Maandelijkse archieven: maart 2016

Vandaag 6 jaar geleden

Zo’n fantastische maandagavondwedstrijd, maar niet heus. Van mij mogen ze dat verbieden. Ik vind de maandag de meest verschrikkelijke dag om voetballen te gaan kijken. Als je voor zo’n wedstrijd dan ook nog eens naar Almere moet, dan vergaat je de lol helemaal. Bij ons in Apeldorp bestaat hoegenaamd geen draagvlak voor betaald voetbal. In het bruisende Flevoland leeft het nóg véél minder, maar voetballen ze vrolijk verder.
In een oude VI heb ik het aantal toeschouwers opgezocht dat op deze treurige avond de tribunes bevolkt in de Mitsubishi Forklift Arena. Het moeten er 1.263 zijn geweest. Het staat er zwart op wit. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ze dan elke bezoeker dubbel hebben geteld… En alsof alles nog niet droevig genoeg is, lijdt Go Ahead Eagles een smadelijke 2-0 nederlaag bij FC Omniworld.

8 maart 2010 FC Omniworld – Go Ahead Eagles

I was there…

Vandaag 26 jaar geleden

Het verkrijgen van toegangskaarten voor de topper in de kwartfinale om de Europa Cup voor landskampioenen levert een hele hoop administratieve rompslomp op. Vooraf moeten complete lijsten worden ingevuld met allerlei persoonlijke gegevens. Bijna vijf jaar na het Heizeldrama willen de Belgische autoriteiten niet nogmaals een ramp van dergelijke proporties op hun geweten hebben.
Tegenwoordig regel je zoiets in een handomdraai via internet. In 1990 moet de postbode er nog aan te pas komen. Gelukkig lukt het me om alles geregeld te krijgen. De kaarten arriveren op tijd.
Met twee auto’s vol vertrekken we op de wedstrijddag al vroeg naar Brussel. Altijd leuk. Manneken Pis, de Grote Markt en het Atomium. Aan toeristische trekpleisters geen gebrek in de Belgische hoofdstad. Woensdag 7 maart 1990 gaat de aandacht toch vooral uit naar de Europacupkraker die die avond in het Heizelstadion plaatsvindt. Het machtige AC Milan stuit op de Belgische kampioen. Milan, Europa’s sterkste clubteam van dat moment. De titelverdediger. De nagenoeg onverslaanbare Rossoneri van eigenaar Silvio Berlusconi. Mét Van Basten. Mét Rijkaard. Zonder Gullit.
Berlusconi’s paradepaardjes beleven een heet avondje op de Heizel. Geen Bunga Bunga feestje. Dat er niet gescoord wordt, mag een klein wondertje heten. En dan vooral dat KV Mechelen niét scoort. Het grote Milan wordt onder de voet gelopen, maar houden wonderwel de nul in Brussel. De Mechelaars, die 26 jaar geleden eveneens tot de Europese top behoren, laten de Milanezen ontsnappen.

7 maart 1990 KV Mechelen – AC Milan

I was there…

Vandaag 1 jaar geleden

Je kunt het slechter treffen dan een vijfdaagse ‘voetbalvakantie’ in Portugal beginnen met SC Braga tegen FC Porto. Nou is het op het linker deel van het Iberisch schiereiland nooit zo moeilijk om aan kaarten te komen voor voetbalwedstrijden, voor de zekerheid bestel ik vooraf toch maar online een bilhete. Twintig euro voor een zitplaats, tweede ring, zijvak. Publico. Nascente Superior. Een uur voor de wedstrijd ligt mijn ticket keurig klaar bij de speciale afhaalkassa bij de ingang van het stadion.
Braga’s Estadio Municipal, een overblijfsel van het EK 2004, is al een attractie op zich. Met twee enorme zittribunes aan de lange zijden en open achter de beide goals. Met aan één van beide kopse kanten een rotswand als wel heel bijzondere opvulling. Het geeft het begrip tegen de muur aan lopen een geheel eigen dimensie.
Wie van mannelijk voetbal houdt, komt bij wedstrijden in de Primeira Liga doorgaans wel aan zijn trekken. De Noord-Portugese derby vormt daar geen uitzondering op. Niet van dat oeverloze rondspelen zoals bij ons in de Eredivisie, maar een 90 minuten durend gevecht. Strijd van begin tot eind. Met op z’n tijd een gestrekt been op kniehoogte of een welgemikte elleboogstoot. Die Portugezen zijn niet zo kinderachtig… Bruno Martins Indi ziet bij de gasten vanaf de reservebank hoe zijn ploegmakkers een zwaar bevochten 0-1 zege uit het vuur slepen.
Van de twintigduizend mensen op de tribunes van het imposante gemeentelijke sportpark komt zeker een derde uit het 60 kilometer zuidelijker gelegen Porto. Met z’n allen maken ze er op deze vrijdagavond een grandioos feest van.

