Maandelijkse archieven: juli 2017

Rivaldo-mania onder de Wodanseiken op de Duno

Vandaag 10 jaar geleden

Voetbalgekte onder de Wodanseiken. Het is moeilijk voorstelbaar. Met de komst van Rivaldo is het gedaan met de rust…

Er valt heel wat mythologisch te ontdekken in de schaduw van de imposante Wodanseiken in de bosrijke idylle rondom Wolfheze en Doorwerth. Een levende voetballegende hebben ze tot de memorabele 14e juli van het jaar 2007 niet eerder mogen begroeten. Wanneer de Europees en wereldvoetballer van het jaar 1999 met zijn nieuwe werkgever AEK Athene op het terrein van de v.v. Duno een potje komt sparren tegen AGOVV Apeldoorn raakt het natuurlijke evenwicht danig verstoord.

Iedereen wil wat van de dan al 35-jarige Vítor Borba Ferreira. De tientallen aanwezige Griekse fans raken nóg opgewondener dan ze toch al zijn. Ze willen hun nieuwe held aanraken, een handtekening of met de Braziliaanse superster op de foto. Of gewoon alles tegelijk. De vedette, wel wat gewend natuurlijk, ondergaat alle heisa geduldig en geroutineerd. Terwijl zijn nieuwe medespelers na afloop al lang en breed weer in de kleedkamer zitten, staat Rivaldo nog uitgebreid te poseren met zijn bewonderaars.

14 juli 2007 Doorwerth

Even buurten bij speelsters Cubaans volleybalteam

Vandaag 22 jaar geleden

Vanwege het Cubaanse vrouwenvolleybalteam stap ik in 1994 voor het eerst op het vliegtuig naar het suikerrieteiland in de Cariben. Wanneer ik dan in de buurt ben, is eventjes buurten bij de dames natuurlijk wel het minste dat ik kan doen.

In de zomer van 1995 trainen de Olympische kampioenen van Barcelona niet in hun gebruikelijke trainingshal in het Cerro Pelado, het nationale trainingscentrum in Boyeros. Op grond van een verbouwing van het Centro Deportivo Alto Redimiento stomen Mireya Luis c.s. zich klaar voor de Spelen van 1996 in ‘Coca Cola-hoofdstad’ Atlanta in een nogal bouwvallig onderkomen vlakbij de universiteitscampus van Havana.

Aangezien ik mezelf mag rekenen tot de kennissenkring van de dames en de technische staf geniet ik tijdens mijn verblijf meermaals het voorrecht om ter plekke mee te beleven hoe de Morenas del Caribe zich in het zweet werken voor Fidel, volk en vaderland.

Luxueus kan ik de faciliteiten in het halletje bij de universiteit nou niet bepaald noemen. Aan airconditioning stelt INDER z’n sportieve uithangborden niet bloot. De temperaturen binnen overstijgen die van een broeikas ruimschoots. De halters en gewichten bij de krachttraining vertonen de nodige sporen van roest. Gehard en gestaald als ze zijn door een haast militaristisch aandoende opleiding werken de speelsters gedisciplineerd hun programma’s af. Dag in, dag uit. Jaar in, jaar uit.

Nee, de successen zijn de Cubaanse volleybalsters absoluut niet vanzelf komen aanwaaien, zoveel is mij 22 jaar geleden al wel duidelijk. Het bouwen van het beste vrouwenvolleybalteam aller tijden heeft heel wat bloed, zweet en tranen gekost.

13 juli 1995 Ciudad Habana

 

Nike-ster Carl Lewis signeert geen Adidas-shirtje

Vandaag 20 jaar geleden

Het gebeurt niet alle dagen dat een negenvoudig Olympisch kampioen een wedstrijdje komt lopen in Arnhem. Carl Lewis, door het IOC uitgeroepen tot beste sportman van de twintigste eeuw, is in 1997 dé grote publieksattractie van de Papendal Games.

