Maandelijkse archieven: april 2017

Duur alternatief, maar geen straf: een avondje Messi kijken

Achter de bal aan (29): Barcelona (Catalunya)

26 april 2017

Een doordeweeks programma in de Liga Santander doet me besluiten om voor het sinds augustus 2015 weer eens een of meerdere wedstrijdjes mee te pikken in Spanje. Zowel Sporting Gijon als Deportivo Alavés, twee van de drie clubs uit de Primera División waar ik niet eerder op de tribune zat, speelt op Jornada 34 een thuiswedstrijd. Grote kans derhalve dat ik een van de twee kan afstrepen. Misschien zelfs wel allebei. Helaas… het wordt geen van beide.

Het eerste probleem dat zich aandient is om een enigszins betaalbare vlucht naar Spanje te vinden. Geen sinecure. Want sinds meneer Erdogan is begonnen het toerisme naar Turkije de nek om te draaien, mag het Iberisch schiereiland zich weer in toenemende populariteit van Nederlandse en Duitse toeristen verheugen. Een en ander drijft de prijzen van een vliegticket flink op. Bovendien valt de bewuste speeldag ook nog eens middenin de Nederlandse Meivakantie. Tsja, daar weten die zogenaamde prijsvechters wel raad mee. Ik zie ticketprijzen voorbijkomen waarvoor ik met gemak zeven of acht keer heen en weer naar Engeland of Schotland kan vliegen.

Wanneer ik op 20 maart bij Ryanair een nog enigszins betaalbaar retourticket Weeze – Girona boek, komt er nog een probleempje bij. De definitieve speeldata van het op miercolés aangekondigde competitieprogramma zijn nog niet vastgesteld. Wanneer Sporting of Alavés, zoals gehoopt op woensdagavond hun duels tegen respectievelijk Espanyol en Eibar afwerken, kan ik probleemloos via Barcelona per lange afstandsbus of binnenlandse vlucht naar Asturië dan wel Vitoria-Gasteiz verder reizen. Mooi niet. De een speelt al op dinsdag, de ander op donderdag. In beide gevallen valt dat niet te combineren met de door mij gekozen en geboekte data. Heb ik weer!

Van pure ellende gooi ik mijn geplande reisschema dus maar in de prullenbak. Er bestaat maar één alternatief: Barcelona! En eerlijk is eerlijk. Er zijn minder aangename plekken denkbaar om tweeënhalve dag te vertoeven. En om Messi in het blaugrana aan het werk te zien tegen Osasuna is evenmin een straf. Maar toch, als ik had kunnen kiezen, was ik liever naar Gijon of Alavés gegaan…

Een dag voor de wedstrijd arriveer ik al in de Catalaanse hoofdstad. Ik verzeker me meteen maar van een toegangskaartje. Twee jaar geleden, toen ik Barça het arme Getafe met 6-0 zag verpulveren, gingen de entradas más baratas voor de hand voor ruim vier tientjes. Inmiddels rijzen de toegangsprijzen voor de voorstellingen van Messi en zijn kompanen helemaal de pan uit. Ik kan niet beoordelen of het wellicht komt door de torenhoge inflatie in Catalunya, maar de ticketprijzen voor FC Barcelona tegen CA Osasuna variëren in prijs van… 59 tot 157 euro. Het moet niet gekker worden! Voor de goede orde: met de bezoekers uit Pamplona hebben we het over de hekkensluiter van de hoogste Spaanse voetbalklasse!

Voor bijna 60 euro planten ze je dan ergens op de vierde ring neer en zit je allesbehalve droog. De wedstrijddag belooft sowieso weinig goeds. In Badalona, waar ik verblijf, regent het vrijwel de hele dag. Barça TV laat nochtans de zon schijnen in de huiskamer. Het clubkanaal laat z’n kijkers volop nagenieten van de voor Barça zo succesvol verlopen Clásico van drie dagen eerder. De 3-2 zege in het hol van de Madrileense leeuw kan in z’n geheel worden teruggekeken. Bij Messi’s winnende goal in blessuretijd, zijn 500e treffer in Catalaanse dienst, gaan de commentatoren in hun enthousiasme dwars door het plafond . Goooooooooooooool! Justicia poëtica en historica! Als toegift mag de verstokte fan eens goed gaan zitten voor Messi’s kunststukjes. Alle 500 komen ze voorbij. De een nóg mooier en verbluffender dan de ander!