6 maart 2015 SC Braga – FC Porto

I was there…

Vandaag 17 jaar geleden

‘Eventjes’ op een vrijdag op en neer van Apeldoorn naar Nürnberg. Een kleine 600 kilometer heen. Een kleine 600 kilometer terug. Bij elkaar opgeteld kom ik dan, als ik het goed nareken, op 1200 kilometer. En dan met een kansloze 3-0 nederlaag van Schalke 04 weer naar huis! Schalke 04 levert een onvervalste wanprestatie bij de vrienden in het Frankenland. Niemand zal het daarom vreemd vinden dat dit zo’n wedstrijd geweest is waarvan ik me naderhand heb afgevraagd of ik wel helemaal goed bij mijn hoofd ben…
Tsja, berouw komt meestal na de zonde, het is ook meestal slechts van korte duur. Bij een volgende gelegenheid stap ik gewoon weer opnieuw in de auto. In het bewuste seizoen 1998-1999 heb ik zo wel mooi alle 34 competitiewedstrijden van Schalke 04 bijgewoond. Een unicum. Een prestatie die ik nooit meer zal evenaren. Alleen daarom al is het achteraf gezien zelfs de ontberingen in Nürnberg meer dan waard geweest.

5 maart 1999 1.FC Nürnberg – Schalke 04

I was there…

Vandaag 24 jaar geleden

De indrukwekkende ‘relgeschiedenis’ van Feyenoord en Tottenham Hotspur krijgt in 1992 geen vervolg. Na 1974 en 1983 gaan Rotterdam-Zuid en Noord-London elkaar niet voor een derde keer met grof geweld te lijf op de tribunes van De Kuip.
Ik maak de Europese klassieker mee vanaf Vak H, aan dezelfde kant van het Feyenoordstadion waar ook de Spurs-aanhang plaatsneemt. De tweeduizend Engelsen zijn met een dertigtal bussen vanuit Calais naar de Maasstad gereisd. In tegenstelling tot de vorige gelegenheden slaagt de Rotterdamse politie er ditmaal wel in beide supportersgroepen van elkaar gescheiden te houden. De aankomst van het konvooi wordt slechts ‘ontsierd’ door scheldkanonnades en omhooggestoken middelvingers over en weer.
De sfeer in bomvolle Kuip is fantastisch. Housemuziek en meedeiners van Rotterdamse Henkie, Lisa Stansfield en de onvermijdelijke Gerard Cox brengen de stemming er al voor aanvang goed in. Desondanks weet het Londense legioen in de Vakken F en G deze herrie met zekere regelmaat te overstemmen. Het afsteken van tientallen Bengaalse fakkels in Feyenoordvakken werpt evenzeer een bijzondere gloed over de uitpuilende tribunes.
Het wordt een heerlijke voetbalavond. Die, Rotterdamse Henkie en Gerard Cox even buiten beschouwing gelaten, zonder wanklank verloopt. De treffer waarmee Kiprich Feyenoord de zege schenkt werkt in dat kader ongetwijfeld preventief. De supporters van beide clubs gaan elkaar alleen vocaal te lijf. En hoe. Betere concerten maak je in Nederland niet vaak mee, echt om van te smullen.