Weinig atleten kunnen een fraaiere en meer indrukwekkende erelijst voorleggen dan de meest gelauwerde sprinter en verspringer van de jaren ‘80 en ‘90. Lewis mag zich met recht dé erfgenaam noemen van de legendarische Jesse Owens. Sterker nog, Lewis overtreft de grote held van de Olympische Spelen van 1936 in Berlijn zelfs met zijn prestaties.

Een groot sportman, zondermeer. Toch kleeft er – los van zijn vervelende Amerikaanse maniertjes – altijd een verdacht luchtje aan Carl Lewis. Terwijl concurrenten, de Canadees Ben Johnson voorop, tegen de lamp lopen wegens snoepen uit de verboden pot, blijft Lewis de dopingcontroleurs altijd te snel af. Aan verdachtmakingen aan zijn adres geen gebrek. Maar het is nou eenmaal zo dat iemand pas schuldig kan worden bevonden als er keihard bewijs op tafel ligt.

De organisatie van de Papendal Games is in elk geval maar wat trots het dan 36-jarige sprintkanon te strikken. Even vlot een sprintje trekken en dan cashen. Gauw verdiend. Als toegift deelt King Carl aansluitend handtekeningen uit. Dat dan weer wel.

Tientallen fans sluiten achter in rij aan om de felbegeerde krabbel van Lewis te bemachtigen. Geduldig signeert de grote held alles dat hij in zijn handen gedrukt krijgt. Totdat er een meisje komt met een shirtje. Een Adidas-shirtje. Lewis zegt resoluut ‘no‘. Op een shirt van een sportartikelenmerk dat concurreert met zijn eigen sponsor zet Nike-boegbeeld géén handtekening. Geen denken aan. Next one, please

12 juli 1997 Arnhem

GA Eagles wint 6-0, maar verliest Corbin-Ong

Go Ahead Eagles heeft ook z’n tweede oefenduel in de aanloop naar het seizoen 2017-2018 winnend afgesloten. De eredivisiedegradant bleef dinsdagavond op sportpark de Laene in Twello zondagtweedeklasser Voorwaarts eenvoudig met 0-6 de baas.

Een smetje op de wedstrijd was dat linksback La Vere Corbin-Ong al binnen het half uur met een brancard van het veld moest worden gedagen. De Canadese nieuweling raakte geblesseerd aan een enkel. Over de ernst van de blessure valt nog weinig te zeggen.

Door doelpunten van Sam Hendriks (2) en Leon de Kogel stond het bij rust 0-3 voor de bezoekers uit Deventer. In de tweede helft verdubbelden Linthorst (e.d.) en invallers Dennis Hettinga en Givan Werkhoven die score.

Bij Go Ahead Eagles debuteerde doelman Sonny Stevens. Trainer Leon Vlemmings kan eerdaags ook een beroep doen op Sjoerd Overgoor. De middenvelder, die onder contract stond bij het Hongaarse Szombathelyi Haladás, keert na twee jaar terug in de Adelaarshorst.

Roofvogels uit Deventer vliegen over Teuge heen

Vandaag 5 jaar geleden

Teuge verkeert in 2012 nog niet in rep en roer vanwege geplande uitvliegroutes vanaf Vliegveld Lelystad. Helemaal rustig is het desondanks niet rondom de luchthaven. Vandaag op de dag af vijf jaar geleden zijn er roofvogels in aantocht. Adelaars. Uit Deventer!

De komst van Go Ahead Eagles houdt de gemoederen bezig. De eerste divisionist steekt de IJssel over om op sportpark de Dulmer z’n doelpuntenhonger te stillen. De nieuwe trainer Erik ten Hag heeft de gretigheid er al vroeg in de voorbereidingsfase in gekregen.