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Barcelona (lees Messi) de toeschouwers bij de ongelijke strijd tegen de rode lantaarndrager wel waar geeft voor hun dinero. De neerslag blijft binnen de perken, doelpunten regent het volop in Camp Nou. Nou zijn ze in Pamlona wel gewend om door hordes wilde stieren door hun stad te worden gejaagd. Barça kent eveneens bijzonder weinig mededogen met de gasten uit Navarra. Zelfs zonder Suárez en Neymar loopt het Osasuna behoorlijk onder de voet. Het wordt 7-1. Onder meer door goles 501 en 502 van Leo himself, voor wie voor de aftrap een spandoek over vier ringen wordt uitgerold ter gelegenheid van de mijlpaal die hij in Madrid bereikte. Als de werkdag van de maestro er na 63 minuten opzit, en trainer Luis Henrique zijn sterspeler rust en een vroege applauswissel gunt, staat het publiek op de banken. Messiiiiiiiiiiii, Messiiiiiiiiiiii, Messiiiiiiiiiiii galmt door de oude betonbak.

Het is een van de weinige keren dat het publiek tekenen van leven vertoont. De teller stopt op deze avond bij 63.989. ‘Slechts’ 63.989 toeschouwers. Voor Barca-bergippen niet bepaald superaantallen. Al zijn ze wel weer van heinde en verre gekomen om de Camp Nou Experience in levenden lijve te ervaren. Aziaten met verrekijkers. Aziaten met mondkapjes voor. Met vlaggen zwaaiende Ieren. Schooklassen uit niet-nader identificeerbare Oostbloklanden. Uruguayanen wier held niet meedoet. En, zoals altijd, de onvermijdelijke Nederlanders. Tientallen. Complete families. Bijna al hun vakantiegeld jagen ze er op één druilerige avond doorheen.

Ik denk dat er wereldwijd weinig voetbalstadions bestaan waar meer selfies worden gemaakt. In Boca 524 , hoog in de nok van het stadion, moeten stewards gedurende de hele wedstrijd allerlei dagjesmensen wegsturen die zichzelf of hun metgezellen voor de neuzen van de anderen in hun vak willen vereeuwigen. Met het veld waarop Messi loopt als achtergrond!

In een heksenketel zal de Barcelona-arena niet zo gauw veranderen bij een ordinair tussendoortje tegen Osasuna. Voor echte voetbalsfeer kan de ware liefhebber beter plaatsnemen in De Adelaarshorst. Aan de stemming aan Vetkampstraat kan Camp Nou met al z’n toeristen niet tippen. In Deventer op hun beurt hebben ze geen Lionel Messi…

Northampton Town schotelt magere kost voor

Vandaag 10 jaar geleden

Wie in het Verenigd Koninkrijk met de trein reist, neemt de vertragingen op de koop toe. Zeker in Londen is het met het weekend in het aantocht op de grote stations bijna altijd prijs. Hoewel het op minder dan 100 kilometer van de hoofdstad ligt, is het een hele onderneming op een vrijdagmiddag vanaf Euston naar Northampton te komen. Maar met een beetje opontonthoud kom ik uitendelijk waar ik wezen wil.

Grote foto’s van rugbyers, voetballers en cricketers sieren de stationsuitgang van de grootste stad van Northamptonshire. Kunnen we in de Sportstad Apeldoorn nog wat van leren. Iedereen die aankomt wordt welkom geheten in het Home of the Saints. De plaatselijke heiligen blijken de rugbyhelden te zijn. Hun home, genaamd Franklins Gardens, passeer ik op weg naar Sixfields. Zo heet de thuisbasis van The Cobblers, de locale voetbalclub: Northampton Town.

De wedstrijd tegen Huddersfield Town in de First Division gaat nergens meer om. Dat is te merken aan wat ik voorgeschoteld krijg. Voor een stadionnetje waarin de liefhebbers zich tevreden moeten stellen met Pukka Pies en andere vettigheid, dat in de catacomben gretig aftrek vindt, is het wel erg magere kost.

27 april 2007 Northampton

 

Supportersoorlog bij Nederland – Duitsland

Vandaag 28 jaar geleden

Wat de zege van het Nederlands elftal op Duitsland in de halve finale van het Europees kampioenschap van 1988 losmaakt, wordt nooit meer overtroffen. Opa krijgt eindelijk z´n fiets terug. Drieënveertig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog viert een hele natie opnieuw de bevrijding. En hoe! Eindelijk is het ook het gezanik over ´1974´ afgelopen. Trauma´s kunnen worden begraven.

