.

18 januari 2004 RKC Waalwijk – Schalke 04

I was there…

Streppel reageert opvallend mild op rode kaart

Sommige dingen veranderen nooit. Op de eerste speeldag van de Eredivisie na de winterpauze leverden scheidsrechterlijke beslissingen weer alom stof voor discussie op. De rode kaarten die Heerenveens Joey van den Berg en Willem II-verdediger Frank van der Struijk dit weekend kregen voorgetoverd door de respectievelijke arbiters Van de Kerkhof en Kamphuis, konden niet bij iedereen op instemming rekenen.

Van der Struijks tweede gele kaart in de wedstrijd tegen NEC boorden Willem II’s kans om in Nijmegen alsnog een gelijkspel te behalen definitief de grond in. Opvallend genoeg reageerde Jurgen Streppel mild op de zware beslissing van scheidsrechter Jochem Kamphuis. De Willem II-trainer, die het geheel in de lijn met zijn voormalige Columbia-trainer Hennie van Werven niet altijd eens is met de arbitrage, toonde zich ditmaal uiterst begripvol.

“Ik wil graag een wedstrijd winnen en ik wil graag over de wedstrijd praten na de wedstrijd. Wij hebben fouten gemaakt. Wij hebben de doelpunten niet gemaakt. En de scheidsrechter maakt fouten. Dat hoort bij het spelletje. Vandaag viel het absoluut niet onze kant op. Daar kunnen we duidelijk over zijn”, aldus Streppel in aansluiting op Willem II’s 1-0 nederlaag in de Goffert voor de camera’s van de NOS

Achter de bal aan (4): Saint-Denis, Frankrijk

21 juni 2003

De terroristische aanslagen die Parijs en de wereld in november opschrikken staan nog duidelijk op ieders netvlies geprint. Een gruwelijke remake van de thriller Friday the 13th. In dit geval niet op HD maar in het echt. Bittere realiteit. Met de vriendschappelijke interland Frankrijk – Duitsland als één van de doelwitten. Met bomgordels opgetuigde idioten willen zichzelf bij het nationale stadion in Saint-Denis opblazen. Dood en verderf zaaien.

Het is alweer een poosje geleden dat ik zelf mijn opwachting heb gemaakt in het Stade de France. Juni 2003 om precies te zijn. Samen met de levende legende Rene Kleverwal woon ik er de kraker Kameroen tegen Turkije bij. Een duel ter gelegenheid van de Coupe des Confédérations. Het korte oponthoud in Saint-Denis staat me nog helder voor de geest. Te beginnen met de verpletterende aankomst bij het lokale Formule 1-hotel, ons overnachtingsadres. Op de parkeerplaats waren de voorgaande nacht alle aanwezige auto’s opengebroken. Enkele tientallen. De overal verspreide glassplinters vormen enkele uren later stille getuigen van een in deze buurt alledaags stukje huisvlijt.

Saint-Denis maakt in menig opzicht een onvergetelijke indruk. En dan niet bepaald in de meest positieve zin van het woord. Troosteloos. Beklemmend. Een alles behalve gezonde en inspirerende omgeving voor kinderen om op te groeien. Automobilisten komen er op weg naar het centrum van Parijs langs. Weinig toeristen stoppen er om te genieten van de sights. Nou ben ik zelf niet zo bang uitgevallen en bovendien was ik niet alleen, maar ik kan me heel goed voorstellen dat iemand niet voor z’n plezier in z’n uppie een ommetje gaat maken in down town Saint-Denis.

Ik wil niet veronderstellen dat we er als blanken een bezienswaardigheid vormen, opvallen doen we zeker. Temidden van erg donkere Afrikanen en veel, héél veel Arabisch uitziende types behoren we ter plekke tot een minderheidsgroepering. De hele ambiance, om maar in de juiste Franse sferen te blijven, komt op z’n zachtst gezegd nogal intimiderend op me over. Unheimlich, zoals Duitsers overal een passend woord voor hebben. Vruchtbare bodem voor extremistisch gedachtengoed om tot grote bloei te komen. En dan praat ik wel over ruim twaalf en een half jaar geleden, hè!