De Eagles laten weinig van hun prooi heel en vliegen met 15-0 over de Teugese zaterdagvierdeklasser heen. Marnix Kolder (vier), Sjoerd Overgoor (vier), Guyon Philips (twee), Joran Pot, Joey Suk, Cas Peters en Jarchinio Antonia scoren voor de profs in het goede doel. Pieter Bart Bos doet hetzelfde voor de amateurs , maar dan in de verkeerde goal…

11 juli 2012 Teuge

 

Fanatieke PAOK-fans goed voor de kantine-omzet

Vandaag 2 jaar geleden

Lokale overheden hebben er sinds enkele jaren een handje van om nikszeggende zomerse oefenpotjes op basis van allerlei vage signalen te verbieden. De verantwoordelijke ambtenaren leggen keer op keer een schrijnend gebrek aan kennis aan de dag over voetbalsupporters. Ik krijg vaak de indruk dat ze totaal geen benul hebben wie ze wel of niet in huis halen.

En dat is in het geval van PAOK maar goed ook. Afgaande op de bedenkelijke reputatie van de fans van de club uit Thessaloniki, verbaas ik me er al enkele jaren over dat nog nooit iemand er een probleem van heeft gemaakt dat de Griekse topclub zich in Nederland voorbereidt op het nieuwe voetbalseizoen.

In het pre-Marcouch tijdperk doen ze in Arnhem gelukkig niet zo moeilijk. Volkomen terecht dat de PAOK-duels gewoon doorgang vinden. De fanatieke Griekse aanhangers die met tientallen tegelijk uit hoofdzakelijk Duitsland komen zorgen telkens voor een fantastische sfeer. Bovendien ziet gastheer Arnhemse Boys de Griekse voetballiefhebbers graag (terug)komen omdat ze een prima kantineomzet garanderen.

Zo ook twee jaar geleden tegen de verliezende Europa League-finalist van dat jaar Dnipro Dnjepropetrovsk. Er valt geen enkele wanklank te bespeuren. Terwijl PAOK de Oekraïners met liefst 4-1 verslaat, komt het keukenpersoneel in het clubhuis handen tekort.

10 juli 2015 Arnhem

Dallas eindstation voor Oranje op World Cup USA94

Vandaag 23 jaar geleden

In de Cotton Bowl van Dallas komt er 23 jaar geleden een einde aan de WK-dromen van het Nederlands elftal. Brazilië verspert Oranje de doortocht naar de halve finale. Een schrale troost is dat Romario c.s. acht dagen later ook de cup mee naar huis zullen nemen.

Hoe Nederland zich na een 2-0 achterstand terugknokt in de wedstrijd, getuigt van grote klasse. Met name Aron Winter speelt weergaloos. Ik kan me nog goed herinneren hoe ik bij het juichen na de gelijkmaker bijna van het muurtje af sodemieter van waarop ik de wedstrijd in het stadion gadesla. Ik kan me slechts te nauwer nood staande houden. Helaas lukt dat de manschappen van Dick Advocaat niet. Zij gaan onderuit. Over de vrije trap waarmee Branco de Zuid-Amerikaanse titelfavoriet richting de Rose Bowl schiet, is nadien al meer dan genoeg gezegd en geschreven.

Het moet op z’n tijd natuurlijk ook een beetje meezitten. Laat ik het er maar op houden dat die scheidsrechter uit Costa Rica vanuit Nederlands oogpunt gezien geen al te gelukkige keuze was. Onze Oranjehelden liggen eruit en gaan naar huis. Zij wel. Ik vervolg mijn reis in het gezelschap van de Kleef en Eduard wél verder naar Los Angeles.

9 juli 1994 Dallas

Grootsheid kleine Dries pas in Apeldoorn herkend

Vandaag 11 jaar geleden

In zijn Belgische vaderland zien ze hem aanvankelijk over het hoofd. Nou is dat met een lengte van nog geen 1,70 meter op zich niet eens zo heel vreemd. Toch zal men zich bij Stade Leuven, Anderlecht, AA Gent en Eendracht Aalst naderhand nog weleens afgevraagd hebben waarom zij de grootsheid van de kleine Dries Mertens nooit hebben onderkend.