Tussen de supporters van beide woedt de oorlog in volle hevigheid verder. Misschien wel heftiger dan ooit staan Oranje-voetbaltuig en Moffen elkaar naar het lijf. Het gaat beduidend verder dan wat gefluit (en gestrekte armen) bij het afspelen van de wederzijdse volksliederen. Je voelt de spanning. Er is in die periode echt sprake van pure haat bij de confrontaties tussen Oranje en de Mannschaft.

Wat rondom de WK-kwalificatiewedstrijd in Rotterdam tussen Nederland en Duitsland gebeurt, overstijgt alle voorstellingsvermogens. Daar moet je bij geweest zijn. En dat was ik ook… Op de middag voorafgaand aan de wedstrijd bevind ik me toevallig in de Rotterdamse binnenstad op het moment dat het losgaat. Ik heb bij het Hilton hotel afgesproken met enkele bekenden van Bayer Uerdingen. Juist wanneer ik daar met Ronald naartoe wandel, openen tientallen Duitse hooligans vanaf het Centraal Station de aanval op alles en iedereen in het oranje. In no time wemelt het op de straten van de plunderende, vechtende en vluchtende voetbalsupporters. Het is één grote chaos. Nederlanders laten zich niet onbetuigd. Niet de brandweer, maar de ME moet overal ‘branden’ blussen. Later bij de Kuip gaan de gevechten tussen de aanhangers uit beide landen vrolijk verder. Er is geen houden aan. Je zou bijna vergeten dat er die avond ook nog een niet geheel onbelangrijke wedstrijd gespeeld moet worden.

Bij wedstrijden van het Nederlands elftal heb ik het nadien nooit meer zo uit de hand zien lopen als op die 26e april in het jaar 1989. Heel wat anders dan dat gezapige gedoe van tegenwoordig.

26 april 1989 Rotterdam

 

Goed oppassen voor te veel opwinding in Praag

Vandaag 22 jaar geleden

Een vijftal jaren na het openen van het IJzeren Gordijn blijft een uitstapje naar Oost-Europa altijd nog omgeven door een zweem van geheimzinnigheid. Een paar dagen naar Praag in het spoor van het Nederlands elftal is een heel avontuur. Met de trein naar Tsjechië. Met een overstap in Duitsland in – of all places – Schwandorf.

De Tsjechische hoofdstad wordt met recht één van de allermooiste steden van Europa genoemd. Een levend openluchtmuseum. Al waarschuwt één van de receptionistes van het hotel waarin ik samen met De Kleef gestationeerd ben dat we overal op onze hoede moeten zijn. Waar we dan precies voor op moeten passen is me tot op de dag van vandaag niet geheel duidelijk.

Tenzij ze de zigeunerhoertjes op het Wenceslausplein bedoelt, die met verlokkelijke aanbiedingen de meest opwindende plekjes van Praag bloot willen leggen. Je voor slechts hundert Mark laten uitkleden op een door de dames zorgvuldig geselecteerde locatie. Nou nee, dank je wel. Hoe dom kun je zijn? Om allerlei vervelende ziektes op te lopen bij een vlotte wip langs de Moldau lijkt me nou niet zo’n lekker vooruitzicht.

Ziek worden we toch wel. En wel van de wanprestatie die onze jongens van Oranje leveren in het stadion van Sparta Praag. Ook toen al. Zo gek veel is er de afgelopen 22 jaar dus niet veranderd.

25 april 1995 Praag

The Baggies keren terug naar waar ze horen

Vandaag 13 jaar geleden

Sinds ik West Bromwich Albion in 1983 op het AGOVV-veld tegen Go Ahead Eagles heb zien voetballen, heb ik een zwak voor de club uit de Black Country in de West Midlands. Het is daarom wel leuk om in 2004 de promotiewedstrijd van The Baggies naar de Premier League mee te maken.

West Bromwich ligt tegen Birmingham aangeplakt. Per trein duurt de rit vanaf station Moor Street naar The Hawthorns hooguit tien minuten . Het station ligt slechts enkele honderden meters verwijderd van het gelijknamige voetbalstadion. De buurt valt voor Engelse begrippen alleszins mee. Geen bouwvallen met dichtgespijkerde ramen, nergens instortingsgevaar.

