Vandaag 13 jaar geleden
Vanuit Apeldoorn zit ik met de auto in een vloek en een zucht in Antwerpen. Omdat ik geheel tegen mijn gewoonte in laat ter plaatse ben, kost het me enige moeite een parkeerplaats te vinden. Dat blijkt in de smalle straatjes van een drukke Antwerpse volksbuurt niet zo eenvoudig. Helemaal omdat er voor mij al vele honderden stadionbezoekers zijn geweest met hetzelfde idee… Na wat rondjes te hebben gereden, ontdek ik tot m’n opluchting in een donkere zijstraat een vrij plekje. Zo haal ik de aftrap van Germinal Beerschot tegen Beveren op het nippertje. Ik hoef niks te missen.
Het Olympisch stadion op het Kiel doet Engels aan. Het fanatieke gedeelte van de Beerschot-aanhang laat zich vanaf de tribune aan de lange zijde vanaf de eerste minuut goed horen. De club is dan wel enkele jaren eerder gefuseerd met Germinal Ekeren, het blijft Beerschot voor en Beerschot na. Beveren is qua supporters ook goed vertegenwoordigd. Een mannetje of 500 zijn er uit het Waasland wel meegekomen. Beveren ligt op minder dan twintig kilometer van de Scheldemetropool. Een lange reis hebben ze dus niet hoeven maken om hun vreemdelingenlegioen aan het werk te zien.
Als ik zeg dat de bezoekers een nogal bont gezelschap op de been brengen, lieg ik niet. Beveren bevindt zich in 2003 in het ‘Ivoriaanse tijdperk’. De Franse ‘slavendrijver’ Jean-Marc Guillou, technisch directeur van de club, heeft een groot aantal leerlingen van zijn voetbalacademie uit Ivoorkust laten overvliegen. Er doet die avond niet één Belg mee! Beveren verschijnt op Beerschot aan de aftrap met tien Afrikanen en één blonde reus centraal achterin, de Let Ivan Stepanovs. Je moet het zelf gezien hebben, anders ga je spontaan in fabeltjes geloven. Zo maak je nog eens wat mee.
De wedstrijd zelf kent weinig hoogtepunten. Halverwege het eerste bedrijf besluit ik daarom eventjes mijn plek verlaten om wat te eten te halen. Nadat ik bij een caravan achter de tribune een broodje braadworst heb aangeschaft en weer naar binnen wil, verspert een kordate jongedame in een felle oranje jas me de doorgang. “Ge moogt geen eten meenemen”, laat ze me op dreigende toon weten. Op de trap de braadworst opeten mag evenmin. Ik loop zelfs het risico om het stadion uit te worden gezet als gevolg van zoveel ongehoorzaamheid.
Het blijven Belgen, hè. Geen touw aan vast te knopen. Wanneer ik een minuutje of vijf voor het einde, bij een 2-1 voorsprong voor de Ratten (Beerschot) genoeg heb gezien en het stadion wil verlaten om de drukte voor te zijn, mag dat niet! Ditmaal houdt zo’n joker in een oranje jas me tegen. Het hek is met een dikke ijzeren ketting afgesloten. Ze lijken inderdaad helemaal door de ratten besnuffeld. “U moet wachten tot den match gedaan is”, luidt de dienstmededeling. En dan vinden ze het nog gek ook dat mensen boos worden! Omdat ik niet de enige ben die graag wil vertrekken, leidt druk heen en weer gepraat met een walkietalkie er toch toe dat de plichtsbewuste steward het hek iets eerder mag opendoen. Zo kan iedereen weer tevreden naar huis.
18 oktober 2003 Germinal Beerschot – KSK Beveren
I was there…