Nee, laat dat maar aan Ted van Leeuwen over. Weinigen bezitten een fijnere neus voor voetballend talent dan AGOVV’s toenmalige technisch directeur. Terwijl zijn Belgische clubs aan Mertens twijfelen vanwege zijn geringe postuur, durft Van Leeuwen het voor aanvang van het seizoen 2006-2007 wel aan met het dan negentienjarige Leuvense onderdeurtje.

Op het veld van VIOS Vaassen maakt de in eerste instantie van de Gentse Buffalo’s gehuurde Mertens voor het eerst zijn opwachting in het blauwe shirt. Bij het betreden van het veld kunnen doelman Raimond van der Gouw en Dennis van der Ree dan nog niet bevroeden dat het kleine kereltje dat tussen hen in staat uitgroeit tot de misschien wel allergrootste voetballer met wie zij in Apeldoorn samenspelen.

8 juli 2006 Vaassen

 

Azerbeidzjaans feestje in gemeentelijk sportpark

Achter de bal aan (34): Differdange (Luxemburg)

6 juli 2017

Niemand associeert Luxemburg met voetballen. Toch is het hoogst opmerkelijk dat binnen een straal van ruim 20 kilometer zich liefst vier clubs kwalificeerden voor de voorrondes van de Europese bekertoernooien. Behalve in Differdange – in zowel Oberkorn (FC Deifferdeng 03) als Niederkorn (Progres) – worden ook in Esch-sur-Alzette (Fola) en Dudelange (F91) verwoede pogingen ondernomen de voetbalsport in het Groothertogdom internationaal wat meer op de kaart te zetten.

Voetballiefhebbers UIT DE REGIO komen in de zomer van 2017 volop aan hun trekken. Als ze willen kunnen sportievelingen de thuisduels van hun vier Luxemburgse vertegenwoordigers zelfs op de fiets afgaan. Met de auto hoeft overigens niet per definitie een pretje te zijn. In elk geval niet op de avond waarop FC Deifferding 03 en het Azerbeidzjaanse FK Zira – wie kent het niet? – elkaar bestrijden. Vanuit Foetz bedraagt de afstand naar het Stade Municipal a Differdange hooguit twaalf kilometer. Bij vertrek geeft de teller liefst 37 graden aan! Nadat ik in de ochtenduren ben wezen groundhoppen in de buurt heeft mijn Focus inderdaad enkele uurtjes in de schaduw van mijn hotel gestaan… Toch houd je met dit soort tropische ongein in Letzebuerg absoluut geen rekening. Wát een hitte. Klef. Smerig gewoon. Meevaller is dat het met de avondspitsdrukte op de A4 naar Esch-sur-Alzette in elk geval niet de spuigaten uitloopt.

Voor wat het waard is maakt een blik omhoog duidelijk dat verandering in aantocht is. Een uurtje voor de aftrap van de returnwedstrijd tussen FC Deifferding 03 en de Azerbeidzjanen drijft er een enorm schip met zure appelen in het Luxemburgse luchtruim. De donkere wolken boven Oberkorn beloven weinig goeds. Het zou de thuisploeg overigens helemaal niet slecht uitkomen. In figuurlijke zin welteverstaan. Voor de Differdangers moet het juist gaan stormen. Het is het beproefde recept om de 2-0 nederlaag uit de heenwedstrijd ongedaan te maken en alsnog door te stoten naar de tweede voorronde van de Europa League.

Voor het geval de zondvloed losbarst zit ik in elk geval droog. Het gemeentelijk sportstadion van Differdange beschikt immers over de meest luxueuze tribune van Luxemburg. Mooier zelfs nog dan die van Quick Boys, Rijnsburgse Boys, Spakenburg of de Vogels. Iedereen zit hoog en droog. Alles ziet er keurig uit. Nieuw. Netjes. Onberispelijk. In de kantine herinneren vaantjes aan eerdere Europese deelnames. Zoals het tweeluik tegen FC Utrecht uit 2013. Om aan te geven waar FC Deifferding 03 toe in staat is als het zich kwaad maakt. In de Domstad wil niemand daar nog aan herinnerd worden. Een van de grootste blamages uit de geschiedenis van het Nederlandse clubvoetbal. Andere Nederlandse clubs zullen die uitschakeling van FC Utrecht niet gauw meer overtreffen.