Al ver voor de aftrap stromen de straten rondom het WBA-stadion vol. Iedereen verkeert in een opperbeste stemming. Het kan eigenlijk niet meer misgaan. En dat willen ze hier weten ook. Handelaars in T-shirts springen bieden speciale shirts aan met de tekst Back where we belong (met een pijltje omhoog) en Wolves: back where they belong (met een pijltje omlaag). Zo leer ik dat Wolverhampton Wanderers te boek staat als de grote rivaal, en niét Aston Villa of Birmingham City. Zo’n rivaliteit, die ongetwijfeld al sinds het eind van de negentiende eeuw bestaat, valt te begrijpen. Evenals Birmingham ligt ook Wolverhampton bijna tegen West Bromwich aan. Beter een gehate buur, dan een verre vriend…

Al voor kick-off wordt de uitzinnige menigte gewaarschuwd to keep off the pitch at all times this afternoon. De sfeer is indrukwekkend. Zo maak je het niet vaak mee. De tribunes zijn één golvend meer van marineblauw met wit gestreepte shirts. Als er na rust eindelijk een goal valt, komen de stewards in actie. Zij nemen meteen een strategische positie in langs de speelveldrand en richten hun blikken nauwgezet op het publiek. Niemand hoeft het in zijn hoofd te halen om over de boarding te vliegen. Bij de 2-0 herhaalt deze manoeuvre zich. Blijkbaar is het ontzag voor de oranje jassen zó groot dat iedereen na het juichen weer keurig op zijn plek gaat zitten. Als na het laatste fluitsignaal toch enkele overenthousiaste Albion-fans door het stewards-cordon heenbreken, begroeten hun collega-supporters deze actie met een afkeurend boegeroep. “Off, off, off!’

En zo blijft het die avond na de promotie nog lang onrustig in West Bromwich.

24 april 2004 West Bromwich

 

Apeldoornse Boys de beste van Apeldoorn-Zuid

Apeldoornse Boys mag weer volop hopen op handhaving in de vierde klasse G. De nummer voorlaatst van de ‘Apeldoornse Bundesliga’ behaalde zondagmiddag drie uiterst belangrijke punten in de strijd om lijfsbehoud. Dat dit uitgerekend tegen de buren van Alexandria gebeurde, zorgde voor extra vreugde op Malkenschoten.

Met 3-0 herstelden de Wapendragers zich van de nederlagen in het Paasweekend tegen kersvers kampioen KCVO en directe concurrent ZVV ’56. Door doelpunten van Pascal van ’t Erve (15.) en Tom Roseboom (44.) ging de thuisploeg al met een 2-0 voorsprong rusten. Een kwartier voor het einde gooide Quincy Lash met de derde Boys-goal de wedstrijd in het slot.

Bij de bezoekers kreeg Andy van der Meijde nauwelijks de gelegenheid om zich te onderscheiden.

 

Wonder blijft uit voor Go Ahead Eagles

Het benodigde wonder bleef zaterdagavond uit in de Adelaarshorst. Door de 2-3 nederlaag tegen FC Groningen kan Go Ahead Eagles degradatie naar de Jupiler League nauwelijks meer ontlopen.

In de wetenschap dat NEC verloren had van Excelsior, begon Go Ahead Eagles furieus aan het treffen met de Groningers. Al na 52 seconden kopte Sam Hendriks bijna de 1-0 binnen. Maar bijna is niet helemaal… Het is het steeds maar weer terugkerende verhaal van een seizoen waarin weinig goed gaat voor de Deventenaren.

Ook ditmaal schortte het niet aan de kansen. Die waren er meer dan voldoende. Zoals meestal het geval is, was de tegenpartij trefzekerder. Negen minuut voor de rust ging het voor het eerst mis.In een bloedstollende tweede helft vochten de roodgelen voor wat ze waard waren. Dit bleek uiteindelijk niet voldoende voor de noodzakelijke punten. Tot twee keer toe trok Go Ahead Eagles een achterstand gelijk. In de blessuretijd liep het in het mes. Achterin lag alles open, waarna de counterende bezoekers de genadeklap uitdeelden.