Van de wedstrijd tussen Kameroen en Turkije kan ik me eerlijk gezegd weinig meer herinneren. Ik weet wel dat het een van de laatste gelegenheden betreft waarbij Marc-Vivien Foé levend van het veld stapt. Vijf dagen later, tijdens de in Lyon afgewerkte halve finale tegen Colombia ,zou de Kameroenese middenvelder van Manchester City op het veld in elkaar storten en op tragische wijze aan zijn einde komen. Ook is de immense betonbak op die 21e juni 2003 slechts matig gevuld. Van de 80.000 stoeltjes blijft bijna de helft onbezet.

Wat in aansluiting op het laatste fluitsignaal gebeurt, herinner ik me des te beter. Bij het gedrang tijdens het verlaten van het stadion maak ik live mee hoe de Franse oproerpolitie tussenbeide moet komen om Kameroenese en Turkse voetbalvrienden er van te weerhouden hun gezamenlijke ‘derde helft’ op straat uit te vechten. We staan er tussen, kunnen geen kant op. Zelfs de grootste dombo kan begrijpen dat er in zulke situaties maar weinig hoeft te gebeuren alvorens de paniek in volle hevigheid kan toeslaan. Met alle denkbare rampzalige gevolgen vandien.

Stel je voor wat een tikkende tijdbom teweeg kan brengen die zichzelf op een tribune van een vol voetbalstadion tot ontploffing brengt. Ik durf er niet eens aan te denken. Alleen de gedachte aan zoiets weerzinwekkends maakt me al misselijk.

Het voorjaar is in aantocht

Zondag belooft een stralende dag te worden. Het fletse voorjaarszonnetje ontwaakt langzaam uit zijn winterslaap en laat zich al geregeld zien. Het witte spul dat her en der de straten bedekt, verdwijnt weldra als sneeuw voor de zon.
Wie in Apeldoorn een wandeling wil gaan maken, wordt wel aangeraden zich warm aan te kleden. Diverse media waarschuwen al de hele week dat het in bepaalde delen van het dorp weleens stenen kan regenen. Pas daarom op
Hoef je niet perse naar buiten, blijf dan binnen en hou ramen en deuren gesloten…

Vandaag 34 jaar geleden

Ik wil niet zo ver gaan om te beweren dat vroeger alles beter was. Goedkoper was het zeer zeker. Zo kost in 1982 een kaartje voor de onoverdekte staantribune bij Vitesse welgeteld 7 gulden. Zeven piek! Omgerekend naar huidige wisselkoersen zo’n 3,25 euro. Weliswaar betreft Vitesse – SVV dan een wedstrijd in de marge van de eerste divisie, in vergelijking met tegenwoordige toegangsprijzen mag ik het gerust spotgoedkoop noemen. Die Europese eenheidsmunt waar we sinds 2002 mee moeten betalen heeft het leven niet bepaald goedkoper gemaakt. Voor 3,25 euro toegang krijgen tot een willekeurig voetbalstadion lukt tegenwoordig nergens meer.
SVV, Vitesse’s tegenstander op zondag 17 januari 1982, leeft enkel voort in de herinneringen. Een roemrucht verleden, dat wel. In 1949 versperren de Schiedammers nota bene AGOVV de weg naar de landstitel. SVV tegen AGOVV in de kampioenscompetitie lokt dat jaar 65.000 toeschouwers naar de Rotterdamse Kuip! Bij Vitesse – SVV krijg ik 34 jaar geleden op Monnikenhuize gezelschap van liefst 2000 medestanders. Dát zijn nog eens aantallen. Het levert inderdaad een bewijs dat vroeger zeker niet alles beter is.

17 januari 1982 Vitesse – SVV

I was there…

AGOVV schiet zich warm voor tweede seizoenshelft

Na de hernieuwde afgelasting van het geplande inhaalduel in Vierhouten leefde AGOVV zich zaterdagmiddag op eigen veld uit tegen het Nijmeegse vv Krayenhoff. De nummer drie van de vierde klasse A had op het kunstgras van Berg en Bos weinig in te brengen tegen de ambitieuze Apeldoornse derdeklasser en mocht zich gelukkig prijzen dat de Blauwen zich met 8-2 nog enigszins inhielden.