Bij de Azerbeidzjanen valt het grote aantal spelers met een  donkere huidskleur op. Oliedollars, hè. Voor de juiste bedragen laat menig Afrikaans voetballer zich overhalen om naar de Kaukasus te verhuizen. In het elftal van Zira lopen er een paar bij die als uitsmijter bij een willekeurige horecagelegenheid niet zouden misstaan. Met zulke knapen kan iemand beter geen ruzie krijgen. En – niet geheel onbelangrijk – ze kunnen best aardig een bal raken. Hun tegenstanders trouwens ook…

Het aan de Kaspische Zee gelegen Zirya, zoals de thuisbasis de FK Zira heet, ligt al gauw zo’n 4500 kilometer van Differdange verwijderd. Desondanks wordt de ploeg vergezeld door een dertigtal die hard-supporters. Ik neem niet aan dat ze met de bus gekomen zijn… In de hoek van de tribune zijn ze hoe dan ook nadrukkelijk aanwezig. De blauwroodgroene vlag met de halve maan wappert vol trots. Een voorzanger geeft de toon aan.

De 22 acteurs lijken niet gebukt te gaan onder de warmte en de hinderlijke mugjes die het op de aanwezigen in het gemeentelijk sportpark hebben gemunt. Ze strijden voor wat ze waard zijn. Het scoreverloop maakt het duel spannend. Na de vlotte 1-0 krijgen de Luxemburgers meerdere kansen om de achterstand uit de eerste wedstrijd gelijk te trekken. Een oude voetbalwijsheid treedt weer eens in werking. Wie zelf z’n kansen niet benut, loopt vroeg of laat in het mes. Aldus geschiedt in de tweede helft. De aanhangers uit Azerbeidzjan gaan compleet uit hun dak op de tribune. In de tweede voorronde wacht het Roemeense Astra Giurgiu.

Schrale troost voor de ruim 1500 Deifferding-supporters: het blijft droog. Het noodweer barst pas rond middernacht in volle hevigheid los.

 

De commercie slaat toe in het landelijke Meppen

Vandaag 8 jaar geleden

De naam SV Meppen heeft een illustere klank. Zelfs Johan Derksen is er in het verleden op jacht geweest naar ledematen van tegenstanders. Ik heb de plattelandsclub uit het Emsland aan het begin van de jaren ’90 zelfs nog in de Tweede Bundesliga aan het werk gezien. Tegenstander destijds het al even illustere FSV Zwickau.

Acht jaar geleden keer ik terug en ben aanwezig als de plaatselijke voetbaltempel volstroomt voor een Duits-Nederlands onderonsje in de voorbereiding. En wanneer Schalke 04 tegen FC Twente voetbalt, mag ik denk ik wel stellen dat er écht sprake is van vriendschappelijk voetbal. Aanhangers van beide clubs onderhouden namelijk vriendschappelijke banden met elkaar. Bij zulke gelegenheden wordt er dus niet gemept op de tribunes van het knusse stadionnetje van SV Meppen.

Ook op het boerenland van Niedersachsen gaan ze met hun tijd mee. De commercie slaat in volle hevigheid toe getuige de toenmalige naam van het complex: de Vivaris Arena Emsland. Wie verzint zoiets? Als er iets niet past bij zo’n idyllisch openluchttheater is het wel de benoeming tot arena. En dan ook nog eens gekoppeld aan een sponsornaam. Drie maal bah…

Het komend seizoen wordt er in Meppen zowaar weer op Dritte Liga-niveau gebald. Het stadion heet ondertussen de Hänsch-Arena. Want ja, in het hedendaagse (semi-)profvoetbal is alles en iedereen te koop…

7 juli 2009 Meppen