Scoreverloop: 37. Mahi 0-1, 74. Hendriks 1-1, 80. Drost 1-2, 89. Maatsen 2-2, 93. Mahi 2-3.

Weserstadion decor van première digitale camera

Vandaag 11 jaar geleden

Ik heb Schalke 04 in de loop der jaren met zekere regelmaat naar uitwedstrijden in Bremen gevolgd. De editie van 23 april 2006 is al de twaalfde keer dat ik die Knappen in het Weserstadion tegen Werder zie voetballen.

Bij al die gelegenheden heb ik mijn cluppie weleens zien winnen (drie keer), maar meestal (acht keer) het onderspit zien delven. De 0-0 van twaalf jaar geleden betekent de eerste remise tussen beide clubs waarvan ik live getuige ben.

De Werder Bremen tegen Schalke 04-clash in kwestie betekent voor ondergetekende tevens de première met een digitale camera. Beter laat dan nooit ga ik overstag en met de tijd mee. Kort tevoren heb ik er voor het eerst eentje aangeschaft. Zo’n klein, handig dingetje. Een Samsung Digimax A503 om precies te zijn. Zoals wel vaker blijkt alle begin moeilijk. Het vergt de nodige tijd om alle knopjes juist te bedienen. De resultaten vallen me niet mee. Het mag wel scherper…

23 april 2006 Bremen

 

csv Apeldoorn moet buigen voor Staphorst

Csv Apeldoorn moest zaterdagmiddag haar meerdere bekennen in Staphorst. Het duel tussen de nummers vier en drie van de Hoofdklasse B eindigde op sportpark Orderbos met 1-3 in het voordeel van de bezoekers.

Voetballend deden beide ploegen weinig voor elkaar onder. De Staphorsters sprongen beter om met de geboden doelkansen. Na een 0-0 ruststand waren de gebeurtenissen in het eerste kwartier van de tweede helft beslissend voor het verdere verloop van het duel. Kort nadat centrale verdediger Joost Krijns van afstand namens csv de lat trof, bracht Wind Staphorst aan de leiding. Vier minuten later stond het alweer gelijk toen Richard van Schooten een vanwege hands gegeven strafschop feilloos benutte. De Apeldoorners konden echter niet lang van de gelijke stand genieten. Uit de eerste de beste tegenaanval gaf Frank van der Burg de gasten hun voorsprong terug.

De thuisclub drong daarna tevergeefs aan op een hernieuwde gelijkmaker. Csv slaagde er niet in René Oosterhof, die in 2012 een blauwe maandag het doel van de profs van AGOVV hoedde, voor een tweede keer te passeren. Vier minuten voor het einde volgde na een eigen doelpunt van Joost Krijns de definitieve Apeldoornse capitulatie.

 

Capaciteit clubstadionnetje volstaat voor Fortuna

Vandaag 12 jaar geleden

Hoewel in Düsseldorf de eigentijdse LTU Arena in januari 2005 de deuren opent, werkt de lokale voetbalgrootmacht Fortuna in het seizoen 2004-2005 z’n thuisduels af in het heimische Paul-Janes-Stadion.

De bijna 55.000 toeschouwers tellende opvolger van het aloude Rheinstadion voldoet aan alle eisen voor het spelen van topvoetbal. Een topclub herbergt de Landeshaupstadt van Nordrhein-Westfalen twaalf jaar geleden echter niet. De Duitse landskampioen van het dubieuze jaar 1933 is 72 jaar later afgezakt naar de Regionalliga, destijds de op twee na hoogste speelklasse. Qua capaciteit overstijgt de nieuwe stedelijke sporttempel de toeschouwersaantallen van die drittklassigen Fortunen derhalve ruimschoots.

De hoofdmacht van Fortuna werkt daarom z’n duels af op het eigen Vereinsgelände in Düsseldorf-Flingern. Op de rechter Rijnoever enkele kilometers ten oosten van de vermaarde Altstadt en de al even beroemde Kö (de Köngigsallee) kan de club uitstekend uit de voeten. Het is een stuk goedkoper dan voortdurend te moeten uitwijken. En bovendien gemoedelijker.

Het in de schaduw van de hoge schoorsteen van de plaatselijke vuilverbranding gelegen het stadionnetje biedt plaats aan meer dan 7.000 toeschouwers. Méér publiek komt er in die dagen aan de Flinger Broich sowieso zelden kijken.

22 april 2005 Düsseldorf