Hoewel de tegenstand van vv Krayenhoff nauwelijks een serieuze graadmeter vormde, maakte het oefenpotje wel eens te meer duidelijk dat DSV’61 in de derde klasse B allerminst op z’n lauweren mag gaan rusten. Met het fenomeen Yuri Brentjens als onverzadigbare afmaker (opnieuw drie doelpunten), een fitte Julius Wille als vormgever en Stefan Derksen als ‘motor’ annex balansbewaker bezit AGOVV-trainer Jerry Cooke drie klasbakken die op derde klasse-niveau het verschil kunnen maken. Met nog eens de extra luxe van een aanvallend talent als Lars Hoekman stand-by.

Wanneer Cooke slaagt om zijn troefkaarten in de nog resterende veertien competitiewedstrijden volop uit te spelen, hoeven de huidige zes punten achterstand voor de sterke Apeldoorners geen onoverkomelijk hindernis te betekenen in hun jacht op de koploper uit Doornspijk. Voorwaarde is dan wel dat de Blauwen-verdedigers zich er eens van bewust worden dat ze hun tegenstanders niet keer op keer een vrije doortocht moeten verlenen… Defensief blijft AGOVV namelijk uitermate kwetsbaar. Zelfs tegen vv Krayenhoff. De twee Nijmeegse tegentreffers mochten andermaal gerangschikt worden onder de categorie weggevertjes.

AGOVV’s achtste en laatste doelpunt kwam overigens op naam van Patrick de Haas. De keeper maakte zich voor de gelegenheid als veldspeler verdienstelijk .

Vandaag 33 jaar geleden

Tot aan de bouw van Gelredome behoort Monnikenhuize door de jaren heen vrij regelmatig tot mijn zondagse bestemmingen. Met de bus van Apeldoorn naar Arnhem. Lijn 8. Uitstappen bij Moscowa, de begraafplaats. Te voet vanaf de bushalte langs de Saksen Weimar-kazerne en niet te vergeten snackbar De Saks. Dan afdalen door de Monnikensteeg richting Rosendaalseweg. Klein kwartiertje doorstappen. Onder een dak van bladeren door richting stadion.
De idyllische bosrijke omgeving spreekt in die jaren feitelijk meer tot de verbeelding dan het voetbal dat Vitesse dan speelt. Dubieuze Russische miljonairs hebben Arnhem destijds nog niet ontdekt. Qua ligging kan Monnikenhuize dan misschien wel bekoren, sfeervol is het er zelden. Publiek komt er nauwelijks. De teller stokt die middag bij slechts 2500, zo leert een blik in een VI uit januari 1983.
Tegenstander FC Den Haag kent 33 jaar geleden evenmin de meest florissante fase uit z’n bestaan. Het voorgaande seizoen degradeerde het uit de Eredivisie. Enkel de Haagse hooligans behoren tot de vaderlandse top. Slechts Feyenoord, Ajax en FC Utrecht bieden tegenweer van formaat. Het zijn de hoogtijdagen van het voetbalvandalisme in Nederland. Wat zich in die roerige beginjaren ‘80 allemaal in en rond Nederlandse voetbalstadions afspeelt, daar kan de hedendaagse voetbalvandaal slechts van dromen. De lieverdjes uit de Schilderswijk en het Laakkwartier trekken wekelijks een geelgroen spoor van vernieling door het land. In Leeuwarden richten dolgedraaide Haagse horden eerder dat seizoen voor meer dan honderdduizend gulden schade aan. Het station van een Grouw krijgt een complete make-over. Een week voor het eerstedivisietreffen in Arnhem bloedt bij een bekerwedstrijd in de Amsterdamse Meer een Ajax-supporter bijna dood als een Hagenaar een fragmentatiebom in een aangrenzend stadionvak gooit.
Opgroeiende tieners doen in die periode nuttige levenslessen op in Nederlandse voetbalstadions. Een bezoek van de Hagenezen aan Arnhem sla je als dan bijna 17-jarig ventje uiteraard niet over. Wie is op zo’n leeftijd nou niet vies van een beetje sensatie op z’n tijd? De politie heeft echter alles controle. Een slag om Arnhem blijft uit. Buiten het veld blijft het rustig.
Op het veld blijft Vitesse de bezoekers met 2-1 de baas. Eén van de uitblinkers: het jeugdige talent Peter Bosz. Door de aanwezige correspondent van VI beloond met een 8 voor zijn optreden!

16 januari 1983 Vitesse – FC Den Haag

I was there…