4 maart 1992 Feyenoord – Tottenham Hotspur

I was there…

Vandaag 3 jaar geleden

Je krijgt er soms wat van, van aanvangstijden van voetbalwedstrijden in Spanje. Op een zondag om twaalf uur ’s middags aftrappen is leuk bedacht in verband met rechtstreekse tv-uitzendingen. Wanneer je, zoals ik, in Sevilla logeert en in Granada een wedstrijd wilt gaan bekijken, ligt het iets gecompliceerder. De afstand tussen beide steden in Andalusië bedraagt ‘slechts’ 260 kilometer. Een treinreis neemt al gauw meer dan drie uur in beslag. Ik moet derhalve op 3 maart 2013 ’s ochtends al om tien voor zeven (6.50 uur!) vertrekken vanaf station Santa Justa in Sevilla.
In Granada aangekomen kost het bovendien de nodige moeite een bus te vinden naar het estadio Nuevo Los Cármenes. De thuishaven van de lokale voetbaltrots ligt aan de rand van de stad en van een frequente lijndienstregeling op zondagen is geen sprake. Een kijkje nemen bij het wereldberoemde Moorse Alhambra paleis, de voornaamste toeristische trekpleister ter plaatse, zit er sowieso niet in. Desondanks lukt het me tijdig het stadion te bereiken.
Mijn nalatigheid om niet vooraf online een kaartje te hebben besteld, komt me vrij duur te staan. Via internet waren de entradas vooraf beduidend goedkoper dan de 50 euro die ik nu aan de kassa moet aftikken. Voor een wedstrijd tegen Mallorca! Je moet er niet aan denken wanneer de tegenstander Barcelona of Real Madrid heet. Voor die 50 euries heb ik overigens wel een prima plek. Dat mag dan ook wel. Op de hoofdtribune. Tweede ring. Ter hoogte van de middenlijn. Ik verbaas me over de hoeveelheid toeschouwers. Als om twaalf uur het beginsignaal klinkt, zit het knusse stadionnetje zo goed als vol.
Het degradatieduel kent een spectaculaire ontknoping. Diep in de blessuretijd scoren de gasten van de Balearen de winnende 1-2. Ik druk precies het juiste moment af voor één van de beste voetbalfoto’s die ik ooit gemaakt heb. Ik zit zeker zeventig meter van het Tatort vandaan, maar krijg heel scherp in beeld hoe de bal naast de grabbelende Granada-keeper in de uiterste rechter hoek verdwijnt. Bekijk het ‘smoelwerk’ van robkruitbosch.nl maar eens goed. That’s it! Een dikke pluim voor mezelf!
Na afloop heb ik ruim twee uur de tijd om het plaatselijke busstation van Granada te vinden. Vandaar gaat de reis verder naar 200 kilometer noordoostelijk gelegen Cordoba, waar ik om negen uur (21.00 uur) ook het treffen tussen de plaatselijke Club de Futbol en Villarreal nog eventjes meepik. Gewoon omdat het kan! Ach, zo kom je nog eens ergens op een zondag in maart.

3 maart 2013 Granada CF – RCD Mallorca

I was there…

Vandaag 12 jaar geleden

Bij een confrontatie tussen een club met de bijnaam The Blades en de club met de misschien wel meest beruchte supportersschare van Engeland lijken alle ingrediënten voorhanden voor een messcherp spektakel. Zoals wel vaker wanneer de verwachtingen hoog zijn, valt de vol spanning tegemoet geziene show tegen. Sheffield United en Millwall maken er op een gure dinsdagavond in maart 2004 alles behalve een galavoorstelling van op Bramall Lane.
Voor scheermessen blijft het allemaal erg bot, terwijl de Lions (Millwall) ook al nalaten hun tegenstander met huid en haar te verslinden. Met 19.579 toeschouwers als getuige stuurt Sheffield United de beruchte gasten met een 2-1 nederlaag terug naar Zuid-Londen.
Stille getuigen zijn het allerminst, zo ervaar ik op mijn plekje op de Kop Stand, omgeven door de meest fanatieke Sheffield United-aanhangers. Van hoe de home crowd met hart en ziel met het geploeter van hun club meeleeft, gaan de oren toch behoorlijk suizen. Het blijft een hele gewaarwording om aan te horen hoe kerels van middelbare leeftijd tekeergaan. Ze schelden dat het een lieve lust is. “Fucking nightmare!”, “fucking idiot!”, “fucking booking!”, en zo kan ik nog wel eventjes doorgaan. Het gebruikte vocabulaire laat weinig ruimte voor spraakverwarringen…

2 maart 2004 Sheffield United – Millwall

I was there…